Σήμερα τελειώνει ένας δρόμος και αρχίζει ένας άλλος. Αποχαιρετούμε με ποικίλα συναισθήματα ένα δύσκολο έτος και υποδεχόμαστε με χρηστές ελπίδες ένα καινούργιο. Κάναμε μία διαδρομή προς τα Χριστούγεννα και γιορτάσαμε την ένσαρκη φανέρωση του Θεού. Τώρα κάνουμε μία διαδρομή προς τα Θεοφάνεια και ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την αποκάλυψη της Αγίας Τριάδας και τον καθαγιασμό όλης της φύσης μέσ’ από την κάθοδο του Ιησού στα Ιορδάνεια ρείθρα.
Η ζωή είναι γεμάτη διαδρομές. Δρόμοι που περπατήσαμε, δρόμοι που μας περιμένουν, δρόμοι που μας κούρασαν, δρόμοι που μας έκαναν να κλάψουμε, δρόμοι που μας χάρισαν χαρές και ελπίδες. Κάθε δρόμος έχει τη δική του ιστορία. Κάθε διαδρομή είναι ένα μάθημα ζωής. Κάθε βήμα είναι ένα βήμα προς τον Θεό, που χαράζει τους δρόμους της συνάντησης μαζί Του.
Σήμερα, που κλείνουμε τη διαδρομή ενός έτους και ανοίγουμε τη διαδρομή σ’ ένα καινούργιο, ακούμε τον ευαγγελιστή Μάρκο να μας παρουσιάζει το πρόσωπο του Προδρόμου.
Ο Πρόδρομος έρχεται να ετοιμάσει τον δρόμο του Θεού προς την ανθρωπότητα και τη διαδρομή των ανθρώπων προς τον Θεό. Το έργο του Προδρόμου συμπυκνώνεται στη φράση που ακούσαμε: «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου». Το κήρυγμα του Προδρόμου είναι να ετοιμάσουμε τον δρόμο του Θεού προς εμάς και τη δική μας διαδρομή προς Εκείνον. Η ζωή μας είναι μία αμφίπλευρη πορεία συνάντησης. Είναι οδός συνοδοιπορίας προς τον αγιασμό και τη δόξα του Θεού. Δεν είναι εύκολος αυτός ο δρόμος. Έχει πολλά άγνωστα σημεία. Έχει πολλές παγίδες. Έχει πολλά διακυβεύματα. Ο δρόμος του Θεού χρειάζεται οδηγό. Όταν ακούμε «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου», αναλογιζόμαστε πως θα γίνει αυτή η ετοιμασία.
Η ετοιμασία της διαδρομής που οδηγεί στον Θεό, η ετοιμασία του δρόμου του Θεού γίνεται με τρείς τρόπους. Πρώτον, με την εσωτερική εργασία στον εαυτό μας, δεύτερον, με την εξωτερική θυσιαστική προσφορά στον διπλανό μας και τρίτον, με την ακατάβλητη επιθυμία της ένωσης με τον Κύριο.
«Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» μας λέγει το Προδρομικό στόμα. Κατά πρώτον ο ίδιος ο Ιωάννης μας δείχνει με το παράδειγμά του ότι η ετοιμασία του θείου δρόμου γίνεται με την άσκηση και την εσωτερική εργασία. Η έρημος και η ησυχία είναι οι συνεργάτες μας στην προετοιμασία της διαδρομής προς τον Θεό. Η άσκηση και η μετάνοια είναι οι δυνάμεις αυτής της διαδρομής. Είναι απαραίτητο να βρίσκουμε λίγο χρόνο κάθε ημέρα να τα λέμε με τον εαυτό μας. Να ελέγχουμε τις σκέψεις, τις πράξεις, τα λόγια, τις προθέσεις, τα αποτελέσματα. Αυτή η ενδοσκόπηση φέρνει την ταπείνωση. Η επίγνωση της ανεπάρκειας και των ελλείψεων γεννάει την επιθυμία να στραφούμε στον Θεό. Η ανάγκη για εσωτερική πληρότητα μας ωθεί να κάνουμε μια διαδρομή προς Εκείνον, όπως έκανε τη διαδρομή της επιστροφής ο άσωτος προς τον Πατέρα του.
Σαν τον Πρόδρομο είναι απαραίτητο να βιώνουμε την ησυχία της νοητής ερήμου, για να κατορθώσουμε αυτή τη μυστική επικοινωνία με τον εαυτό μας. Οι θόρυβοι και οι μέριμνες, οι άσκοπες κοινωνικές αναστροφές και οι κούφιες παρέες, οι ατελείωτες μεγαλόπνοες εξαγγελίες και τα αδικαιολόγητα άγχη για το στήσιμο της εξωτερικής εικόνας δεν βοηθούν στην αρμονική σχέση με τον εαυτό μας. Μάς εμποδίζουν στην προσπάθεια να ετοιμάσουμε την οδόν του Κυρίου, διότι βάζουν τις ψεύτικες προοπτικές πάνω από τις αληθινές ανάγκες.
Σαν τον Πρόδρομο είναι απαραίτητο να βρίσκουμε τις εσωτερικές ισορροπίες, ώστε ό,τι κάνουμε, ό,τι λέμε και ό,τι σκεπτόμαστε να είναι πραγματικά ελεύθερο και χαριτωμένο.
Κατά δεύτερον, όταν ακούμε «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου», είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι η οδός του Κυρίου είναι ο δρόμος της αγάπης και της εξωτερικής θυσιαστικής προσφοράς προς τους άλλους ανθρώπους.
Όταν χάνουμε την αγνή και καθαρή αγάπη, όταν γεμίζει η καρδιά μας από αντιπάθειες, πικρίες, αποστροφές, αυστηρές κρίσεις, σκληρότητα και κυνισμό, δεν βρισκόμαστε στην οδό του Κυρίου. Έχουμε λοξοδρομήσει. Έχουμε χάσει τον δρόμο μας. Η ανοχή που δείχνουμε στους άλλους, οι θυσίες που κάνουμε από φιλοτιμία χωρίς ανταπόδοση, η πνευματική και υλική ελεημοσύνη που καταθέτουμε από το υστέρημά μας, η ανοιχτοσύνη που προσπαθούμε να έχουμε σε καθετί διαφορετικό η παράξενο, η αγκαλιά, το χαμόγελο, η παρηγοριά που σκορπίζουμε αφειδώλευτα, μας κρατούν στον δρόμο του Θεού. Η οδός του Κυρίου, την οποία καλούμαστε να ετοιμάζουμε, είναι η οδός προς τον Γολγοθά.
Το μονοπάτι προς τον Γολγοθά είναι το δύσκολο αλλά χαρούμενο μονοπάτι της αγάπης.
Ο χρόνος, ο κόπος, τα συναισθήματα, τα χρήματα, οι ιδέες, που ξοδεύουμε για τους άλλους, δεν χάνονται. Ό,τι καταβάλουμε για το χατίρι των άλλων είναι η καλύτερη προετοιμασία για τον δρόμο του Θεού. Είναι ο πιό ευλογημένος τρόπος να διευκολύνουμε τη συνάντηση του Θεού με τους ανθρώπους και τη συνάντηση των διπλανών μας με τον Θεό.
Αρκεί, βεβαίως, ως διπλανούς να θεωρούμε όλους τους ανθρώπους. Αρκεί να μη βλέπουμε κάποιους ως δικούς μας ανθρώπους και κάποιους άλλους ως ξένους, διότι τότε ο δρόμος του Θεού θα παραμένει κλειστός και για μας και για τους άλλους.
Ακούμε τέλος τον Πρόδρομο να λέγει:
«ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» και αναλογιζόμαστε πως η ετοιμασία του θείου δρόμου θα γίνει μόνον όταν μέσα μας φουντώνει καθημερινά ο πόθος την ένωσης με τον Θεό. Η ακατάβλητη επιθυμία για τον Θεό γκρεμίζει όλα τα εμπόδια, όλες τις αναστολές και ετοιμάζει «τήν οδόν Κυρίου» χαρούμενα και ειρηνικά. Όταν μπορούμε να φωνάζουμε σαν τον Παύλο: «εμοί γάρ το ζήν Χριστός» καί: «τήν επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και σύν Χριστώ είναι», τότε αυτή η επιθυμία γίνεται η αληθινή δύναμη της ζωής μας. Αυτή η επιθυμία δίνει τον χαρακτήρα και το αληθινό νόημα της ζωής. Ο πόθος για τον Ιησού μεταμορφώνει κάθε άλλο πόθο. Το πάθος για τον Χριστό εξαγιάζει όλα τα υπόλοιπα πάθη. Η επιθυμία για τον Κύριο ενεργοποιεί όλες τις δυνάμεις της ύπαρξης, τις ψυχικές και τις σωματικές, έτσι ώστε κάθε ημέρα, κάθε λεπτό, κάθε χρόνο, κάθε στιγμή να διαγράφονται όλα όσα μας χωρίζουν απ’ Εκείνον και ο Θεός να γίνεται το απόλυτο κέντρο και η ακατάβλητη κορυφή της προσωπικότητάς μας. Μέσα από την επιθυμία για τον Χριστό η προσευχή φουντώνει, η συμμετοχή στα μυστήρια συγκλονίζει και αναγεννάει, η μελέτη του θείου λόγου γονιμοποιεί την εσωτερική άρουρα, η άσκηση δεν κουράζει, αλλά μάλλον ξεκουράζει και δίνει χαρά. Όταν ποθούμε τον Χριστό, το μέλλον γίνεται εμπειρία και ανάμνηση. Το παρελθόν γίνεται επίγνωση και μετάνοια. Το παρόν γίνεται ευκαιρία αγιασμού και εσωτερικός αγώνας.
Καθώς βρισκόμαστε στο κατώφλι του νέου έτους και σε λίγες ημέρες θα ζήσουμε την εορτή των Θεοφανείων, άς ακούσουμε προσεκτικά, σαν επίλογο του έτους που διέρχεται και σαν πρόλογο του έτους που έρχεται, τον Προδρομικό λόγο: «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου». Άς ριχτούμε στον αγώνα της ετοιμασίας αυτής της οδού μέσ’ από τη δουλειά που θα κάνουμε με τον εαυτό μας, με τη θυσιαστική προσφορά προς τους άλλους και με τον ακατάβλητο πόθο για τον Χριστό. Έτσι η οδός του Κυρίου θα είναι δρόμος και πορεία συνάντησης Θεού και ανθρώπων. Από τη συνάντηση αυτή θα αντλήσουμε κάθε ευλογία για το νέο έτος και για ολόκληρη τη ζωή μας, την τωρινή και την επέκεινα. Αμήν.
Μητρόπολη Δημητριάδος
[mks_highlight color=”#dd3333″][/mks_highlight] Δείτε ακόμη στην orthodoxia.online→