Η τελευταία εκδοχή της εν Ελλάδι εμμονής στον ξένο παράγοντα, ο οποίος περιμένουμε ότι θα αναχαιτίσει τον τουρκικό ηγεμονισμό για λογαριασμό μας, είναι η πίστη στην “απομόνωση” που υποτίθεται ότι έχει τεθεί η Τουρκία χάρη στις ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας. Ιδιαίτερα δε όσον αφορά από πλευράς της ΕΕ.
Το πρόβλημα αυτών των αντιλήψεων δεν είναι ότι είναι ακραία αισιόδοξες. Το πραγματικό πρόβλημα θα προκύψει αν πράγματι έχουν (εν μέρει) δίκιο.
Αν δηλαδή όντως υπάρχει μια διάθεση στήριξης της Ελλάδας από πλευράς της ΕΕ και καταδίκης της Τουρκίας. Και αυτό γιατί μπορεί να προκαλέσει μια επικίνδυνη αίσθηση ασφάλειας στην Ελλάδα, η οποία θα βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. Και τα θεμέλια αυτά θα είναι σαθρά γιατί η ΕΕ εν συνόλω αλλά και τα επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη, ούτε θέλουν αλλά ούτε και μπορούν να στηρίξουν στην πράξη την Ελλάδα.
Συνακόλουθα, η όποια στήριξή τους θα είναι αναιμική και απλά θα προσφέρει μια ακόμη ευκαιρία στην Άγκυρα να περάσει στο επόμενο στάδιο της προσπάθειάς της να εξελιχθεί σε μια αυτόνομη και αυτόφωτη ευρασιατική δύναμη σε έναν πολυπολικό κόσμο. Όπως ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει και σε άλλα κείμενά του, η Τουρκία επιδιώκει μια “λελογισμένη” ρήξη με τον Δυτικό Κόσμο, έτσι ώστε να διατρανώσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν αποτελεί μέρος της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής. Τουναντίον, θέλει να περάσει το μήνυμα ότι λειτουργεί ως ένας ανεξάρτητος πόλος ισχύος μέσα σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.
Η Τουρκία φοβάται την Ελλάδα…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Γρίβας Κώστας
[the_ad id=”154252″]