Την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021 είναι του Αγίου Ευθυμίου.

Ο Μέγας Ευθύμιος μέσα από την πένα του Φώτη Κόντογλου.

Φώτης Κόντογλου – Ο Ήλιος της Ερήμου. Ο Μέγας Ευθύμιος

Αληθινά κράζει ο προφήτης: «Αγαλλιάσθω η έρημος και ανθήτω ως κρίνον». Με τη θρησκεία του Χριστού γεμίσανε οι ερημιές από αγίους ανθρώπους, από άνθη πνευματικά. «Και αντί της στιβής, αναβήσεται κυπάρισσος, αντί δε της κονίζης, αναβήσεται μυρσίνη». Και ο υμνωδός για τον καθένα απ’ αυτούς τους αγγελικούς κατοίκους της ερήμου, που είχανε το δάκρυ καθημερινό, αλλά όχι το δάκρυ της απελπισίας, αλλά της κατανύξεως το «χαροποιόν δάκρυον» ψέλνει παθητικά: «Ταίς των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Ευθύμιε πατήρ ημών όσιε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.»

Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας

Ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας, που εορτάζει τη μνήμη του η Εκκλησία στις 20 του Ιανουαρίου, εστάθηκε ένας από τους φωστήρες της ασκητικής πολιτείας. Γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας στα 377 μ.X. Αληθινά εκ κοιλίας μητρός ήτανε αγιασμένος, γιατί αφοσιώθηκε στο Θεό από τριών χρονών παιδί. Ο Κύριλλος ο Σκυθοπολίτης, που μόνασε στο κοινόβιο του αγίου Ευθυμίου ύστερα από την κοίμηση του αγίου, γράφει πως από τα πρώτα χρόνια της ηλικίας του το στόμα του αενάως δοξολογούσε το Θεό, η χαρά του ήτανε να πηγαίνει στην εκκλησία και να ακούγει τα άγια γράμματα με φόβο και κατάνυξη. «Τον δε μεταξύ χρόνον, οίκοι εσχόλαζεν εν τε τη προσευχή και τη ψαλμωδία και ταίς των θείων λόγων αναγνώσεσι, διανυκτερεύων τε και ημερεύων, ειδώς ότι ο μελετών εν νόμω Κυρίου ημέρας τε και νυκτός έσται ως και το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού».

Σαν έγινε 29 χρονών, πήγε στα Ιεροσόλυμα και προσκύνησε τους αγίους Τόπους, έπειτα επισκέφθηκε τους πατέρας της ερήμου και τέλος κατοίκησε σ’ ένα σπήλαιο της λαύρας του Φαράν, κ’ εζούσε με τέλεια ακτημοσύνη, πλέκοντας ψάθες για τη συντήρησή του. Εκεί κάθισε πέντε χρόνια, μ’ έναν άλλον ασκητή Θεόκτιστο. Μετά τα πέντε χρόνια πήγανε από το Φαράν και ήβρανε μέσα σ’ ένα ξεροπόταμο, που το λένε τώρα Ουάντι Δαμπόρ, ένα σπήλαιο απόγκρεμνο, κ’ εκεί κατοικήσανε. Με τον καιρό πληθύνανε οι αδελφοί, και στο τέλος κάνανε ένα μοναστήρι κοινόβιο, το πρώτο που γίνηκε στην Παλαιστίνη, και μέσα σ’ αυτό οι μοναχοί ζούσανε με άκραν αυστηρότητα. Ο μέγας Ευθύμιος, ο ηγούμενός του, έλεγε: «Οφείλει είναι ο μοναχός όλος οφθαλμός, πάντοθεν εαυτόν περισκέπην ακοίμητον έχων προς την αυτού φυλακήν το της ψυχής όμμα, ως εν μέσω παγίδων διοδεύων αεί». Από την αυστηρότητα του βίου κάποιοι μοναχοί απαυδήσανε και θέλανε να φύγουνε. «Τα κελλία στενά λίαν και απαραμύθητα ήσαν, ούτως αυτά του Μεγάλου Ευθυμίου κελεύσαντος».

Χρειάζεται πολύ χαρτί και μελάνι για να γράψει κανένας καταλεπτώς την πολιτεία του αγίου Ευθυμίου, τα λόγια του που σωθήκανε στο βίο του, τα θαύματά του και την κοίμησή του. Η αγιότητά του ακούσθηκε σ’ όλη τη χριστιανοσύνη. Ονομάσθηκε «μέγας φωστήρ και ήλιος της ερήμου». Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 20 Ιανουαρίου του έτους 473 μ.X., ημέρα Σάββατο, σε ηλικία 97 χρονών. «Ην δε το είδος αυτού αγγελικόν, η έξις άπλαστος (αφελής, απροσποίητη), το ήθος πραύτατον, η δε φαινομένη του σώματος αυτού όψις στρογγυλοειδής τε υπήρχε και φαιδρά και λευκή και ευόμματος. Ην δε υποκόλοβος την ηλικίαν και ολοπόλιος, έχων τον πώγωνα μέγαν, φθάνοντα έως της κοιλίας, και ασινή πάντα τα μέλη· ούτε γαρ οι οφθαλμοί αυτού η οι οδόντες η έτερον μέλος το παράπαν εβλάβη αλλά στερρός τε και πρόθυμος ων ετελειώθη».

Θαύματα αγίου Ευθυμίου

Ένα από τα πολλά θαύματα που έκανε είναι και το ακόλουθο, που το διηγήθηκε στον Κύριλλο, ο οποίος έγραψε το βίο του αγίου Ευθυμίου, ένας φύλαρχος Σαρακηνός, Τερέβωνας λεγόμενος, για τον πάππο του που είχε το ίδιο όνομα και που τον έγιανε ο άγιος. Αυτός λοιπόν ο γέρο – Τερέβωνας, τον καιρό που ήταν ακόμα παιδί παράλυσε το μισό κορμί του, το δεξιό μέρος, από το κεφάλι έως τα πόδια. Ο πατέρας του Ασπέβετος, που ήτανε κι’ αυτός φύλαρχος, ήτανε απαρηγόρητος, γιατί οι γιατροί δεν μπορέσανε να δώσουνε ωφέλεια στο παιδί του. Βρισκότανε στην Αραβία κ’ είχανε στήσει τα τσαντήρια τους. Όπου, μια νύχτα, βλέπει το άρρωστο παιδί στον ύπνο του έναν καλόγερο με μακριά γενειάδα και του λέγει: «Τι ασθένεια έχεις;» Κ’ εκείνο έδειξε το παράλυτο μέρος του κορμιού του. Κι’ ο μοναχός του λέγει πάλι: «Ο,τι τάξεις στο Θεό, θα το κάνεις, αν ελευθερωθείς από την αρρώστια;» Και το παιδί είπε: «Ναί». Τότε του λέγει ο γέροντας: «Εγώ είμαι ο Ευθύμιος, που κάθουμαι στην έρημο, δέκα μίλια ανατολικά της Ιερουσαλήμ, μέσα στο ξεροπόταμο που είναι νοτινά από το δρόμο που πηγαίνει στην Ιεριχώ. Αν θέλεις να θεραπευθείς, έλα σε μένα κι’ ο Θεός θα σε γιατρέψει».

Το πρωί, είπε το όνειρο το παιδί στον πατέρα του, κ’ εκείνος αμέσως πρόσταξε να σηκώσουνε τις τέντες και να τραβήξουνε κατά το μοναστήρι του αγίου Ευθυμίου, που το βρήκανε ρωτώντας. Οι μοναχοί, σαν είδανε το πλήθος των βαρβάρων, φοβηθήκανε. Μοναχά ο Θεόκτιστος κατέβηκε και τους ρώτησε τι ζητάνε. Κ’ εκείνοι του είπανε «τον Ευθύμιο, το δούλο του Θεού». Επειδή όμως ο άγιος Ευθύμιος ησύχαζε κ’ είχε δώσει παραγγελία να μην τον ανησυχήσουνε ως το Σάββατο, είπε στον Ασπέβετο να περιμένουνε. Αλλά ο δυστυχής πατέρας του έδειξε το παιδί που κειτότανε ξυλιασμένο και τον παρακάλεσε να τον λυπηθεί. Τότε ο Θεόκτιστος πήγε και είπε στον άγιο την ιστορία.

Κ’ εκείνος κατέβηκε, και σαν είδε το παιδί, έκανε προσευχή πολλήν ώρα, ύστερα το σταύρωσε, και παρευθύς έγινε καλά ο Τερέβωνας. Βλέποντας οι Αραπάδες αυτό το θαύμα, γονατίσανε και φιλούσανε τα πόδια του αγίου, και τον παρακαλούσανε να τους βαφτίσει. Τότε ο άγιος παράγγειλε να κάνουνε μία μικρή κολυμβήθρα σε μια γωνιά της σπηλιάς, που σώζουνταν ως τον καιρό που τα έγραφε ο Κύριλλος, κι’ αφού τους κατήχησε, τους βάφτισε. Τους κράτησε στο μοναστήρι σαράντα μέρες για να τους διδάξει τα της θρησκείας, κ’ ύστερα φύγανε. Ένας μοναχά απόμεινε στο μοναστήρι, ο θείος του Τερέβωνα, Τερέβωνας κι’ αυτός, αδελφός της μητέρας του, και χειροτονήθηκε καλόγηρος, και μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς, αφού έδωσε πολλά χρήματα για να μεγαλώσουνε το μοναστήρι. Στάθηκε τύπος και υπογραμμός στην ευσέβεια, και κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Μια Κυριακή λειτουργούσε ο άγιος Ευθύμιος, και κατά τα συνηθισμένα κάποιος ευλαβέστατος μοναχός Δομετιανός στεκότανε στα δεξιά της αγίας Τραπέζης βαστώντας το λειτουργικό ριπίδι, κι’ ο Μαρίνος ο Σαρακηνός στεκότανε κοντά στο θυσιαστήριο, ακουμπώντας τα χέρια του στα κάγκελα. Άξαφνα βλέπει φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να απλώνεται απάνω στο θυσιαστήριο σαν νάτανε σεντόνι πύρινο, και σκέπασε το μέγα Ευθύμιο και το μακάριο Δομετιανό.

Και έμεινε έτσι σ’ όλο το χερουβικό. «Τούτο δε το θαύμα ουδείς είδεν ειμή οι όντες του πυρός ένδον, και Τερέβων, και ο Χρυσίππου αδελφός Γαβρήλιος ο Καππαδόκης, ευνούχος ων από γεννήσεως και δι’ εικοσιπέντε ενιαυτών τότε εις την εκκλησίαν προσελθών. Φόβω τοίνυν συσχεθείς ο Τερέβων, έφυγεν εις τα οπίσω, και από τότε ουκέτι προέθετο επιστηρίζεσθαι τω καγκέλω του ιερατείου, καθ’ ην είχε συνήθειαν τολμηρώς και θρασέως τούτο ποιείν κατά την ώραν της θείας προσκομιδής, αλλ’ οπίσω πλησίον της θύρας της εκκλησίας ίστατο, μετά φόβου και ευλαβείας κατά την της συνάξεως ώραν κατά την κελεύουσαν εντολήν ευλαβείς έσεσθαι τους υιούς Ισραήλ και μη καταφρονητάς».
(από το Ασάλευτο Θεμέλιο, Ακρίτας 1996)

Άγιος Ευθύμιος προστάτης

Προστατεύει τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην τεκνοποίηση, καθιστώντας εύτεκνες τις άτεκνες γυναίκες. Ο Άγιος Ευθύμιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αλλά οι γονείς του δεν μπορούσαν να συλλάβουν παιδί. Προσεύχονταν αληθινά στο Θεό για να τους χαρίσει ένα παιδί. Ο Θεός εισάκουσε στις προσευχές τους και τους αξίωσε να αποκτήσουν ένα γιο, αρκεί να τον ονόμαζαν Ευθύμιο.

Παράκληση Αγίου Ευθυμίου

Ποιηθείς υπό Κωνσταντίνου Κογεράκη του Κρητός

Ευλογήσαντος του Ιερέως λέμε το «Κύριε Εισάκουσον» μεθ’ ο το Θεός Κύριος και τα επόμενα τροπάρια

Ήχος δ’. Ο υψωθείς
Της ευθυμίας ο φερώνυμος πάτερ, της εν Χριστώ με ευθυμίας δοχείον, ανάδειξον ταις θείαις σου Ευθύμιε ευχαίς, ίνα ευγνωμόνως σε, εν ψαλμοίς μεγαλύνω και ευσήμω στόματι ανακράζω τοιαύτα: χαίροις Οσίων κλέος το λαμπρόν και μοναζόντων σεπτόν ακροθίνιον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Της ευθυμίας ο φερώνυμος πάτερ, της εν Χριστώ με ευθυμίας δοχείον, ανάδειξον ταις θείαις σου Ευθύμιε ευχαίς, ίνα ευγνομόνως σε, εν ψαλμοίς μεγαλύνω και ευσήμω στόματι ανακράζω τοιαύτα: χαίροις Οσίων κλέος το λαμπρόν και μοναζόντων σεπτόν ακροθίνιον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο Κανών του Οσίου φέρων ακροστοιχίδαν εν τοις Θεοτοκίοις και τη θ’ ωδή «Κωνσταντίνου»

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ευθύμιε πάτερ αγγελικώς, βιώσας εν κόσμω, θείων έτυχες δωρεών, και δόξης ηξίωσαι αφράστου, εν ουρανοίς συν Οσίων τοις τάγμασι.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τρωθείς τη αγάπη του Ιησού, ηγήσω τα πάντα όναρ Όσιε και σκιάν, διο της αυτών πάτερ μερίμνης ταις σαις πρεσβείαις τους παίδας σου λύτρωσαι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Φωνή υπακούσας τη Θεϊκή, καλώς επορεύθης την ευθείαν πάτερ οδόν, ήν δίδου καμοί καλώς βαδίζειν σαις ικεσίαις τρισμάκαρ Ευθύμιε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Κινδύνοις χειμάζομαι χαλεποίς και θλίψις με έχει Παντευλόγητε Μαριάμ, συ δ’ η γηγενών παραμυθία, τον σον οικέτην καλώς παραμύθησον.

Ωδή γ’. Συ ει το Στερέωμα

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Όσιε Ευθύμιε, των λογισμών των θλιβόντων με, απάλλαξον θείαις σου πρεσβείαις, προς Χριστόν ον εδόξασας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Δίδου μοι ταπείνωσιν, δίδου μοι πάτερ κατάνυξιν, δίδου σωτηρίας μοι τον πόθον, σαις λιταίς, ώ Ευθύμιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Φρόνημα το άστατον, εκ της ψυχής μου εκρίζωσον ευχών σου αγίων τη αξίνη, Θεοφόρε Ευθύμιε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ω Μήτερ Πανάμωμε, τον κεκλεισμένον Παράδεισον, διήνοιξας ου καμέ πολίτην, ταις ευχαίς σου ανάδειξον.

Διάσωσον τους υμνητάς σου Ευθύμιε Θεοφόρε, από κινδύνων δεινών και κακώσεων, ταις προς τον Κτίστην πρεσβείαις σου ευπροσδέκτοις.

Επίβλεψον εν ευμενία Πανύμνητε Θεοτόκε επι την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι, της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή

Πρεσβεία τη ση, Ευθύμιε μακάριε, ημάς τους πιστώς υμνούντας σε διάσωσον, συμφορών και θλίψεων, και παντοίων άλλων κακώσεων. Τη γαρ Οσία πάτερ σου ζωή, Χριστόν τον Θεόν ημών εδόξασας.

Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Χαμερπές έχων φρόνημα, εν τη γή τρισμάκαρ δεινώς καθέλκομαι, αλλά συ ουν με ανάστησον, ταις αγίαις ευχαίς σου Ευθύμιε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Της ψυχής κατερρύπωσα, τον λευκόχρουν πάτερ χιτώνα πταίσμασι, αλλά σύ αυτόν Ευθύμιε, τη αγία σου χάριτι κάθαρον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Την ειρήνην σου δώρησον, ώ Χριστέ τω κόσμω σεπταίς δεήσες, Ευθυμίου του Θεόφρονος, του ψυχή ολική σε ποθήσαντος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοσημάτων και θλίψεων, ρύσαι τους οικέτας σου Μητροπάρθενε, τους κυρίως Θεοτόκον σε ανυμνούντας αει και γεραίροντας.

Ωδή ε’. Φώτισον ημάς

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Στήριξον ημάς, των ευχών σου το στηρίγματι, του εχθρού γαρ του δεινού ταις προσβολαίς, παμμακάριστε Ευθύμιε κλονούμεθα.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Θλίψις με δεινή, περιέσχε ώ Ευθύμιε, ήν εκδίωξον ταις Θείαις σου λιταίς, συμπαθείας γαρ υπάρχεις μάκαρ έμπλεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Δάκρυα Χριστέ, μετανοίας δος τω δούλω σου, ικεσίαις Ευθυμίου του σοφού, του εν γή ασκητικώς σε μεγαλύνατος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Σώσον με Αγνή, εκ παντοίων περιστάσεων, τον Σωτήρα γαρ εκύησας Χριστόν, απειράνδρως και αφράστως Μητροπάρθενε.

Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Δεσμοίς με της αμαρτίας έδησεν, ο εχθρός ο παλαμναίος δολίως, και εν ειρκτή παναθλία κρατούμαι, ην τοις εμοίς κατεσκεύασα πταίσμασι, σπεύσον ούν πάτερ και γενού, λυτρωτής μου ταις Θείαις πρεσβείαις σου.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ανήλθες των αρετών τη κλίμακι, προς ουράνιον Ευθύμιε ύψος, ένθα Χριστός τω στεφάνω της νίκης, την κεφαλήν σου ενδόξως κατέστεψεν, όθεν στεφάνωσον ημάς, αρετών τω στεφάνω πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ο τόκος σου ευθυμίας πρόξενος, τοις γονεύσι σου εγένετο πάτερ, όθεν λιταίς σου Ευθύμιε θείαις, της εν Χριστώ ευθυμίας με πλήρωσον, ίνα αυτόν δοξολογώ και γεραίρω τα ξένα σου τρόπαια.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Τεκούσα τον της ειρήνης πρύτανιν, σοι προσφεύγω Μαριάμ ανακράζων, το των πολέμων Θεόνυμφε νέφος τας των ανθρώπων καρδίας εκάλυψεν, ό της σης χάριτος φωτί, ικετεύω Παρθένε διάλυσον.

Διάσωσον τους υμνητάς Ευθύμιε Θεοφόρε, από κινδύνων δεινών και κακώσεων, ταις προς τον Κτίστην πρεσβείαις σου ευπροσδέκτοις.

Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων

Καταλιπών τα εν κόσμω ως πάνσοφος, υπερκοσμίων χαρίτων ηξίωσαι, διο σε τρισμάκαρ Ευθύμιε, ανευφημούμεν και πόθω κραυγαζομεν, ιλέωσαι πάτερ τον Κύριον.

Προκείμενον Ήχος δ

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού

Στίχος: Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολές αυτού
θελήσει σφόδρα.

Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Ν

Εκ του κατά Ματθαίον (ΙΑ’. 27-30)

Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ταις του σου Οσίου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος: Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος
των οικτιρμών σου εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Όλην αποθέμενος, την κοσμικήν πραγματείαν, ως εχέφρων Όσιε, του Χριστού τοις ίχνεσι, ηκολούθησας και καλώς ώδευσας, την ευθείαν τρίβον, δι’ ήλθες προς την άφθαρτον πόλιν Ευθύμιε, ένθα των σων πόνων απέλαβες τα γέρα και ηρίθμησαι, τοις των Ασωμάτων στρατεύμασι. Όθεν τους τελούντας, την μνήμην σου την πάντιμον πιστώς, ταις ιεραίς σου δεήσεσι, τω Χριστώ προσάγαγε.

Σώσον ο Θεός των λαόν σου…

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αθυμίας με πάτερ, περιέχει η ζάλη, Θείε Ευθύμιε, ην θείαις σου πρεσβείαις, εκδίωξον εν τάχει, απ’ εμού του οικέτου σου, της ευθυμίας γαρ συ, επώνυμος υπάρχεις.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αμαράντινον στέφος, τη σεπτή κορυφή σου, Χριστός επέθηκε, βραβεύσας σου τους πόνους ούς δι’ αυτόν ανδρείως εν ασκήσει υπήνεγκας.Αυτόν ουν πάτερ αεί, υπέρ ημών δυσώπει.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Νοσημάτων ποικίλων, συμπτωμάτων παντοίων, και πάσης θλίψεως, απάλλαξον τους πίστει, τιμώντας σε βαθεία, και βοώντας τω Κτίσαντι ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Αειπάρθενε Κόρη, γηγενών προστασία, η ακαταίσχυντος, εν βίου τη πορεία, καμέ τον σον οικέτην, ικετεύω προστάτευσον, εξ ορατών τε εχθρών, και αοράτων άμα.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Κατανοήσας, των εν τω βίω πραγμάτων, το επίκηρον Ευθύμιε Θεόφρον, έσπευσας συνάψαι σαυτόν Χριστώ προθύμως.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τας αλγηδόνας, της παναθλίας ψυχής μου, τη βοτάνη των αγίων ευχών σου, ίασαι και σώσον, Ευθύμιε τρισμάκαρ.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Τη συντονία, των εναρέτων σου τρόπων, ευηρέστησας Ευθύμιε τον Κτίστην, όν ως παρρησίαν πλουτών αεί δυσώπει.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοός μου Κόρη, την χαλεπήν σκοτομήνην, διασκέδασον τη ση αγλαΐα, η το φως του κόσμου, τεκούσα απειράνδρως.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τους πίστει ευφημούντας, σε ψαλμοίς και ύμνοις, της εν Χριστώ σωτηρίας αξίωσον, ο της ερήμου πολίτης Θείε Ευθύμιε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ισχύν Χριστέ παράσχου, ημίν τοις παναθλίως, πολεμουμένοις κακία του δράκοντος, του Ευθυμίου πρεσβείαις, του σου θεράποντος.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Νοσούντα με κατ’ άμφω Όσιε Κυρίου, της θεραπείας αξίωσον δέομαι, συ ιατρός γαρ υπάρχεις πάντων πανάριστος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ο Όσιος Κυρίου ο δεδοξασμένος, ας σοι αιτήσεις προσήνεγκον πλήρωσον, και των της γης φθειρομένων δείξον ανώτερον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Υπερευλογημένη, Άχραντε Μαρία, όν απειράνδρως εκύησας Κύριον υπέρ ημών εκδυσώπει, οία φιλεύσπλαχνος.

Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια

Χαίροις μοναζόντων η καλλονή, ασκητών η δόξα, και Οσίων η χαρμονή, χαίροις εκκλησίας, Χριστού το Θείον κλέος, σε ουν ανευφημούμεν, πάτερ Ευθύμιε.

Χριστού το θελήματι νουνεχώς , υπείκων Θεόφρον, κόσμου έλιπες τα τερπνά, και την τεθλιμμένην εβάδισας πορείαν καρτερικώς εν κόσμω Θείε Ευθύμιε.

Εκ της Αρμενίας ώσπερ αστήρ, εξήστραψας πάτερ, και ακτίσι σων αρετών, των φαεινοτάτων, την Οικουμένην πάσαν, λαμπρώς καταφωτίζεις Θείε Ευθύμιε.

Δάκρυσι, νηστείαις και προσευχές, Όσιε καθάρας φιλοπόνως την σην ψυχήν, οίκος λαμπρός ώφθης Τριάδος της Αγίας, διό σε ανυμνούμεν πάτερ Ευθύμιε.

Της σαρκός το βρίθος ασκητικώς, Όσιε λεπτύνας ανεπτέρωσας σην ψυχήν, προς της απαθείας, Ευθύμιε το ύψος, διό θείων χαρίτων, εδείχθης τέμενος.

Σαυτόν καθοπλίσας τη του Σταυρού, σοφέ παντευχία, ως εχέφρων και νουνεχής, φοβερός εφάνης, εχθροίς τοις αοράτοις, Ευθύμιε Θεόφρον ούς και ετρόπωσας.

Ευθύμιε κλέος των ασκητών, και Ανδρέα πάτερ ο της Κρήτης θείος ποιμήν, συν τω Ιωάννη τω Βαπτιστή απαύστως Χριστόν υπέρ του κόσμου καθικετεύετε.

Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος γ’. Θείας Πίστεως.

Θεία χάριτι ηγλαϊσμένος, θείον ήνυσας εν κόσμω βίον, των μοναζόντων το κλέος Ευθύμιε, της κοσμικής εκφυγών γαρ συγχύσεως, ασκητικώς τον εχθρόν κατεπάλαισας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Είτα εκετενής παρά του Ιερέως και απόλυσις μεθ’ ήν ψάλλομεν το κάτωθι τροπάριον.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου

Κόσμου τα ηδέα και τερπνά, έλιπες Χριστόν αγαπήσας, τελειωτάτω νοΐ, χαίρων δε κατώκησας, εν τη ερήμω σοφέ, ένθα θείοις παλαίσμασι, και πόνοις ατρύτοις, ανδρικώς ενίκησας, τον πολυμήχανον. Όθεν της αυτού κακουργίας, λύτρωσαι ημάς ευχαίς σου, Όσιε Ευθύμιε μακάριε.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ο Ιερεύς: Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς

Ο Χορός: Αμήν.

ΔΙΣΤΙΧΟΝ

Πρόσδεξαι Ευθύμιε τάς ικεσίας
ας Κωνσταντίνος σοι ύφανεν πίστει

Απολυτίκιο Αγίου Ευθυμίου

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Εὐφραίνου ἔρημος ἡ σὺ τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι ἐπλήθυνέ σοι τέκνα, ἀνήρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας, ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας, εἰς ἀρετῶν τελειότητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, εἰρήνευσον τήν ζωήν ἡμῶν.

Γιορτή αγίου Ευθυμίου 2021 την Τετάρτη

Ετικέτεςμέγας ευθύμιος