Πώς, πότε και που ο Άγιος Παΐσιος έκανε την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη.
Την χρονιά που πήγε στο Στόμιο αποφάσισε να κάνη την ανακομιδή των Λειψάνων του οσίου Αρσενίου. Είχαν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια και ακόμη ήταν θαμμένος στο κοιμητήρι της Κέρκυρας.
Άφησε την φροντίδα του Μοναστηριού στον αδελφό του Ραφαήλ και τον Οκτώβριο του 1958 πήγε στην Κέρκυρα. Εκεί αναζήτησε τον παλαιό φίλο και συστρατιώτη του Παντελή Τζέκο.
Τον βρήκε στο εργοστάσιο όπου εργαζόταν. Ο κ. Παντελής δεν τον γνώρισε και σκυμμένος στο γραφείο του τον ρώτησε: «Πάτερ, τί θέλετε;» Ο Γέροντας δεν μιλούσε. «Θέλετε να σας εξυπηρετήσω σε τίποτε;», τον ρώτησε πάλι. «Σε τούτο», του είπε και έδειξε τα δυο του μεγάλα δάχτυλα. Τότε τον αναγνώρισε και γεμάτος χαρά και συγκίνηση που απρόσμενα έβλεπε τον φίλο και σωτήρα του, τον αγκάλιασε και τον φιλούσε.
Στο σπίτι είπε στην μητέρα του και την σύζυγό του να ετοιμάσουν πλούσιο τραπέζι και παρακαλούσε τον Γέροντα να του κάνη την χάρη να μείνη.
– Αφού εγώ θα σου κάνω αυτή την χάρη, να μου κάνης και συ μια χάρη.
– Όσες θέλεις.
Του ζήτησε να φάη μόνο χόρτα, στα οποία έριξε τρεις σταγόνες λάδι και δυο-τρεις ελιές. Τίποτε άλλο.
Κοιμήθηκαν στο ίδιο δωμάτιο. Τρεις φορές κατά τη νύχτα, αφού κοίταζε και έβλεπε αν κοιμάται ο κ. Παντελής ο οποίος έκανε ότι κοιμόταν, σηκώθηκε, γονάτισε και προσευχόταν.
Το πρωί ξεκίνησαν με καταρρακτώδη βροχή για το κοιμητήρι. Λέγει ο Γέροντας στον κ. Παντελή: «Μη φοβάσαι· στον δρόμο που πάμε θα σταματήσει η βροχή.». Σιγά-σιγά λιγόστευε η βροχή, μέχρι που σταμάτησε τελείως.
Κατά την ανακομιδή έπλενε ο Γέροντας τα οστά με κρασί και νερό, τα τύλιγε εν συνεχεία σε άσπρα κομμάτια από καθαρό σεντόνι και τα έβαζε σε ένα μαύρο κιβώτιο, όμοιο με βαλίτσα. Βρήκε και την πόρπη από την ζώνη του οσίου Αρσενίου. Κάποια στιγμή γλίστρησε και έπεσε πάνω στον κ. Παντελή. Εκείνος στηρίχθηκε με το χέρι του στον τοίχο. 1
Επειδή ο νεκροθάφτης διαμαρτυρόταν που πήγαν τέτοια βροχερή ημέρα, ο Γέροντας, παρ’ όλο που είχε πάρει άδεια από τον Δεσπότη, από ευαισθησία λέγει στον κ. Παντελή: «Επειδή στενοχωριέται ο άνθρωπος, ας μείνουν και δυό-τρία οστά και, όταν θάρθω του χρόνου, τα βγάζομε».
Μετά την ανακομιδή, μια ακτίνα ήλιου πέρασε ανάμεσα από τα κυπαρίσσια και φώτισε τον τάφο.
Όταν τελειώσαν, πήγε και έμεινε σε ξενοδοχείο. Δεν θέλησε να πάη με τα Λείψανα στο σπίτι του κ. Παντελή, γιατί ήταν νιόπατρος, μήπως το παρεξηγήσουν οι γυναίκες, Το πρωΐ που συναντήθηκαν, ο κ. Παντελής τον είδε αλλοιωμένο από την θεία χάρι. Του έλεγε: «Πολύ όμορφος είσαι σήμερα! Μα είσαι πραγματικά όμορφος».
Ο Γέροντας του διηγήθηκε τα εξής: «Να σου πω τί έπαθα χθες βράδυ. Πήγα να ανοίξω να προσκυνήσω τα Λείψανα και μια δύναμη με πίεζε για να με πνίξη. Και εκείνη την ώρα είπα: ¨Άγιε Αρσένιε, βοήθησέ με¨, και αμέσως ελευθερώθηκα» 2
Επέστρεψε χαρούμενος με τα άγια Λείψανα στην Κόνιτσα και διανυκτέρευσε στο σπίτι της Κέτης Πατέρα. Εκεί τα τοποθέτησε κάτω από το εικονοστάσι. Αυτή άναψε το καντήλι και ύστερα ασχολήθηκε με τις δουλειές του σπιτού. Έβλεπε όμως στο δωμάτιο που ήταν τα Λείψανα φως σαν να αστράφτη και νόμιζε ότι θα βρέξει. Βιαζόταν να πάη να πάρη ομπρέλλα, γιατί την επομένη το πρωΐ ήθελε να πάη στην κάτω Κόνιτσα να λειτουργηθή. Ο Γέροντας προσπαθούσε να της εξηγήση ότι αυτές οι «αστραπές» δεν είναι από τον ουρανό, γιατί έξω ήταν καλός καιρός και είχε άστρα, αλλά από τα άγια Λείψανα. «Ήταν», κατά την μαρτυρία της, «το φως παράξενο σαν να άστραφτε, όχι όπως αναλάμπει».
- Αυτό το σημείο του τοίχου ήταν για τον κ. Παντελή σημάδι. Από αυτό θυμήθηκε μετά από 37 χρόνια να υποδείξει στον Μακαριστό Μητροπολίτη Κερκύρας Τιμόθεο την θέση του τάφου του οσίου Αρσενίου. Τοτε, το έτος 1995, στις οκτώ Αυγούστου (ν.η.), ημέρα Σάββατο, έγινε η δεύτερη ανακομιδή και βρέθηκε μέρος του δεξιού ποδιού μαζί με τα δάχτυλα και έξι σπόνδυλοι.
- Τα της ανακομιδής προέρχονται από μαρτυρία του κ.Παντελή Τζέκου, νυν μοναχού Αρσενίου. Ειδικά για το τελευταίο γεγονός ακριβέστερα βλ. στο βιβλίο του Γέροντα, Άγιος Αρσένιος, σ. 8-9
Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2012