Μεγάλη σημασία ἔχει ἡ πρώτη συζήτησή μας μέ τό λογισμό. Μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει σέ πνευματική ψυχρότητα, σέ πάγωμα τῆς καρδιᾶς μας, σέ ἕνα παράπονο καί σέ ἕνα ἐγωισμό χωρίς τελειωμό.
Μᾶς κάνει νά στεκόμαστε σέ λέξεις, νά μᾶς βάζει ὑπονοούμενα, φόβους, νά μᾶς “τυφλώνει” καί νά μᾶς κάνει νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό ἀνθρώπους πού μᾶς ἀγαποῦν καί εἶναι πολύτιμοι γιά μᾶς. Ἀπό ἀνθρώπους πού μᾶς στάθηκαν καί θά μᾶς σταθοῦν μόλις τούς τό ζητήσουμε. Ὅταν ὁ λογισμός σοῦ ὑπαγορεύει “μή μιλήσεις, δέν θά σέ καταλάβουν” τότε πραγματικά εἶναι ἐπικίνδυνος.
Φυλάξου ἀπό τό λογισμό πού σοῦ λέει ὅτι δέν εἶναι τίποτε καί μήν τόν πεῖς…
Ἀπό ἕνα λογισμό χαλᾶνε οἰκογένειες, φιλίες, σχέσεις ἀδελφικές χρόνων! Ἀπό μιά στραβή σκέψη πού κόλλησε μέσα μας καί στραβώνει ὅλο καί περισσότερο μέ τή βοήθεια τοῦ διαβόλου.
Χάνονται σιγά σιγά ὅλα αὐτά πού μέ κόπο οἰκοδομήσαμε. Χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, ταπείνωση, δοξολογία. Ὅταν δεῖς ὅτι δέν δοξολογεῖς, ἀλλά κρίνεις καί παραπονιέσαι νά ξέρεις ὅτι σίγουρα δέν εἶναι θεϊκό αὐτό πού ζεῖς. Ὅταν ὅλα σοῦ φταῖνε ἀκόμα καί τό καλό πού κάνει ὁ ἄλλος, τότε κάτι δέν πάει καλά μέσα στήν ψυχή σου.
Μπορεῖ χρόνια καί δεκαετίες νά πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία, νά κοινωνᾶμε συχνά, νά ἐξομολογούμαστε ἀκόμα, ἀλλά ΕΝΑΣ καί μόνο ΛΟΓΙΣΜΟΣ μπορεῖ νά σέ διαλύσει καί μπορεῖ νά σέ κρατάει σέ μιά δαιμονική κατάσταση γιά χρόνια!
Πολύ σοβαρό τό θέμα τῶν διχασμῶν καί τῶν κατακριτικῶν λογισμῶν καί τῶν κατακρίσεων ὡς ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν λογισμῶν πού μᾶς ἀπομακρύνει ὅχι μόνο ἀπό τόν Ἀληθινό Θεό τῆς Ἀγάπης ἀλλά καί ἀπό τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό.
Περνᾶνε τά χρόνια μας “μέσα στήν ἐκκλησία”, μέσα στήν Ἀγάπη, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί ἀντί νά γινόμαστε Ἀγάπη γεμίζουμε μίσος καί παγωμάρα.Εἴμαστε ἕτοιμοι νά στηλιτεύσουμε τό κάθε παραμικρό ἐλάττωμα τοῦ ἄλλου καί νά δικαιώσουμε τόν ἑαυτό μας. Καί ἀντί νά γεμίζουμε ΕΛΠΙΔΑ καί ΧΑΡΑ ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας, γεμίζουμε ΣΚΟΤΑΔΙ και στενόχωρη ἀπαισιοδοξία. Κι ὅλα αὐτά ἀπό τί;;
Ἀπό ἕνα καί μόνο ΛΟΓΙΣΜΟ!
Γερόντισσα Σωφρονία
Ηγουμένη Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Ακράτας