Ορθόδοξες Γιορτές: Η Ανάσταση του Λαζάρου τιμάται το Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων. Διαβάστε την ιστορία του φίλου του Χριστού, τη σημασία της ημέρας και τη θεολογική της διάσταση.
Το Σάββατο του Λαζάρου: Η Προανάσταση που Συγκλόνισε την Οικουμένη
Κάθε χρόνο, το Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά ένα από τα πιο συγκλονιστικά και προφητικά θαύματα του Χριστού: την Ανάσταση του Λαζάρου. Ένα γεγονός που δεν ήταν απλώς μία επίδειξη θείας δύναμης, αλλά προανάγγελος της ίδιας της Ανάστασης του Κυρίου, σφραγίζοντας την αρχή της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας.
Ο Λάζαρος, ο φίλος του Χριστού
Ο Λάζαρος, κατά την ευαγγελική μαρτυρία, ήταν στενός φίλος του Ιησού Χριστού. Ζούσε στη Βηθανία, μια μικρή κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Ιεροσόλυμα, μαζί με τις αδελφές του, Μάρθα και Μαρία. Οι τρεις αυτοί ευσεβείς άνθρωποι προσέφεραν φιλοξενία και στήριξη στον Ιησού σε πολλά σημεία της δημόσιας δράσης Του (Λουκάς 10, 38-40· Ιωάννης 12, 1-3).
Η στενή σχέση του Χριστού με τον Λάζαρο καταδεικνύεται και από τη συναισθηματική του αντίδραση στον θάνατό του. Όταν ο Ιησούς έφθασε στον τάφο του Λαζάρου, δάκρυσε – ένα από τα σπανιότατα σημεία στα Ευαγγέλια όπου αποκαλύπτεται η ανθρώπινη θλίψη του Θεανθρώπου.
Η Αρρώστια και ο Θάνατος του Λαζάρου
Λίγες ημέρες πριν το Πάθος του, ενώ βρισκόταν στη Γαλιλαία, ο Ιησούς πληροφορήθηκε ότι ο Λάζαρος ασθένησε σοβαρά. Οι αδελφές του, Μάρθα και Μαρία, έστειλαν μήνυμα στον Ιησού με τα λόγια: «Κύριε, ιδού ον φιλείς ασθενεί» (Ιω. 11,3).
Ωστόσο, ο Ιησούς δεν ανταποκρίθηκε άμεσα. Καθυστέρησε εσκεμμένα, με σκοπό να φανερώσει τη δόξα του Θεού μέσα από αυτό το θαύμα. Όταν τελικά ξεκίνησε το ταξίδι προς τη Βηθανία, ο Λάζαρος είχε ήδη πεθάνει και βρισκόταν στον τάφο τέσσερις ημέρες.
Η Συγκλονιστική Ανάσταση
Η σκηνή στον τάφο του Λαζάρου είναι από τις πιο δυνατές στην Αγία Γραφή. Ο Ιησούς πλησιάζει, δακρύζει, και διατάζει την αφαίρεση της πέτρας από την είσοδο του μνήματος. Αφού υψώνει τα μάτια Του στον ουρανό και προσεύχεται, φωνάζει δυνατά: «Λάζαρε, δεύρο έξω!» (Ιω. 11,43).
Το θαύμα ήταν απίστευτο. Ο τετραήμερος νεκρός, τυλιγμένος με τα σάβανα, βγήκε ζωντανός από τον τάφο. Ο Χριστός πρόσταξε να τον λύσουν από τα σάβανα και να τον αφήσουν να επιστρέψει στο σπίτι του.
Θεολογική Σημασία του Θαύματος
Η Ανάσταση του Λαζάρου δεν είναι απλώς άλλο ένα θαύμα. Είναι θεολογικά φορτισμένη, καθώς αποτελεί «προεικόνιση» της Ανάστασης του Χριστού. Ενώ ο Λάζαρος επανήλθε στη φθαρτή ζωή, ο Χριστός θα αναστηθεί σε αφθαρσία, νικώντας οριστικά τον θάνατο.
Το θαύμα αυτό αποδεικνύει πως ο Ιησούς έχει εξουσία πάνω στον θάνατο. Δεν είναι μόνο προφήτης ή διδάσκαλος, αλλά ο ίδιος ο Υιός του Θεού, που κατέχει τη δύναμη της ζωής και της αναστάσεως. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί, αμέσως μετά το θαύμα, πίστεψαν σε Αυτόν.
Η Ανάσταση του Λαζάρου και η Οργή των Αρχόντων
Το συγκεκριμένο θαύμα προκάλεσε όχι μόνο δέος αλλά και τρόμο στους θρησκευτικούς άρχοντες του Ισραήλ. Το γεγονός ότι ο Ιησούς ανέστησε έναν άνθρωπο που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες, προκάλεσε κύμα πίστης στον λαό. Οι Φαρισαίοι και οι Αρχιερείς τότε αποφάσισαν ότι έπρεπε να σκοτώσουν τόσο τον Ιησού όσο και τον ίδιο τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν ζωντανή απόδειξη της θεότητάς Του (Ιω. 12,10).
Η Ζωή του Λαζάρου μετά το Θαύμα
Η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση μας λέει ότι ο Λάζαρος, μετά την ανάστασή του, δεν γέλασε ποτέ ξανά, με μόνη εξαίρεση ένα περιστατικό όπου είδε κάποιον να κλέβει μια γλάστρα. Είπε τότε: «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο».
Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, ο Λάζαρος διέφυγε την εχθρότητα των Εβραίων και κατέφυγε στην Κύπρο. Εκεί έζησε για ακόμη 30 χρόνια και έγινε ο πρώτος Επίσκοπος Κιτίου. Ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων φέρει την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Η Μεταφορά των Ιερών Λειψάνων
Το έτος 890 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού, τα ιερά λείψανα του Λαζάρου μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο αυτοκράτορας, με ευλάβεια και θεολογικό ζήλο, συνέθεσε τους ιδιόμελους ύμνους του εσπερινού του Λαζάρου, με χαρακτηριστικότερο τον ύμνο: «Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν…»
Η μεταφορά των λειψάνων θεωρήθηκε μεγάλη ευλογία για τη βασιλεύουσα και τιμήθηκε με λαμπρές ακολουθίες.
Λατρευτικές Ιδιαιτερότητες του Σαββάτου του Λαζάρου
Το Σάββατο του Λαζάρου, αν και σαββατιάτικη ημέρα, έχει λειτουργικό χαρακτήρα Κυριακής. Θεωρείται «Προανάσταση» και δεν επιτρέπεται να τελούνται μνημόσυνα με κόλλυβα. Σε περίπτωση ανάγκης τελείται μόνο απλό Τρισάγιο.
Στη θεία λειτουργία ψάλλονται αναστάσιμα τροπάρια, ενώ τα παιδιά σε πολλά μέρη της Ελλάδας βγαίνουν να τραγουδήσουν τα παραδοσιακά κάλαντα του Λαζάρου, αναβιώνοντας ένα έθιμο με βαθιές ρίζες στη λαϊκή θρησκευτικότητα.
Ο Λάζαρος ως Προφήτης της Ζωής
Η Ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πίστης στην Ανάσταση των νεκρών και απόδειξη της θείας δυνάμεως του Χριστού. Το θαύμα αυτό δεν ήταν μόνο για την ενίσχυση των μαθητών του Ιησού, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα, ως μαρτυρία ότι «ο θάνατος καταργήθηκε».
Η μνήμη του Λαζάρου μάς καλεί σε εσωτερική εγρήγορση λίγο πριν την είσοδο στην Αγία Εβδομάδα. Ο τετραήμερος νεκρός που επανέρχεται στη ζωή, μάς δείχνει τον δρόμο προς την Ανάσταση και τη νίκη της ζωής επί του θανάτου.
©orthodoxia.online