Ορθόδοξα θέματα – π. Διονύσιος Τάτσης – Πώς πρέπει οι σημερινοί Ορθόδοξοι χριστιανοί να απαντούν σε όσους τους χλευάζουν;
Advertisements
Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί σήμερα
Ζούμε στην εποχή που οι άνθρωποι βλέπουν τους αληθινούς χριστιανούς με περιφρόνηση και συχνά τους χλευάζουν, γιατί δεν είναι όμοιοί τους.
Νομίζουν ότι έτσι μπορούν να δικαιολογήσουν την δική τους απιστία και να ησυχάσουν τη συνείδησή τους.
Εκείνο όμως που έχει ενδιαφέρον, είναι να μάθουν οι χριστιανοί τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουν τους χλευαστές τους.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συμβούλευε ότι στο χλευασμό πρέπει να απαντούμε με χαμόγελο. Ο χλευασμός των κοσμικών προς τους χριστιανούς προέρχεται από τη μοχθηρή καρδιά τους, ενώ το χαμόγελο των χριστιανών από την έλλειψη κακίας.
Ο χλευασμός αρμόζει στην άγνοια, ενώ στη γνώση αρμόζει το χαμόγελο. Ο χλευασμός κάνει πιο έντονη την προσευχή, αλλά «αυξάνει και την τιμή της προσευχής μπροστά στον αιώνιο Δικαστή.
Αφού στον Θεό είναι πιο αγαπητή η προσευχή της θαρραλέας ψυχής, περικυκλωμένης από τα βέλη της κακίας, του μίσους, του φθόνου και του χλευασμού. Όλα αυτά τα βέλη έχουν αμβλυμένη την κορυφή και αιχμηρή την βάση, ώστε αποκρούονται από αυτή και λαβώνουν τους ίδιους τους τοξότες».
Όταν ο χριστιανός είναι σταθερός στη ζωή του και τηρεί τις εντολες, χωρίς να επηρεάζεται από τους χλευασμούς, σύντομα θα διαπιστώσει ότι οι χλευασμοί τον ωφελούν, γιατί τον ωθούν για κάτι περισσότερο, δηλαδή για ενεργότερη προσευχή και εντονότερο πνευματικό αγώνα. Θα συμβεί ακόμα και αυτό που δεν φανταζόταν. «Θα σταματήσει ο χλευασμός και θα αρχίσει να γίνεται συναίνεση και θαυμασμός και έπαινος».
Ο Χριστός είπε «αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματ. ε΄ 44), γιατί μας κάνουν καλό χωρίς να το ξέρουν. Ο Άγιος Νικόλαος έλεγε: «Πικραίνοντάς μας και στεναχωρώντας μας, ανάβουν τη φλόγα του θεικού πυρός μέσα μας. Γαβγίζοντας πισώπλατα, όταν εμείς βαδίζουμε στον ναό του Θεού, μας σπρώχνουν πιο κοντά στον Θεό. Κάνοντάς μας τη γη πιο ανιαρή, μας κάνουν τον ουρανό ακόμα πιο αγαπητό. Η παγωνιά και ο άνεμος δεν σκέφτονται το καλό του δέντρου, αλλά, αν και άθελά τους, του κάνουν καλό. Έτσι συμβαίνει και με τους εχθρούς μας».
Εκείνος που θα πετύχει αυτό, θα ελευθερωθεί κυριολεκτικά από πολλές δυσάρεστες καταστάσεις, που του δημιουργούν γνωστοί και άγνωστοι άνθρωποι. Οι ποικίλες επιθέσεις που θα δέχεται θα τον αφήνουν αδιάφορο. Στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχει πνευματική ζωή, παραμένει η πικρία από το χλευασμό και η αντιμετώπισή του είναι σχεδόν αδύνατη.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Διονύσιος Τάτσης
Ορθόδοξος Τύπος, 27/1/2015
