Γράφει η Αντωνία Δήμου
H αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή υλοποιείται μεθοδικά αφενός με την στρατιωτική εισβολή στη βόρεια Συρία που έχει οδηγήσει σε de facto εμπέδωση της τουρκικής παρουσίας στη ζώνη ασφάλειας που έχει δημιουργηθεί κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων.
Αφετέρου ο τουρκικός αναθεωρητισμός μετουσιώνεται στην πρόσφατη υπογραφή Μνημονίου Κατανόησης (MoU) της Άγκυρας με τη λιβυκή κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας το οποίο εμπεριέχει δύο κεφάλαια.
Το πρώτο κεφάλαιο εστιάζει στην εμπέδωση στρατιωτικής συνεργασίας ανάμεσα στην Τουρκία και την Λιβύη, ενώ το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων/ζωνών κατά τρόπο που επιχειρεί να εδραιώσει την τουρκική παρουσία στις θαλάσσιες οδούς της Ανατολικής Μεσογείου παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOs).
Το Μνημόνιο Κατανόησης της Τουρκίας με τη λιβυκή κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας εκτιμάται ότι φέρει χαρακτηριστικά “συμφωνίας” καθώς εμπεριέχει δεσμευτικές διατάξεις και παραπέμπει σε εσωτερικές διαδικασίες επικύρωσης. Επί της ουσίας, ωστόσο, το Μνημόνιο Κατανόησης είναι τυπικά άκυρο. Και τούτο διότι το Μνημόνιο έχει συνομολογηθεί με την λιβυκή κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας, η νόμιμη θητεία της οποίας έχει λήξει εδώ και χρόνια, ενώ ο διορισμός του προέδρου και των υπουργών της δεν έχουν εγκριθεί από το λιβυκό κοινοβούλιο, όπως προβλέπεται στις διατάξεις της Πολιτικής Συμφωνίας της Λιβύης.
Σημειωτέον ότι η κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας υπό τον Φαγιέζ αλ Σαράτζ στηρίζει τόσο παρακλάδια της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ-Κάιντα που είναι ενεργά στην λιβυκή επικράτεια όσο και την εκτός νόμου οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Προσθέτως, το Μνημόνιο Κατανόησης παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αλλά και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έχουν επιβάλλει κυρώσεις στην εξαγωγή και προμήθεια πολεμικού υλικού από τρίτες χώρες προς τα αντιμαχόμενα μέρη στην Λιβύη.
Μαριονέτα της Άγκυρας…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
[the_ad id=”154252″]