Ο λόγος για την στρατιωτική ισχύ της γειτονικής μας χώρας –συμμάχου στον αγώνα ενάντια στο εξελισσόμενο “κακό”– διανθίζεται με πλήθος ανακρίβειες και υπερβολές.
Τόσες όσες χρειάζονται για να τρομοκρατηθεί ο ημέτερος λαός και για να απελευθερωθούν οι πολιτικές ελίτ της χώρας μας στην αναζήτηση κάποιας συμβιβαστικής λύσης –συνεκμετάλλευση ή ό,τι άλλο– στα μέτρα και τα σταθμά που η Δύση επιθυμεί και καθορίζει.
Φυσικά, όπως είναι τα έθιμα στην ημετέρα χώρα, οι σχετικές διαπιστώσεις κινούνται στο αόριστο και ελάχιστα ασχολούνται με αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει.
Πραγματικά η Τουρκία χρησιμοποιεί, ολοένα και πιο συχνά, την προβολή στρατιωτικής ισχύος ως πολιτικό και διπλωματικό επιχείρημα. Πραγματικά έχει σε εξέλιξη εξοπλιστικά προγράμματα με εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους.
Επιχειρεί ταυτόχρονα να αποκτήσει ισχυρό ναυτικό, ισχυρή αεροπορία και να διατηρήσει ένα βαρύτατο στρατό ξηράς. Να σημειώσουμε ότι ελάχιστα κράτη στην ιστορία μπόρεσαν να έχουν ισχυρές δυνάμεις ταυτόχρονα σε ξηρά και σε θάλασσα –πόσο μάλλον και στον αέρα. Επρόκειτο δε για πολύ πλούσια κράτη.
Η σημερινή Τουρκία έχει Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν σχεδόν 3,5 φορές μεγαλύτερο από το –τραυματισμένο- αντίστοιχο της Ελλάδας (στοιχεία ΔΝΤ). Σε σύγκριση όμως με τον υπόλοιπο κόσμο η οικονομική της επιφάνεια είναι σχετικά μικρή. Το ΑΕΠ της είναι λιγότερο από το μισό του αντίστοιχου της Ρωσίας και κάτι περισσότερο από το μισό εκείνου της Ισπανίας. Βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ελβετία, ενώ υπολείπεται του αντίστοιχου μεγέθους της Ολλανδίας.
Τουρκία, όπως λέμε Ισπανία…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr