π. Σπυρίδων Σκουτής – Γάμος: Μήπως τελικά εγώ είμαι το Α και ο Χριστός το…..Ω; – Είναι πανέμορφος ο γάμος, όμως χωρίς Χριστό η “ταινία” θα λήξει με ένα θλιβερό τέλος.

Υπάρχουν άνθρωποι που παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, είδαν εγγόνια αλλά δεν ερωτεύτηκαν ποτέ, δεν αγαπήθηκαν ποτέ πραγματικά.

Η γυναίκα ήθελε να γίνει μάνα και ο άνδρας ήθελε απλά κάποια δίπλα του

Η ένωση έγινε για κάποιους ιδιοτελείς σκοπούς. Ενώθηκαν δύο ναρκισσισμοί και το αποτέλεσμα έρημος, κενό . Δεν άκουσε ποτέ ο ένας σ’ αγαπώ από τον άλλον. Έφτιαξαν ντουβάρια, χωράφια, αλλά το λουλούδι του γάμου τελικά δεν άνθισε. Η γυναίκα ήθελε να γίνει μάνα και ο άντρας ήθελε απλά κάποια δίπλα του. Μια σχέση, ένας γάμος χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς προορισμό. Μόνο για κάποια κοινωνιολογικά “πρέπει” και τίποτα άλλο.

Ένας γάμος που θα τον “φάει” η φθορά

Ένας γάμος που θα τον “φάει” η φθορά και όλα θα μείνουν εκεί. Βλέπουμε, δυστυχώς τον άλλον σαν το μέσο για να ικανοποιήσουμε κάποιες εγωιστικές μας επιθυμίες και όχι ως έναν συνοδοιπόρο με σκοπό τη σωτηρία και τον παράδεισο. Είναι και αυτό μια μορφή κολάσεως. Ο γάμος κατέληξε διότι παντρεύτηκαν δύο πεθαμένοι…

Γιατί τελικά παντρεύτηκα;

Γιατί τελικά παντρεύτηκα; Μήπως χρησιμοποιώ τον γάμο για να ικανοποιώ τις προσδοκίες μου και μάλιστα σε βάρος του άλλου; Μήπως τελικά η επιθυμία για τη δημιουργία οικογένειας και κοινωνικής τακτοποίησης ήταν πάνω απ’ όλα; Μήπως δεν ήμουν έτοιμος να μοιραστώ τη ζωή μου με κάποιον άλλον; Μήπως τελικά δεν ήμουν για γάμο και οικογένεια με αποτέλεσμα να καταστρέψω τη ζωή κάποιων ανθρώπων;

Γιατί χώρισα;

Το ότι χώρισα μήπως ήταν αποτέλεσμα της εσωτερικής και πνευματικής μου ανεπάρκειας ; Η επιλογές μου για να ζήσω με κάποιον μια ζωή τί κριτήρια είχαν ; Τί είναι αυτό που με έκανε να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια; Η κοινωνική πίεση; Μήπως η ηλικία; Μήπως ακόμα κάποιες εσωτερικές επιθυμίες που όμως λόγω πνευματικής ανωριμότητας δεν μπορούσαν να σταθούν και να θεμελιωθούν πουθενά;

Γάμος και πνευματικά εφόδια

Ποια είναι τα πνευματικά εφόδια για να συμπορευθώ με κάποιον για μια ολόκληρη ζωή και μάλιστα να κάνω και παιδιά που σημαίνει ότι θα είμαι υπεύθυνος και για ζωές άλλων; Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που αναρωτιούνται όλα αυτά μέσα στην καρδιά τους και αντιμετωπίζουν σθεναρά τις προσωπικές τους αλήθειες; Και σε όλες αυτές τις αποφάσεις της ζωής μου τί θέση έχει ο Θεός; Μήπως τον αντιμετωπίζω σαν τοτέμ ικανοποίησης προσωπικών προσδοκιών ή κάλυψη από φόβους και ανασφάλειες; Μήπως για να καλύψω κάποια επιφανειακή θρησκευτική αναζήτηση μέσα στην κοινωνία; Είναι τελικά ο Χριστός στη ζωή μου το Α και το Ω ή μήπως τελικά εγώ είμαι το Α και ο Χριστός το Ω ;

Ίσως κάποια στιγμή να κάτσουμε και να κουβεντιάσουμε ότι δεν κάνουν όλοι για όλα. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνάμεις και δυνατότητες. Ο καθένας έχει μια προσωπική διαδρομή και οι επιλογές που καθορίζουν τη ζωή μας και τις ζωές άλλων δεν πρέπει να παίρνονται στο πόδι ή επιφανειακά αλλά σε βάθος και με προοπτική.

Είναι πανέμορφος ο γάμος

Είναι πανέμορφος ο γάμος, τα παιδιά, τα εγγόνια, αυτά που θα δημιουργήσουμε. Αν όμως ο τρόπος υπάρξεως όλων αυτών δεν είναι ο αγιασμός και η σωτηρία, τότε σκόνη και θρύψαλα. Χωρίς Χριστό η ταινία θα λήξει με ένα θλιβερό ΤΕΛΟΣ. Καμαρώνουν πολλοί για αυτά που έκαναν στη ζωή τους αλλά στην πραγματικότητα φύτεψαν λουλούδια στην άμμο χωρίς να τα ποτίσουν, καταλήγοντας να υπερηφανεύονται για ένα νεκροταφείο πραγμάτων. Πολλοί θέλουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά για να ζήσουν μέσα από τις ζωές άλλων, να τις χειριστούν. Αυτό όμως που θα οδηγήσει ;

Αν οι επιθυμίες μας δεν έχουν προορισμό τον ουρανό τότε θα ζούμε μια πνευματική ζωή χτισμένη στην άμμο.

Ας ανοίξουμε την πόρτα στον Κύριο για να κάνουμε μαζί του την έρημο της ζωής μας παράδεισο ώστε να γίνει κομμάτι του ουρανού.

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr