Αύριο ανήμερα των Θεοφανείων, ο Μεγάλος Αγιασμός θα μπει στα σπίτια όλων των πιστών που θα τον φυλάξουν ως την επόμενη χρονιά. Τι κάνουμε όμως τον “παλιό” αγιασμό που έχουμε κρατήσει από πέρσι;
Παλιός αγιασμός δεν υπάρχει και αν έχουμε φυλάξει στο σπίτι μας τον καταναλώνουμε και τον χρησιμοποιούμε όπως ορίζει η Εκκλησία μας.
Σε καμία περίπτωση δεν τον πετάμε και η παρακάτω ιστορία εξηγεί γιατί.
Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος:
Ήταν μια γυναίκα – ο Θεός να την συγχώρεση, πέθανε τώρα – πού δαιμονίσθηκε, γιατί έχυσε τον αγιασμό στον νεροχύτη. Είχε λίγο αγιασμό σέ ένα μπουκαλάκι. «Α, λέει, μπαγιάτικος είναι ό αγιασμός, ας τον πετάξω, γιατί χρειάζομαι και το μπουκαλάκι». Έχυσε τον αγιασμό, ξέπλυνε κιόλας το μπουκαλάκι, επειδή είχε μείνει λίγος βασιλικός μέσα. Ύστερα δαιμονίσθηκε. Έφυγε ή Χάρις, γιατί δεν μπορεί να παραμείνη η Χάρις σε ανευλαβή άνθρωπο.
Αν, Γέροντα, από λάθος χύση κάποιος τον αγιασμό;
Αν είχε βάλει ό ίδιος το μπουκάλι με τον αγιασμό λ.χ. μέσα σέ ένα ντουλάπι και μετά από καιρό δεν πρόσεξε ότι είναι αγιασμός και τόν έχυσε, έχει μισή αμαρτία. Αν το έβαλε άλλος και αυτός δεν ήξερε ότι είναι αγιασμός, δεν φταίει αυτός.
Όταν ό άνθρωπος δεν ευλαβείται τα Άγια, πώς να τον πλησίαση ή θεία Χάρις; Ή Χάρις θα παη σ’ αυτούς πού την τιμούν. «Μή δωτε τό άγιον τοις κυσί», λέει ή Γραφή. Αν δεν υπάρχη ή πνευματική ευαισθησία, δεν γίνεται προκοπή.
(Λόγοι Β’ Πνευματική Αφύπνιση)
Σύνταξη-Σχολιασμός: orthodoxia.online
Καλή Χρονιά!!!
orthodoxia.online
