Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Κύριός μας επιτελεί το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων. Εκεί που έγινε το θαύμα αυτό ήταν έρημος τόπος. Αλλά γιατί ο Κύριος είχε βρεθεί εκεί; Όπως γράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές στις παράλληλες περικοπές, είχε αποσυρθεί στην έρημο εκείνη, στο όρος εκείνο της Γαλιλαίας, για να ξεκουρασθεί μαζί με τους μαθητές Του από τους πολλούς κόπους της ιεραποστολικής εργασίας. Όμως το αντιλήφθηκαν πολλοί άνθρωποι και πήγαν να Τον συναντήσουν. Ο Κύριος τους είδε και τους σπλαχνίσθηκε, θεράπευσε τους αρρώστους τους και τους κήρυξε τον λόγο του Θεού μέχρι το απόγευμα. Ο Κύριος λοιπόν από τη μεγάλη Του ευσπλαχνία θυσίασε την ανάπαυση και την ησυχία Του για να συμπαρασταθεί και να ευεργετήσει ανθρώπους πονεμένους και πνευματικά διψασμένους.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάντοτε ξεχνούσε τον Εαυτό Του για χάρη των άλλων. Όλη Του η ζωή ήταν θυσία αγάπης και προσφοράς στους ανθρώπους. Ποτέ δεν επεδίωξε την άνεση και την καλοπέραση. Σίγουρα μας συγκινεί το φρόνημα της αυταπάρνησης και της κακοπαθείας που είχε ο Κύριος από την αγάπη Του προς εμάς. Όμως ας μην μένουμε μόνο στη συγκίνηση, αλλά να προσπαθούμε να μιμούμαστε τις αγαθές αυτές πράξεις του Κυρίου. Όποιος θέλει να είναι αληθινός μαθητής Του, ποθεί να Τον μιμηθεί σε όλα. Βέβαια εμείς δεν μπορούμε να φθάσουμε στην τέλεια αγάπη και αυταπάρνηση του Κυρίου μας. Είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και πάθη. Είναι πολύ δύσκολο να φθάσουμε σε τέτοια κατάσταση. Υπάρχουν όμως διάφορες περιστάσεις στην καθημερινότητά μας κατά τις οποίες έχουμε ολοφάνερο καθήκον αγάπης ιερό να αφήσουμε τη δική μας ξεκούραση για χάρη των άλλων συνανθρώπων μας.
Η μητέρα έχει ανάγκη συμπαράστασης του συζύγου, μάλιστα αν είναι εργαζόμενη, στις εργασίες του σπιτιού και στην ανατροφή των παιδιών. Οι γέροντες γονείς και ο άρρωστος συγγενής μας έχουν ανάγκη της διακονίας μας. Ο συνάδελφος στην εργασία ή ο γείτονάς μας, μπορεί κάποια στιγμή να θέλουν τη βοήθειά μας, ακόμη και σε ακατάλληλη ώρα. Όταν ανταποκρινόμαστε στην ανάγκη των συνανθρώπων μας σε τέτοιες περιπτώσεις, κουραζόμαστε, βγαίνουμε από το πρόγραμμά μας, αφήνουμε αυτό που θα μας ευχαριστούσε. Αν όλα αυτά τα κάνουμε χωρίς γογγυσμό, τότε και όσους εξυπηρετούμε θα αναπαύουμε και θα ωφελούμε, και εμείς οι ίδιοι θα γεμίζουμε με χαρά και με την Χάρη του Θεού. Σίγουρα τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολες και χρειάζεται από μέρους μας πολύς αγώνας και κόπος. Βέβαια αυτός ο κόπος δεν θα πάει χαμένος. Θα μας τον ανταποδώσει ο Κύριος.
Όμως η ημέρα πέρασε, οι άνθρωποι είχαν μείνει τόσες ώρες κοντά στον Κύριο νηστικοί ακούγοντας τη διδασκαλία Του. Οι μαθητές ανησύχησαν και Του είπαν να σταματήσει για να μπορέσει όλος αυτός ο κόσμος να πάει στα γύρω χωριά να βρει τροφή. Ο Κύριος αρνήθηκε και παρήγγειλε να καθήσουν οι άνθρωποι πάνω στα χόρτα. Θα τους έτρεφε ο Ίδιος με θαύμα. Και το θαύμα έγινε! Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια που ευλόγησε ο Κύριος, έφαγαν πέντε χιλιάδες άνδρες μαζί με τις οικογένειές τους! Έφαγαν όχι από λίγο, αλλά όσο χρειάζονταν για να χορτάσουν. «Έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν» (ΜΑΤΘ. 14, 20), όπως σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Και μάλιστα οι δώδεκα Απόστολοι που είχαν περάσει από τις παρέες των ανθρώπων αυτών για να μοιράσουν την τροφή, μετά το τέλος του θαυμαστού γεύματος, πέρασαν ξανά για να μαζέψουν τα περισσεύματα. Και τα περισσεύματα ήταν δώδεκα κοφίνια γεμάτα μέχρι πάνω!
Ο Κύριος και Θεός μας που τρέφει όλους τους ανθρώπους και τα υπόλοιπα έμβια όντα, δεν θέλει να χαθεί ούτε ένα κομμάτι τροφής χωρίς λόγο! Δίνει έτσι στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, σε όλους εμάς, μάθημα οικονομίας, μάθημα σεβασμού της υλικής τροφής, με την οποία Χάριτι Θεού συντηρείται ο άνθρωπος στη βιολογική ζωή. Ακόμη και όταν έχουμε άφθονα τα υλικά αγαθά, δεν έχουμε το δικαίωμα να τα σπαταλάμε και να τα πετάμε, τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί μας που πεινούν. Μπορούμε για παράδειγμα, πριν φάμε, να βάζουμε το φαγητό που δεν θέλουμε σε ένα καθαρό πιάτο και να το προσφέρουμε σε φτωχούς συνανθρώπους μας ή να μαγειρεύουμε κάτι παραπάνω γι’ αυτούς τους αδελφούς μας. Αν δε στρέψουμε το βλέμμα μας και προς την Αφρική, θα δούμε μικρά παιδιά, αλλά και μεγάλους, να λιμοκτονούν. Αλλά και το νερό να μην το σπαταλάμε. Ας δούμε στην Αφρική από που πίνουν νερό!
Να εκτιμάμε τη δωρεά του Θεού και να διαχειριζόμαστε τα αγαθά Του με φόβο Θεού. Ειδάλλως υπάρχει ενδεχόμενο να επιτρέψει παιδαγωγικώς ο Κύριος να τα στερηθούμε. Ο Ιησούς Χριστός εκείνους που Τον αναζητούσαν επίμονα, τους γέμισε με τα αγαθά Του και με τις δωρεές Του. Θεράπευσε τους ασθενείς τους και τους έθρεψε με υλική και πνευματική τροφή. Μετέτρεψε την έρημο σε παράδεισο! Οι άνθρωποι που είναι κοντά στον Χριστό δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Γι’ αυτό ας θελήσουμε κι εμείς να ανήκουμε σε εκείνους που συνεχώς αναζητούν το πρόσωπό Του και ποθούν την παρουσία Του. Σε αυτή την ιερή αναζήτηση θα βρούμε το νόημα της ζωής και την αληθινή ευτυχία. «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν· οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ακολουθία της Αρτοκλασίας).
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Αλεξίου Αιγίου
Κοινοποιώντας μας βοηθάτε
