Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Ελισάβετ και του Μάρτυρος Σάββα του Στρατηλάτου.
Η Οσία Ελισάβετ καταγόταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της ήταν φημισμένοι για τα πλούτη τους και περίφημοι για την αρετή τους. Κατοικούσαν κοντά στην Ηράκλεια, στον τόπο που από παλιά ονομαζόταν Θρακοκρήνη και αργότερα Αβυδηνοί.
Όμως, είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από τότε που νυμφεύθηκαν και ήταν ακόμη άτεκνοι. Γι’ αυτό παρακαλούσαν αδιάκοπα τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, διάδοχο του γένους τους και κληρονόμο τους. Ο Αναστάς Ιησούς Χριστός, άκουσε με ευμένεια την ταπεινή δέησή τους και δεν παρέβλεψε την ολοκληρωτική αφοσίωσή τους.
Υπήρχε στον τόπο τους το έθιμο να συναθροίζονται οι Χριστιανοί στη μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (η οποία τιμάται στις 13 Μαΐου) και να εορτάζουν μια ολόκληρη εβδομάδα. Σε μια τέτοια συνάθροιση βρέθηκαν εκεί, μαζί με τους άλλους Χριστιανούς και οι γονείς της Οσίας Ελισάβετ.
Οι γονείς της ικέτευσαν την αθληφόρο Αγία Γλυκερία, να λύσει τα δεσμά της στειρώσεώς τους και να τους χαρίσει ένα παιδί. Αυτό θα ονομάζεται Ελισάβετ, γιατί θα αναδειχθεί όμοιο στην ψυχή με τη μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού.
Και πράγματι η Ευφημία μετά από τη συμπλήρωση εννέα μηνών γέννησε την Ελισάβετ. Όταν έγινε δώδεκα ετών, η μητέρα της έφυγε από την πρόσκαιρη ζωή. Και μετά από τρία χρόνια κοιμήθηκε και ο πατέρας της Ευνομιανός. Η Ελισάβετ απέμεινε ορφανή. Όμως αμέσως εμπιστεύθηκε τον εαυτό της στον Θεό και διακρίθηκε στη διακονία των φτωχών και των ελαχίστων αδελφών της.
Έπειτα αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Έφθασε στη Μονή του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου. Στη Μονή αυτή απαρνήθηκε τα εγκόσμια και εκάρη μοναχή. Ζούσε με πνευματική σκληραγωγία, νηστεία και άσκηση. Έτσι έφθασε στα ύψη της αγιότητας και ο Θεός την αξίωσε χαρισμάτων πολλών. Αργότερα αναδείχθηκε ηγουμένη της Μονής.