Ο Όσιος Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελλιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως, της Σκήτης του Ανζέρσκ, που τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει.
Και μέσα από την καρδιά του που πλημμύρισε από Θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός:
«Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή που έχεις δημιουργήσει για εμάς!
Με τί μέσα και τί τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να Σε ευχαριστήσω, για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη που μου έχεις δώσει;».
Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του Οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του, εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, που έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία:
”Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία’‘, ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο:
‘‘Και εσύ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου, μ’ αυτά τα λόγια της δοξολογίας.’
Άγιος Νεκτάριος της Όπτινα