Γράφει ο Διονύσης Παντής, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη κλιμάκωση εχθροπραξιών μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας. Στην Αρμενία έχει κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος και βρίσκεται σε εξέλιξη γενική κινητοποίηση των ενόπλων της δυνάμεων και εφεδρειών.
Η εμπλοκή της Τουρκίας και στην επικίνδυνη αυτή σύρραξη στην ευαίσθητη περιοχή του Καυκάσου είναι πολύπλευρη και καθοριστική.
Κατά την «υποδοχή» του Έλληνα πρέσβη στο Αζερμπαϊτζάν (2 Σεπτεμβρίου) ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Αλίγιεφ ήταν σαφής “Δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία δεν είναι μόνο ο φίλος και εταίρος μας, αλλά μια αδελφική χώρα για μας. Υποστηρίζουμε και θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Τουρκία χωρίς κανέναν δισταγμό σε όλες τις υποθέσεις. Έχουμε την υποστήριξη σε όλα τα ζητήματα από τους Τούρκους αδερφούς μας και τους υποστηρίζουμε κι εμείς σε όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των ερευνών τους στην Ανατολική Μεσόγειο”. Δηλαδή στην ουσία επανέλαβε ότι Αζερμπαϊτζάν και Τουρκία αποτελούν μεν δύο κράτη του αυτού όμως «έθνους» φράση που επαναλαμβάνεται συχνά στην Τουρκία. Η συνεργασία και η συμμαχία στα μέτωπα των «αδελφών» προφανής.
Η τουρκική υποστήριξη προς το Αζερμπαϊτζάν περιλαμβάνει όλα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα σε Συρία και Λιβύη σε μία πολύ καλά προετοιμασμένη και προσχεδιασμένη κλιμάκωση: μεταφορά όπλων και πυρομαχικών τουρκικής κατασκευής προφανώς εξασφαλίζοντας σε αντάλλαγμα σκληρό συνάλλαγμα (εκτός από Κατάρ, Κίνα, Λιβύη κα), μεγάλης έκτασης κοινές Τουρκοαζερμπαϊτζανές ασκήσεις, προβοκάτσιες με πυρά προς την Αποστολή του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (20 Σεπτεμβρίου – OSCE Mission regular monitoring – επαρχία Fizuli) με αποτέλεσμα η παρατήρηση να σταματήσει για λόγους ασφαλείας, αλλά και μεταφορά των κληρονομημένων ισλαμιστών του πάλαι ποτέ «ελεύθερου συριακού στρατού» που αποτελεί μία δεξαμενή (όχι μοναδική) αναλώσιμων βασιβουζούκων – τρομοκρατών στα πλαίσια πλέον της Οθωμανικής παράδοσης του ΑΚΙΝΤΖΙΛΑΡ (παραστρατιωτικά σώματα που προηγούνται του τακτικού στρατού για να δημιουργήσουν μεταξύ άλλων κλίμα πανικού στον πληθυσμό – στόχο και έτσι «προετοιμάσουν» «κατάλληλα» το έδαφος ).
Όταν η Ισλαμική Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με τα όρια που επέβαλαν οι ΗΠΑ στις επεμβάσεις τους στο ΙΡΑΚ (σύλληψη τούρκων πρακτόρων κλπ), στράφηκαν προς την Συρία. Όταν στη Συρία η Ρωσία έθεσε τα όρια της τουρκικής εισβολής και επέκτασης της κατοχής στην χώρα στράφηκαν προς την Λιβύη. Όταν Γαλλία – Αίγυπτος έθεσαν όρια στην ισλαμοτουρκική εκστρατεία στην Λιβύη ψάχνεται για νέα μέτωπα και τώρα επιχειρεί στο Ναγκόρνο Καραμπάχ υποκινώντας, ενθαρρύνοντας και υποστηρίζοντας το Αζερμπαϊτζάν εναντίον της πολύπαθης Αρμενίας. Μένει να δούμε την εξέλιξη που εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από την αντίδραση του Ρωσικού παράγοντα ή/και την ενθάρρυνση ή αποτροπή και άλλων εκτός περιοχής διεθνών παραγόντων.
Συνοψίζοντας τα αναγκαία συμπεράσματα για εμάς (Ελλάδα και Κύπρο) :….
