Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Όχι… Καμία απολύτως σκυτάλη δεν πέρασε στα χέρια της Διπλωματίας και καλό θα είναι να σταματήσουν κάποιοι να αναπαράγουν επικίνδυνες αυταπάτες.
Η περίοδος που μεσολαβεί είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τα άλλοθι δεν ενδείκνυνται στο περιβάλλον μιας Εξωτερικής πολιτικής που δείχνει πρόθυμη να ενδώσει στις πολλαπλές πιέσεις που ασκούνται από «φίλους» και εχθρούς, οι οποίοι επιδιώκουν να ακυρώσουν και την τελευταία ικμάδα της…
Η πραγματική Διπλωματία, και δη η μαχητική Διπλωματία, αρνείται να πιάσει στα χέρια της αυτό το προϊόν της ανίερης συναλλαγής που ορισμένοι επιμένουν να αποκαλούν «σκυτάλη», γι’ αυτό και επιστρατεύεται η προσχηματική Διπλωματία και μάλιστα στην πιο αποκρουστική της εκδοχή. Κι αυτό, σε μια ιστορική συγκυρία που όλοι αναζητούν φερετζέ ικανό να προσδώσει πέτσινο κύρος και επίφαση νομιμότητας, στην βρώμικη παρτίδα που χορογραφούν και στην οποία επιδιώκουν να παγιδεύσουν αμετάκλητα την χώρα.
Η Διπλωματία έχει κανόνες, εμπλεκόμενα μέρη που συνδιαλέγονται, έχει αρχές, θέσφατα, αδιαπραγμάτευτα πεδία, έχει κόκκινες γραμμές, οριοθετεί τις στάσεις και τις συμπεριφορές των συνδιαλεγομένων, μέσα από ένα πλαίσιο πολύ συγκεκριμένων αιτημάτων. Κυρίως όμως διεκπεραιώνεται σε ένα περιβάλλον Δικαίου, μέσα στο οποίο «κλειδώνουν» βηματισμοί και οριστικοποιούνται αποφάσεις.
Στην συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία όμως στην οποία σύρεται η χώρα μας εκβιαστικά, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Γι’ αυτό και το πρώτο πράγμα το οποίο οφείλει να ξεκαθαρίσει ο Έλληνας πρωθυπουργός και μάλιστα οφείλει να το κάνει με διάγγελμά του, είναι την ταυτότητα του Δικαίου υπό το κράτος του οποίου προτίθεται ο ίδιος και η κυβέρνησή του να προσέλθει σε έναν διάλογο, εγγράφοντας – όπως όλα δείχνουν – αρνητικές υποθήκες για την χώρα.