Γερόντισσα Σωφρονία: Ο πόνος και η στενοχώρια είναι καταστάσεις της πτώσεως του ανθρώπου. Οι αναθυμιάσεις του εγώ όπως εύστοχα γράφει ο αείμνηστος γέροντας Αιμιλιανός γεννούν στην ψυχή στενοχώρια κάτι το αφύσικο για την ανθρώπινη φύση.
Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι χαρούμενος, ειρηνικός, ήρεμος, ευτυχισμένος.
Δημιουργήθηκε από το Θεό για να οδεύει προς Αυτόν για να είναι τέλειος.
Είναι τραγικό να βλέπει κανείς νέους σήμερα και να μην έχουν νιώσει αυτό το πέταγμα της χαράς της εξομολογήσεως και να αναζητούν άλλες χαρές, πρόσκαιρες και σκοτεινές.
Η στενοχώρια, η κατάθλιψη, η αθυμία, το “βαριέμαι που ζω” είναι οι μεγαλύτερες πληγές της ανθρωπότητος, το μεγαλύτερό της αγκάθι.
Γίναμε εχθροί πιά ο ένας για τον άλλον.
Δεν ξέρεις ποιόν να εμπιστευτείς.
Φοβάσαι να είσαι αθώος.
Μιλούν για σένα άνθρωποι που δεν σε είδαν καν.
Επικρατεί ένας φόβος στις ψυχές των ανθρώπων και δεν μπορούν να ανοιχτούν αληθινά και να νιώσουν τη χάρη του Θεού.
Υποκρισία.
Μου έγραφε μια ψυχή προ ημερών: ” Δεν αντέχω να πηγαίνω στην εργασία μου και να ακούω να ειρωνεύονται κάποιον μόνο και μόνο γιατί είναι χριστιανός”.Και πόσα άλλα…
Σχόλια, επικρίσεις, υποχθόνιες κινήσεις για τον υποσκελισμό του άλλου, ψέματα, μίσος ακόμα και μέσα στους χώρους της εκκλησίας, στους χώρους του ΘΕΟΥ. Αν εμείς δεν είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι πως θα ελκύσουμε τους “εκτός Θεού”; Διαβάζει κανείς συνέχεια αρνητικές σκέψεις, κατακρίσεις, κάθε είδους ψέμα που λερώνει τις συνειδήσεις.
Και κανένα πρόσωπο γύρω μας δεν είναι αληθινά χαρούμενο. Και στο στόμα μια δικαιολογία: ότι φταίνε οι άλλοι, οι καταστάσεις, οι συμφορές του, όλα του φταίνε.
Ο,τι και να συμβαίνει όμως ο άνθρωπος που έχει μέσα του ΘΕΟΝ δεν απελπίζεται, αλλά ξέρει να νικά το κύμα της λύπης με την προσευχή. Έχει μέσα του μια ισχυρή δύναμη, ένα κίνητρο, ξέρει ότι το μόνο που μπορεί να τον χωρίσει από το ΘΕΟ είναι η αμαρτία του.
Μόνο για τις αμαρτίες του λυπάται. Όλα τα άλλα ξέρει ότι είναι πρόσκαιρα. Αυτός έχει κάτι μεγαλύτερο που του έχει δωρήσει ο Θεός: Τη βασιλεία των Ουρανών. Ξέρει ότι αν ζητάει τη Βασιλεία του Θεού, τίποτε δεν θα του λείψει. Όλα θα του δοθούν απλόχερα. Φτάνει να μη ζητά αυτό που θέλει αλλά αυτό που θέλει ο Θεός για εκείνον και αυτό που θα τον βοηθήσει.
Όταν λέμε ότι εμείς ζούμε πνευματική ζωή θα πρέπει να εξετάσουμε τα εξής ζητήματα:
α) Έχουμε χαρά ; Αν δεν έχουμε κάτι φταίει σε μας και στον τρόπο που πιστεύουμε
β) Έχουμε αφεθεί εντελώς στην αγάπη του Χριστού; Αν όχι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει το “Πάτερ ημών”.
γ) Κατακρίνουμε;Καταδικάζουμε; Διαδίδουμε συκοφαντίες; Τότε ακόμα χειρότερα δεν έχουμε μπεί καν στο πρώτο σκαλοπάτι της εκκλησίας.
Ας μη ζούμε με ψευδαισθήσεις.
Ο,τι και να κάνω και τον πτωχό να ελεήσω, και να προσευχηθώ και να κάνω τα πάντα, αν δεν νιώθω χαρά και ειρήνη μέσα μου τότε δεν είναι του Θεού αυτά που κάνω. Δεν είναι αληθινά.
Έρχεται νηστεία για παράδειγμα. Την κάνω με χαρά ; Τότε είναι αληθινή και καρποφόρα. Την κάνω με το ζόρι; Και γογγύζω;
Έχασα το δρόμο.
Θέλεις να νιώσεις αληθινή χαρά;
Βγες από τον εαυτό σου.
Δώσε ένα χαμόγελο στον άλλον.
Σκέψου πριν πείς ή γράψεις μιάν άσχημη συκοφαντική κουβέντα. Μπορεί να πληγώσεις ανεπανόρθωτα τον άλλον.
Χαρά μπορεί να νιώσω όταν κοιτάζω τη φύση, τα μεγαλεία του Θεού που τα έπλασε μόνο για μένα. Χαρά μπορεί να νιώσω με τη βροχή, τον κεραυνό, τη ζέστη και το κρύο και να μη ζητάω, να μην απαιτώ, να μην γκρινιάζω.
Χαρά δίνει η καρδιακή προσευχή.
Η συγχώρεση από καρδιάς των σταυρωτών μας.
Χαρά δίνει η απλότητα και η έλλειψη υποκρισίας.
Να μάχομαι για τα πιστεύω μου.
Να υποστηρίζω τους έχοντας ανάγκη.
Θυμάστε τι είπε ο Θεός στον Κάιν όταν σκότωσε τον Άβελ;
“Ίνα τι εσκυθρώπασας; ”
Γιατί κατσούφιασες;
Γιατί στενοχωρήθηκες;
ΗΣΥΧΑΣΟΝ!
Ας ησυχάσουμε.
Ας ηρεμήσουμε.
Ας κατατάξουμε τους λογισμούς μας σε περιβάλλον θεικό, προσευχής και γαλήνης και ας αρχίσουμε να χαμογελάμε δίνοντας στο Θεό το δικαίωμα να πεί “Ιδού το παιδί μου” κι εμείς να απαντάμε με παρρησία: “Ιδού Κύριε ο δούλος Σου. Λάλει!”.
Γερόντισσα Σωφρονία
Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας Ακράτας