Η ανάσταση του Λαζάρου από τον Χριστό φανερώνει την ανάγκη για πνευματική αναγέννηση. Ας δούμε πως η θεωρία και η πράξη συνδέονται με την πνευματική ζωή και τη μετάνοια.
«Θεωρίαν καί πρᾶξιν, ὥσπερ συζεύξαντες, πρός Χριστόν ἱκεσίαν, ἐκπέμψαι σπεύσωμεν· τόν τεθαμμένον ἡμῶν νοῦν, ὡς ἄλλον Λάζαρον νεκρόν, ὅπως ζωώσῃ τῇ αὐτοῦ ἐπιστασίᾳ τῇ φρικτῇ, βαΐα δικαιοσύνης αὐτῷ προσφέρειν καί κράζειν· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος» (κάθισμα ὄρθρου, ἦχος πλ.α΄). (Έχοντας ενώσει, κατά κάποιον τρόπο, θεωρία και πράξη, ας σπεύσουμε να ικετέψουμε τον Χριστό, να δώσει ζωή με τη φοβερή παρουσία Του στον θαμμένο μας νού, σαν να είναι ένας άλλος Λάζαρος νεκρός, ώστε (από δω και πέρα) να Του προσφέρουμε τα βάγια της δικαιοσύνης μας (με τη σύμφωνη προς το θέλημά Του ζωή μας) και να Του φωνάζουμε δυνατά, Ευλογημένος είσαι Συ που έρχεσαι – στ’ όνομα του Κυρίου)
Θεωρία και πράξη στην πνευματική ζωή
Δεν είμαστε σίγουροι αν ο άγιος υμνογράφος αναφέρεται στους όρους “θεωρία” και “πράξη” με την πνευματική τους έννοια. Δηλαδή, η πράξη ως η εξάσκηση των αρετών και η θεωρία ως ο φωτισμός από τον Θεό μέσω αυτής της εξάσκησης, καθώς η πράξη είναι το σκαλοπάτι για την κατανόηση των θεϊκών μυστηρίων. Είναι πιθανό να έχει αυτό υπόψη του, δεδομένου ότι η εξάσκηση των αρετών για τον πιστό αρχικά έχει ως σκοπό την κάθαρση από τις ηδονές και την πνευματική αναγέννηση.
Αλλά ίσως ο υμνογράφος αναφέρεται στην ανάσταση του Λάζαρου από τον Χριστό, με την “θεωρία” να συμβολίζει την πράξη του θαύματος στη Βηθανία, και την “πράξη” να σχετίζεται με τη δική μας ζωή και την ανάγκη μας για πνευματική ανάσταση.
Η πνευματική μας κατάσταση: Σαν τον Λάζαρο, νεκροί και θαμμένοι
Προχωρώντας με την ερμηνεία του υμνογράφου, καταλήγουμε στο ότι και ο δικός μας νους, το κέντρο της ψυχοσωματικής μας ύπαρξης, βρίσκεται νεκρός και θαμμένος σαν τον Λάζαρο. Η άγνοια και οι αμαρτίες μας είναι αυτές που τον καθιστούν ανενεργό και αδρανή, και αυτή η κατάσταση μας εμποδίζει από το να ζούμε την πνευματική ζωή όπως θέλει ο Θεός.
Η αμαρτία «νεκρώνει» το πνευματικό μας όμμα, τον νου μας, και η ανάσταση του νου μας είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο μέσω της παντοδύναμης ενέργειας του Κυρίου. Εκείνος είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει ζωή στην άβυσσο του Άδη μας και να μας προσφέρει τη δυνατότητα να μετανοήσουμε. Η μετάνοια αυτή είναι η ίδια η ανάσταση της πνευματικής μας ζωής.
Η ανάσταση του νου: Πως θα καταλάβουμε ότι πράγματι αναστήθηκε ο νους μας
Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ότι όντως αναστήθηκε ο νους μας; Ο υμνογράφος μας δίνει δύο σημεία:
- Η ζωή μας είναι σύμφωνη με το άγιο θέλημα του Θεού και αντικατοπτρίζει την χαρά της πνευματικής ζωής, η οποία εκδηλώνεται μέσα από τους «κραδασμούς των βαΐων». Δηλαδή, όταν η πνευματική μας ζωή είναι γεμάτη από τη χαρά του Θεού, τότε είναι ένα σαφές σημάδι ότι ο νους μας έχει αναστηθεί.
- Η δοξολογία που προέρχεται από την καρδιά μας, καθώς αναγνωρίζουμε την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Είτε αυτή η παρουσία είναι σε στιγμές προσευχής, είτε στην καθημερινή μας ζωή, η επαφή με τον Χριστό είναι το ίδιο ζωντανή και παντοτινή.
Το μήνυμα της Ανάστασης του Λαζάρου για τη δική μας πνευματική ζωή
Η ανάσταση του Λαζάρου δεν είναι μόνο ένα ιστορικό γεγονός. Είναι μια πρόσκληση για εμάς να ζητήσουμε από τον Κύριο να αναστήσει το πνευματικό μας «οφθαλμό», τον νου μας, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του και να βιώσουμε τη μετάνοια και τη πνευματική αναγέννηση.
Το θαύμα του Λαζάρου μας υπενθυμίζει ότι, αν και εμείς είμαστε νεκροί από τις αμαρτίες μας, ο Χριστός είναι πάντα έτοιμος να μας αναστήσει και να μας χαρίσει τη ζωή Του.
Η ανάσταση του Λαζάρου
Η ανάσταση του Λαζάρου είναι μια πνευματική πρόσκληση για όλους μας. Να αναστήσουμε τον νου μας από τη νεκρική αμαρτία και να βιώσουμε τη χαρά και την παρουσία του Θεού στην καθημερινότητά μας. Η ζωή του Χριστού είναι εκείνη που μας ανασταίνει και μας προσφέρει τη δυνατότητα να ζήσουμε πραγματικά, με μετάνοια και φωτισμένη ζωή.
©orthodoxia.online