Το Σάββατο 5 Απριλίου (του Ακαθίστου) τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά του Ιατρού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου.
Συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Κίτρους κ. Γεώργιος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο, Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, οι Επίσκοποι Λαρίσης κ. Μωυσής (Πατριαρχείου Αντιοχείας), Αλμωπίας κ. Στέφανος και ο Ποιμενάρχης κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο. Επίσης παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Καισσαρείας κ. Θεοφύλακτος, Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Αμορίου κ. Νικηφόρος και Ρηγίου κ. Ειρηναίος.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας έγινε το 40νθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού κτίτορος και καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονος Κορφιωτάκη, κατά το οποίο προεξήρχε ο Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων και έλαβαν μέρος άπαντες οι παρευρισκόμενοι Αρχιερείς, ενώ ο Μητροπολίτης Γέρων Καισαρείας κ. Θεοφύλακτος μετέφερε τις ευχές του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου.
Ακολούθησε τρισάγιο στο κοιμητήριο της Μονής από τον Μητροπολίτη Σμύρνης κ. Βαρθολομαίο.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος
«Και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις αυτόν».
Σάββατο του Ακαθίστου Ύμνου και κατά την ημέρα αυτή, κατά την οποία οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες όρισαν να υμνούμε την ανύμφευτη Νύμφη, την Υπεραγία Θεοτόκο, για όσα θαυμαστά και σωτήρια επιτέλεσε χάριν του ανθρωπίνου γένους και ιδιαιτέρως χάριν του ευσεβούς Γένους μας, όρισαν να ακούμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα τον δικό της μοναδικό και ανεπανάληπτο ύμνο, ενώπιον της συγγενούς της Ελισάβετ, αφού έλαβε από τον αρχάγγελο Γαβιήλ το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας επιλογής της ως συνεργού στο έργο της θείας οικονομίας.
Μεγαλύνει η Υπεραγία Θεοτόκος τον Κύριο, διότι «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού», αλλά και διότι το έλεος και η αγάπη του καλύπτουν όσους τον σέβονται και τον ευλαβούνται σε κάθε γενεά.
«Και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις αυτόν».
Tο έλεος και η αγάπη του Θεού κάλυπτε σε όλη του τη ζωή και τον μακαριστό καθηγούμενο και κτίτορα της Ιεράς Μονής της Παναγίας Δοβρά Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα, του οποίου τελούμε σήμερα το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο.
Και δεν ήταν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά, καθώς ο αείμνηστος Γέροντας αγάπησε τον Θεό από τα νεανικά του χρόνια και του προσέφερε την καρδιά του, η οποία ήταν συντονισμένη στους παλμούς της δικής του αγάπης. Του προσέφερε τη θέλησή του, βαδίζοντας πάντοτε σύμφωνα με το θέλημά του. Του προσέφερε την υπακοή και την αφοσίωσή του, υπομένοντας τη δοκιμασία της δύσκολης και οδυνηρής ασθενείας, η οποία επέτρεψε ο Θεός να τον επισκεφθεί πολύ νωρίς.
Και η αγάπη του Θεού τον ελέησε, προετοιμάζοντάς τον για την ολοκληρωτική αφιέρωση σε Εκείνον και στο έργο του, ενώ ο σκόλοψ της σαρκός, για τον οποίο ο μακαριστός Γέροντας δεν διαμαρτυρόταν ποτέ και ίσως ούτε καν ζητούσε από τον Θεό να τον απαλλάξει, απεδείκνυε τη δύναμη του Θεού η οποία «εν ασθενεία τελειούται».
Η ψυχή τε και σώματι αφιέρωσή του στον Θεό, για την οποία μυστικά τον ενεθάρρυνε η Κυρία Θεοτόκος, έγινε πράξη με τη μοναχική του κουρά, στο σπήλαιο των οσίων Πατέρων, Διονυσίου του ρήτορος και Μητροφάνους, στη Μικρή Αγία Άννα, και με την είσοδό του στα ενδότερα του καταπετάσματος, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, προκειμένου να αναστήσει και πάλι με τη χάρη του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, την ιστορική και μαρτυρική Μονή της Παναγίας Δοβρά, στην οποία τον είχε καλέσει σε ανύποπτο χρόνο η Έφορος και προστάτις της.
Αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην ανακαίνιση και ανάδειξη του ιερού αυτού τόπου σε τόπο προσευχής και ασκήσεως για τους πατέρες, παλαιοτέρους και νεωτέρους, οι οποίοι εγκαταβίωσαν στην Ιερά αυτή Μονή, αλλά και σε όαση πνευματική τόσο για τους εκατοντάδες ευλαβείς προσκυνητές που συνέρρεαν στη χάρη της Παναγίας και του αγίου Λουκά, βρίσκοντας συγχρόνως και την ανάπαυση της ψυχής τους στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, το οποίο διακονούσε αυτοθυσιαστικά ο αείμνηστος Γέροντας, ανοίγοντας στους ανθρώπους τη θύρα του ελέους του Θεού, όσο και για τα εκατοντάδες παιδιά και νέους που φιλοξενούσε η Ιερά μας Μητρόπολη στους χώρους της Ιεράς αυτής Μονής.
Προσέφερε τον εαυτό του ο αείμνηστος Καθηγούμενος αλλά και όλη τη μεγάλη πατρική του περιουσία για την παλαίφατη αυτή Μονή και δεν έπαυσε να αγωνίζεται και να αγωνιά γι’ αυτήν και τους πατέρες της Ιεράς Αδελφότητος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Γι᾽ αυτό και δεν υπολόγισε την ασθένεια που τον επισκέφθηκε και πάλι πριν από λίγα χρόνια. Την αντιμετώπισε πράος και ησύχιος, όπως πάντα, ως θέλημα Θεού και ως δοκιμασία της αγάπης του. Προετοίμαζε τον εαυτό του και όλους μας όχι για το τέλος της ζωής του που αισθανόταν ότι πλησίαζε αλλά για τη μεγάλη συνάντηση με Εκείνον που αγάπησε, ακολούθησε και διακόνησε εκ νεότητός του, Εκείνου τα δικαιώματά του οποίου «ουκ επελάθετο» και το έλεος εκζητούσε πάντοτε.
Η κοίμηση του πριν από σαράντα ημέρες έφερε για όλους μας νωρίτερα το πένθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Έφερε όμως συγχρόνως εγγύτερα στις ψυχές μας και «το φαιδρόν της Αναστάσεως μήνυμα».
Η αγάπη και οι λόγοι παρηγορίας με τους οποίους αρχιερείς, κληρικοί και λαικοί αδελφοί μας, γνωστοί και άγνωστοι κάποιες φορές, εξέφρασαν τα αισθήματα της αγάπης, σεβασμού και τιμής προς τον αείμνηστο καθηγούμενο της Μονής μας, αλλά και όσοι αισθάνθηκαν μυστικά μέσα στην ψυχή τους κάποια πληροφορία και την μοιράσθηκαν μαζί μας, ενισχύουν τη βεβαιότητά μας, ότι το έλεος του Κυρίου που τον «κατεδίωξε πάσας τας ημέρας της ζωής» του, έχει τάξει ήδη την ψυχή του στους κόλπους του ουρανίου Πατρός.
Ο αείμνηστος π. Παντελεήμων ήταν ένας πραγματικός μοναχός, που όντας νεκρός για τον κόσμο είχε νικήσει μέσα του τον θάνατο. Γι’ αυτό και η παρουσία του ήταν φωτεινή, η ταπείνωσή του ανεπιτήδευτη και το πρόσωπό του αντανακλούσε το φως της αγγελικής του ψυχής, το φως το οποίο πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι απολαμβάνει στην πληρότητά του τώρα, αναπαυόμενος κοντά στον Θεό, δεόμενος και για όλους εμάς που συνεχίζουμε τον αγώνα μας επί γης, ώστε να τύχουμε και εμείς του θείου ελέους.
Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του! Καλή συνάντηση, παιδί μου.
