Στην Ιερά Μονή Παμεγγίστων Ταξιαρχών χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, χθες 12 Δεκεμβρίου.
Κατά την διάρκεια του Εσπερινού, τέλεσε την Ρασοφορία των δύο Μοναχών Μαρίνας (κατά κόσμον Χριστίνα Αθανασίου με καταγωγή από τη Θήβα, 30 ετών, Πτυχιούχος Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Παν/μίου Αθηνών και Εφραιμίας (κατά κόσμον Κωνσταντίνας Λίτσας, με καταγωγή από το Βόλο, 23 ετών, Φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαιδεύσεως Παν/μίου Θεσσαλίας. Παρέστησαν αντιπροσωπίες Ιερών Μονών, η Αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας & Βορείων Σποράδων κ. Άννα – Μαρία Παπαδημητρίου και πλήθος προσκυνητών.
Στην ομιλία του, ο Μητροπολίτης υπογράμμισε: «Προσεγγίζοντας τη μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, σήμερα ζούμε μια διπλή χαρά, καθώς δύο νέες αδελφές προστίθενται στην ευλογημένη αυτή αδελφότητα. Οι δύο αυτές νέες, αφού ολοκλήρωσαν την περίοδο δοκιμασίας, εισέρχονται με αυτή την ακολουθία στον μοναστικό βίο, αφιερώνοντας το υπόλοιπο της ζωής τους στον Χριστό. Η τοπική μας Εκκλησία χαίρεται βαθύτατα, καθώς κάθε αφιέρωση στον μοναχισμό και στην Εκκλησία δεν είναι ένα ατομικό κατόρθωμα, αλλά μια προσφορά στο Σώμα του Χριστού. Μέσα από αυτή την προσφορά αναδεικνύονται πρωταγωνιστές της πίστης, Ολυμπιονίκες της πνευματικής ζωής, οι οποίοι ξεχωρίζουν για την ταπείνωση, την απλότητα, την ευλάβεια και την απόλυτη αφοσίωσή τους στη ζωή της προσευχής, της καθαρότητας, της υπακοής και της κοινοβιακής ζωής.»
Ο Μητροπολίτης τόνισε επίσης ότι «Τα μοναστήρια αποτελούν ζωντανή ένδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, σε μια Εκκλησία που αγωνίζεται να φέρει το μήνυμα του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κοινωνία, στιγμές σαν τη σημερινή είναι ευκαιρίες δοξολογίας του Θεού, καθώς δείχνουν ότι ο Χριστός συνεχίζει να μιλά στις ψυχές των ανθρώπων.»
Στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στους Αγίους των οποίων τα ονόματα έλαβαν οι νέες μοναχές.
Ο Μητροπολίτης εξέφρασε τη συγκίνηση του και ευχαρίστησε τη Γερόντισσα Νικοδήμη, υπογραμμίζοντας ότι το όνομα της μοναχής Μαρίνας παραπέμπει σε αυτόν που υπήρξε «ο παππούς των μοναστηριών», τον φυσικό μου πατέρα δηλ. π. Μαρίνο, ο οποίος με έμαθε να αγαπώ υπερβολικά τα μοναστήρια, καθώς και ο ίδιος τα αγαπούσε ιδιαίτερα δείχνοντας την αγάπη του σε πολλές μονές της Ελλάδος, λειτουργώντας κυρίως, κάτι που και εμένα με ενέπνευσε στην ζωή μου ως Επίσκοπο, προσπαθώντας αυτά τα 26 χρόνια της διακονίας μου να είμαι Πατέρας των Μονών και όχι αυστηρός κριτής και ελεγκτής.»
