Η εικόνα που θέλει την Τουρκία στρατιωτικά πανίσχυρη συντίθεται από ανακρίβειες και υπερβολές.
Τόσες όσες χρειάζονται για να τρομοκρατηθεί ο ελληνικός λαός και κατ’ αυτόν τον τρόπο οι ελληνικές πολιτικές ελίτ να προετοιμάσουν το έδαφος για να αναζητήσουν κάποια συμβιβαστική λύση –συνεκμετάλλευση ή ό,τι άλλο– που θα συνεπάγεται εθνικές εκπτώσεις, αλλά θα είναι συμβατή με τις επιδιώξεις της Δύσης.
Φυσικά, όπως είναι τα έθιμα στην ημετέρα χώρα, οι σχετικές διαπιστώσεις κινούνται στο αόριστο και ελάχιστα ασχολούνται με αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει.
Πραγματικά η Τουρκία χρησιμοποιεί, ολοένα και πιο συχνά, την προβολή στρατιωτικής ισχύος ως πολιτικό και διπλωματικό επιχείρημα. Πραγματικά έχει σε εξέλιξη εξοπλιστικά προγράμματα με εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους.
Επιχειρεί ταυτόχρονα να αποκτήσει ισχυρό ναυτικό, ισχυρή αεροπορία και να διατηρήσει ένα βαρύτατο στρατό ξηράς. Να σημειώσουμε ότι ελάχιστα κράτη στην ιστορία μπόρεσαν να έχουν ισχυρές δυνάμεις ταυτόχρονα σε ξηρά και σε θάλασσα –πόσο μάλλον και στον αέρα. Επρόκειτο δε για πολύ πλούσια κράτη.
Η σημερινή Τουρκία έχει Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Ελλάδας. Σε σύγκριση όμως με τον υπόλοιπο κόσμο η οικονομική της επιφάνεια είναι μέτρια.
Το ΑΕΠ της είναι λιγότερο από το μισό του αντίστοιχου της Ρωσίας και κάτι περισσότερο από το μισό εκείνου της Ισπανίας. Βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ελβετία, ενώ υπολείπεται του αντίστοιχου μεγέθους της Ολλανδίας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ slpress.gr