Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, που πλήττουν την χώρα μας τις τελευταίες μέρες, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος δεν κατόρθωσε να μεταβεί στη Σκόπελο, προκειμένου να συμπανηγυρίσει με τον ευλαβέστατο Ιερό Κλήρο και τους ευσεβείς χριστιανούς της Νήσου, τον Πολιούχο τους Άγιο Ρηγίνο, στην ομώνυμη Ιερά Μονή του.
Με δεδομένη αυτή την αδυναμία μεταβάσεώς του στη Σκόπελο, λοιπόν, αλλά έχοντας την επιθυμία να ζητήσει την ευλογία του Αγίου Ρηγίνου και να εορτάσει την ιερά μνήμη του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος αποφάσισε και την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019, τέλεσε τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ιερό Παρεκκλήσιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το οποίο ευρίσκεται εντός του Επισκοπείου της Ιεράς Μητροπόλεως στη Χαλκίδα και φυλάσσεται σε αργυρά Λειψανοθήκη, μικρό ιερό απότμημα των Τιμίων Λειψάνων του Αγίου.
Στην Θεία Λειτουργία εκκλησιάσθηκαν όλοι οι υπάλληλοι, κληρικοί και λαϊκοί, των γραφείων της Ι. Μητροπόλεως, ενώ έψαλλαν ο ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Καλύβας, Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως και ο Καθηγητής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Πρωτοπρεσβ. Ανάργυρος Στουραΐτης, Εκκαθαριστής.
Πριν την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε Αρτοκλασία, την οποία προσέφερε όλο το προσωπικό της Ι. Μητροπόλεως και ευχήθηκε πατρικά σε όλους να έχουν προστάτη και πρέσβη προς Κύριον τον Άγιο Ιερομάρτυρα Ρηγίνο.
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ
Ο Άγιος Ρηγίνος γεννήθηκε στην Λεβαδιά της Βοιωτίας στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, οι οποίοι τον βοήθησαν να λάβει την θύραθεν παιδεία αλλά και την ορθόδοξη αγωγή. Η αγάπη του για τον Κύριο και η πνευματική του πρόοδος τον μεταμόρφωσαν σε σκεύος εκλογής και σε ναό της Αγίας Τριάδας.
Ο Άγιος έζησε την εποχή που βασίλευσαν οι δύο υιοί του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο μεν Κωνστάντιος στην Κωνσταντινούπολη (Ανατολή), ο δε Κώνστας στη Ρώμη (Δύση). Και οι δύο διάδοχοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου είχαν ανατραφεί με τις αρχές της χριστιανικής πίστεως, αλλά ο μεν Κωνστάντιος συνειδητά είχε αποδεχθεί τις αρχές του Αρειανισμού, ο δε Κώνστας παρέμεινε πιστός στις δογματικές αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Και οι δύο είχαν ως κοινά χαρακτηριστικά της θρησκευτικής τους πολιτικής, αφ’ ενός με την καταπολέμηση της εθνικής θρησκείας, αφ’ ετέρου δε την υπεράσπιση της ενότητας της Εκκλησίας.
Η εκκλησιαστική τους πολιτική είχε ως συνέπεια όχι μόνο την συντήρηση, αλλά και την διεύρυνση της εκκλησιαστικής διασπάσεως μεταξύ των οπαδών και των αντιπάλων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι συνεχείς παρεμβάσεις, αυθαίρετες ή μη, στα εκκλησιαστικά πράγματα υπήρξαν πηγή εντάσεως στις αρειανικές έριδες του 4ου αιώνος μ.Χ.
Έτσι ο Άγιος απεστάλη στη νήσο Σκόπελο από τον θείο του Αχίλλειο (15 Μαΐου, πολιούχο της πόλεως της Λαρίσης), για να ενισχύσει τους εξορίστους που βρίσκονταν εκεί και να τους στερεώσει στην ορθόδοξη πίστη.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες του Συναξαριστή του Αγίου Αχιλλείου, ο Άγιος Ρηγίνος παρακολούθησε τις εργασίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ. μαζί με τον Αγιο Αχίλλειο. Όμως, μολονότι καταδικάστηκε ομόφωνα από τους Αγίους Πατέρες η αίρεση του Αρειανισμού, οι οπαδοί του Αρείου δεν εξέλιπαν και συνέχιζαν να διαδίδουν τις αιρετικές κακοδοξίες τους. Επικράτησε εκ νέου μεγάλη αναταραχή στους κόλπους της Εκκλησίας, κρίση και κατά συνέπεια χωρισμός σε δύο παρατάξεις, κάτι που ανησύχησε ιδιαίτερα τους δύο αυτοκράτορες Κωνστάντιο και Κώνστα. Τελικά οι δύο αυτοκράτορες συμφώνησαν να συγκληθεί μια νέα Σύνοδος στη Σαρδική (Σόφια). Πράγματι η Σύνοδος συγκλήθηκε το 343 μ.Χ. Έλαβε μέρος και ο Άγιος Ρηγίνος, ο οποίος ανασκεύασε όλες τις αιρέσεις με τον λόγο και την τόλμη της γνώμης του.
Μετά την λήξη της Συνόδου ο Άγιος Ρηγίνος επέστρεψε στη Σκόπελο. Αλλά και πάλι η Εκκλησία του Χριστού εκλυδωνίσθηκε και ταράχθηκε από τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως Ιουλιανό τον Παραβάτη (361 – 363 μ.Χ.), ο οποίος θέλησε να επαναφέρει την θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων.
Στη διάρκεια των διωγμών που διέταξε ο βασιλέας, έφθασε στην Σκόπελο ο Έπαρχος της Ελλάδος και των Σποράδων. Αμέσως κάλεσε τον ποιμενάρχη της Σκοπέλου και του υπέδειξε να αλλάξει πίστη και να ασπασθεί την ειδωλολατρία. Όμως ο Αγιος περιφρόνησε την υπόδειξή του και ενέμεινε με πνευματική ανδρεία και σταθερότητα στην πατρώα ευσέβεια. Στις 25 Φεβρουαρίου του 362 μ.Χ. οδηγήθηκε για τελευταία φορά ενώπιον του Επάρχου. Στις προτροπές του να αρνηθεί τον Χριστό, ο Άγιος δεν έδωσε καμία απάντηση. Έτσι οδηγήθηκε στο στάδιο της νήσου, όπου υπέστη και άλλα φρικτά βασανιστήρια, και ακολούθως στη θέση «Παλαιό γεφύρι», όπου αποκόπηκε από τον δήμιο η τίμια κεφαλή του. Τη νύχτα οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο σκήνωμα του Αγίου και το ενταφίασαν μέσα στο δάσος του υπερκείμενου λόφου, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα ο τάφος του.
Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος