Δύο πράγματα μας βγάζουν από το δρόμο του Χριστού: Το θέλημα και το δικαίωμα.
Το τρίτο βήμα είναι πιά η θεοποίηση του ΕΓΩ, η απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στις γνώσεις μας, στα προσόντα μας και όχι στο Θεό.
Εκεί είναι που φτάνουμε στο αποκορύφωμα πιά της ασωτίας και ΞΕΧΝΟΥΜΕ ότι είμαστε ΘΝΗΤΟΙ και πρόσκαιροι και το μόνο σίγουρο της υπάρξεώς μας είναι ότι κάποτε δεν θα υπάρχουμε πιά εδώ στη γη.
Ότι κάποτε θα αναχωρήσουμε για την αληθινή μας πατρίδα και ότι αυτό το “κάποτε” είναι τελείως άγνωστο και απρόβλεπτο.
Δεν καταλαβαίνουμε βαθιά μέσα μας ότι “τιμής ηγοράσθημεν”.
Ο Θεός πλήρωσε πολύ ακριβά τη σωτηρία μας, επεθύμησε να μας κάνει δικούς Του και ανήκουμε πιά στο ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ και όχι στον διάβολο.
Είμαστε πλασμένοι για να δοξάζουμε με την παρουσία μας το όνομα του Θεού.
Καταλαβαίνετε πόση εργασία πνευματική έχουμε αν συνειδητοποιήσουμε τον αληθινό προορισμό μας.
Πόση επαγρύπνηση πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας όχι γενικά και αόριστα αλλά στα συγκεκριμένα σφάλματα που πέφτει ο καθένας μας και τα ξέρει καλά μόνο εκείνος.
Συχνά πέφτουμε θύματα του διαβόλου που μας ξεγελάει τονίζοντας μας τα χαρίσματά μας και μην αφήνοντάς μας να δούμε και να διορθώσουμε τις ελλείψεις μας.
Η παραβολή του ασώτου (απόσπασμα)
Σωφρονία μοναχή
καθηγουμένη
Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀκράτας
19η Φεβρουαρίου 2022