παπα Γιώργης Δορμπαράκης: Να ικετέψουμε τον Κύριο, όπως τότε που ήλθε κι ανέστησε τον Λάζαρο, έτσι να κάνει και σε μας.
«Θεωρίαν καί πρᾶξιν, ὥσπερ συζεύξαντες, πρός Χριστόν ἱκεσίαν, ἐκπέμψαι σπεύσωμεν· τόν τεθαμμένον ἡμῶν νοῦν, ὡς ἄλλον Λάζαρον νεκρόν, ὅπως ζωώσῃ τῇ αὐτοῦ ἐπιστασίᾳ τῇ φρικτῇ, βαΐα δικαιοσύνης αὐτῷ προσφέρειν καί κράζειν· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος» (κάθισμα ὄρθρου, ἦχος πλ.α΄).
(Έχοντας ενώσει, κατά κάποιον τρόπο, θεωρία και πράξη, ας σπεύσουμε να ικετέψουμε τον Χριστό, να δώσει ζωή με τη φοβερή παρουσία Του στον θαμμένο μας νού, σαν να είναι ένας άλλος Λάζαρος νεκρός, ώστε (από δω και πέρα) να Του προσφέρουμε τα βάγια της δικαιοσύνης μας (με τη σύμφωνη προς το θέλημά Του ζωή μας) και να Του φωνάζουμε δυνατά, Ευλογημένος είσαι Συ που έρχεσαι – στ’ όνομα του Κυρίου).
Η Ανάσταση του Λαζάρου
Δεν ξέρουμε κατά πόσο χρησιμοποιεί τους όρους θεωρία και πράξη ο άγιος υμνογράφος με την πνευματική τους έννοια, δηλαδή την πράξη ως την πρακτική εξάσκηση των αρετών και τη θεωρία ως τον φωτισμό που δίνει ο Θεός από την εξάσκηση αυτή, αφού «πράξις θεωρίας επίβασίς εστιν», η πράξη είναι το σκαλοπάτι για τη θεωρία, (πιθανόν αυτό να έχει υπόψη του, δεδομένου ότι ο νούς μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση υπνώττουσα, την ώρα που ο πιστός σε πρώτη φάση ασκεί τις αρετές προς κάθαρσή του από τις ηδονές), ή αν παίρνει ως βάση το γεγονός της ανάστασης του νεκρού Λαζάρου από τον Κύριο στη Βηθανία (θεωρία), προκειμένου να το δεί σε σχέση με τη ζωή τη δική μας (πράξη).
Είτε έτσι είτε αλλιώς όμως τι μας λέει; Να ικετέψουμε τον Κύριο, όπως τότε που ήλθε κι ανέστησε τον Λάζαρο, έτσι να κάνει και σε μας, γιατί και ο δικός μας νούς, που είναι το κέντρο της ψυχοσωματικής μας ύπαρξης, κείται θαμμένος και νεκρός σαν άλλος Λάζαρος, λόγω βεβαίως της άγνοιας και των αμαρτιών μας.
Προϋποτίθεται στη σκέψη του υμνογράφου μας ότι η αμαρτία νεκρώνει δυστυχώς το πνευματικό μας όμμα, τον νού μας, και η εκ νέου ζώωσή του, η ανάστασή του, δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνον με την παντοδύναμη ενέργεια της παρουσίας του Κυρίου. Εκείνος μόνον έχει τη δύναμη να διοχετεύσει ζωή στην άβυσσο του Άδη μας και να μας δώσει μετάνοια, η οποία αποτελεί και την ανάσταση της πνευματικής μας ζωής.
Ποιο θα είναι το σημείο ότι όντως ανέστη ο νούς μας; Αφενός η σύμφωνη με το άγιο θέλημά Του ζωή μας με τους κραδασμούς των βαΐων της χαράς μας, αφετέρου η δοξολογική κραυγή μας για τη συγκατάβασή Του να έλθει και να έρχεται πάντοτε μέσα στα όρια και της προσωπικής μας ζωής.
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ
Κάνε το σχόλιο σου