«Και υπάρχει το εξής ιστορικό και πολιτικό ερώτημα που θα μας κρίνει τα επόμενα χρόνια.
Γιατί η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη το Νοέμβριο του ’94, έτοιμη διπλωματικά, πολιτικά, οικονομικά, αμυντικά, ώστε να εξασκήσει το δικαίωμά της για την εφαρμογή των 12 μιλίων στο Αιγαίο; Γιατί; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα»
(Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 4ο συνέδριο ΠΑΣΟΚ, Ιούνιος 1996.)
Η εξωτερική πολιτική και η πολιτική άμυνας μιας χώρας, με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, χώρα κυρίαρχη-κυριαρχούμενη, κρίνονται στη μέση και τη μακρά ιστορική διάρκεια, σύμφωνα με την ορολογία του Φερνάντ Μπρωντέλ, τον οποίο μνημόνευσε και ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Είναι δε συνάρτηση πολλών παραγόντων, πολιτικών, γεωπολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, διανοητικών.
Τα κενά και οι επιλογές των τελευταίων 25-30 χρόνων εκδηλώνονται στη συγκυρία ανόδου του τουρκικού επεκτατισμού, σε συνθήκες επιδιωκόμενης μετάβασής του από περιφερειακή σε ηγεμονική ιμπεριαλιστική δύναμη.
Η υπερεπέκταση της τουρκο-οθωμανικής επιρροής από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας μέχρι την Αφρική και τον Ατλαντικό, ως οιονεί εκπρόσωπος του μουσουλμανικού κόσμου, αντανακλά μια δυναμική τάση του τουρκικού κοινωνικού σχηματισμού που επιχειρεί την υπέρβαση της εσωτερικής του κρίσης.
Η κίνηση ανάμεσα στην υπερεπέκταση και την οπισθοχώρηση, προκαλεί διαρκή νεύρωση στις τουρκικές κρατικές ελίτ, επιφέροντας γεωπολιτικούς αναπροσανατολισμούς.
Τι σημαίνει η τουρκική υπερεπέκταση…
[the_ad id=”183767″]