Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου το απόγευμα στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας τελέστηκε, όπως κάθε Τρίτη, ο Αρχιερατικός Εσπερινός και η Ιερά Παράκληση του Θαυματουργού Αγίου.
Στην Ιερά Ακολουθία χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ πλήθος πιστών κατέκλυσε τον υπό ανέγερση Ιερό Ναό για να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά και του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, που τέθηκε σε προσκύνηση με την ευκαιρία της επικείμενης εορτής του.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ψάλαμε απόψε, όπως κάθε Τρίτη, την Παράκληση του αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως του ιατρού και θαυματουργού, ενώπιον του ιερού και χαριτόβρυτου λειψάνου του, αλλά και ενώπιον του ιερού λειψάνου του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλύτου, του οποίου την ένδοξο μνήμη εορτάζει σε λίγες ημέρες η Εκκλησία μας.
Είχαμε, λοιπόν, διπλή τη χάρη και η ευλογία, γιατί και οι δύο άγιοι είναι μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας μας και είχαν πλούσια τη χάρη του Θεού, όπως αποδεικνύεται από τα άπειρα θαύματα, τα οποία επιτελούν και οι δύο προς χάρη των πιστών.
Διότι δεν έχει σημασία αν οι δύο άγιοι, ο άγιος Δημήτριος και ο άγιος Λουκάς, έζησαν σε εντελώς διαφορετικό τόπο και χρόνο, ο ένας στη Θεσσαλονίκη τον 3ο αιώνα και ο άλλος στη Ρωσία τον 20ο αιώνα. Και οι δύο έδωσαν την ίδια μαρτυρία, τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού, σε έναν κόσμο άπιστο και άθεο, και υπέμειναν ο κάθε ένας το δικό του μαρτύριο για χάρη του Χριστού.
Και η απόδειξη ότι δεν υπάρχει διαφορά εξαιτίας του τόπου και του χρόνου είναι η χάρη την οποία έλαβαν και οι δύο από τον Χριστό και κυρίως η χάρη των θαυμάτων και των ιαμάτων, τα οποία επιτελούν μέχρι σήμερα διά των ιερών τους λειψάνων.
Ποιο είναι όμως το κοινό στοιχείο που συνδέει τους δύο αγίους μας, τον άγιο Λουκά και τον άγιο Δημητριο;
Ας ακούσουμε τι λέγει σχετικά σε μία ομιλία του ο άγιος Λουκάς για τους αγίους.
«Όλοι οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι άγιοι και οι ομολογητές, όπως ο απόστολος Παύλος, ατένιζαν τον Σταυρό του Χριστού και συσταυρωνόταν μαζί του. Στις καρδιές τους ήταν χαραγμένα τα λόγια του πρωτοκορυφαίου αποστόλου: “τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης. απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ”.
Οι άγιοι», συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, «είχαν πάντοτε κατά νουν και τον λόγο του αποστόλου: “είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν”, και επεδίωκαν με όλη τους την καρδιά να υποφέρουν για τον Χριστό, για την ύψιστη αλήθεια, για την αγάπη, για το ουράνιο φως. Σκοπός τους ήταν να ακολουθούν τον Χριστό και να είναι πάντοτε μαζί του. Γι’ αυτό και όλοι οι λογισμοί, όλες οι επιδιώξεις του μυαλού και της καρδιάς τους στρεφόταν στο πως να ακολουθήσουν τον Χριστό, διότι μπροστά στα μάτια τους βρισκόταν η ασυνήθιστη υπόσχεση του Χριστού ότι: “όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται”, ανώτερη της οποίας δεν υπάρχει.
Γι’ αυτούς ο κόσμος έγινε μισητός. Δεν είχαν ανάγκη κανενός είδους ψυχαγωγίας, κινηματογράφους, θέατρα, κονσέρτα, συζητήσεις», συνεχίζει ο άγιος Λουκάς. «Όλα αυτά τους φαινόταν ξένα και ρηχά. Άρχισαν να παρατηρούν όχι τον κόσμο και την ομορφιά του αλλά το βάθος της ψυχής τους. Καταπιάστηκαν όχι με την απόκτηση των εγκοσμίων αγαθών, ούτε με την τακτοποίηση της επίγειας ζωής τους αλλά με την κάθαρση της καρδιάς τους», και με τον τρόπο αυτό έγιναν άξιοι της χάριτος του Χριστού. Έγιναν διάκονοί του και ευρίσκονται εκεί, όπου ευρίσκεται και ο Χριστός. Ευρίσκονται στη βασιλεία του Θεού αλλά και μεταξύ των ανθρώπων, όπως και ο Χριστός, και θεραπεύουν με τη χάρη τους τις ασθένειές μας, παρακινώντας μας με τον τρόπο αυτό να μιμηθούμε το παράδειγμα τους και να ακολουθήσουμε και εμείς τον Χριστό, όπως και εκείνοι, οι οποίοι επιβεβαιώνουν με τη ζωή, με το μαρτύριο και με τα θαύματά τους ότι “Ιησούς χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας”.
Καθώς σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε τη μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλύτου, αντί για κάποιο θαύμα του αγίου Λουκά, το οποίο διαβάζουμε συνήθως κάθε Τρίτη, θα ήθελα να σας αναφέρω απόψε ένα από τα πολλά θαύματα του αγίου Δημητρίου, το οποίο διασώζει ο Ιωάννης Σταυράκιος, χαρτοφύλακας της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης τον 13ο αιώνα.
Ένας άνθρωπος που κατοικούσε στην Αδριανούπολη έχασε από κάποια ασθένεια το φως του. Έχοντας ακούσει για τα θαύματα του αγίου Δημητρίου αποφάσισε να ταξιδεύσει στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσει στον ναό του αγίου και να του ζητήσει να τον θεραπεύσει.
Όταν είπε τη σκέψη του στους δικούς του, εκείνοι αντέδρασαν και προσπάθησαν να τον πείσουν ότι ήταν αδύνατο ένας άνθρωπος τυφλός, όπως εκείνος, να κάνει μία τόσο μεγάλη οδοιπορία, που ήταν δύσκολη ακόμη και για κάποιον που έβλεπε.
Ο άνδρας επέμενε και τελικά ξεκίνησε. Όπως ήταν φυσικό δυσκολευόταν πολύ, σκόνταφτε, έπεφτε, αλλά δεν υποχωρούσε και συνέχιζε παρά τις ταλαιπωρίες.
Αφού περπάτησε δύο ημέρες ο άγιος Δημήτριος, που έβλεπε την προσπάθειά του, τον λυπήθηκε, και του εμφανίσθηκε έφιππος και πρόθυμος να τον συνοδεύσει στην πορεία του.
Καθ’ οδόν τον ρώτησε, σαν να μην ήξερε, που πηγαίνει μόνος, και ο τυφλός του απήντησε ότι πηγαίνει στον τάφο του μεγάλου Δημητρίου για να θεραπευθεί. «Είναι πολύς και δύσκολος ο δρόμος που έχεις να κάνεις», του είπε ο άγιος Δημήτριος, για να ακούσει την απάντηση του τυφλού ότι, ακόμη και αν χρειαζόταν δύο χρόνια να περπατά μέχρι να φθάσει, θα το έκανε.
Τότε ο άγιος του είπε να ανέβει στο άλογό του για να ξεκουρασθεί λίγο και με θαυμαστό τρόπο μέσα στην ίδια ημέρα τον έφερε στον ναό του στη Θεσσαλονίκη.
Η ημέρα εκείνη ήταν η ημέρα της εορτής του αγίου Δημητρίου, και στο ναό του υπήρχαν πολλοί οι προσκυνητές που συνωθούντο και δημιουργούσαν θόρυβο. Έτσι ο τυφλός νόμισε ότι ο άνθρωπος που τον συνόδευσε με το άλογο, και δεν ήξερε ότι είναι ο άγιος Δημήτριος, τον εξαπάτησε, και αντί να τον φέρει στην Θεσσαλονίκη, τον γύρισε πίσω στην αγορά της Αδριανουπόλεως. Γι’ αυτό και άρχισε να φωνάζει διαμαρτυρόμενος γιατί δήθεν τον εξαπάτησε.
Και όταν κάποιος τον ρώτησε τι έπαθε και φωνάζει και ο τυφλός του εξήγησε την αιτία, εκείνος του είπε: «Τρελάθηκες, άνθρωπέ μου; Βρίσκεσαι μέσα στον ναό του αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη και εσύ λες ότι είσαι στην αγορά της Αδριανουπόλεως και κάποιος έφιππος σε εξαπάτησε;»
Έκπληκτος ο τυφλός έμεινε ώρες σιωπηλός. Όταν συνήλθε, με δάκρυα στα μάτια αλλά και χαρά ζητούσε από τον άγιο Δημήτριο τη θεραπεία, έχοντας τη βεβαιότητα, από όσα είχαν προηγηθεί, ότι θα αποκτήσει το φως του.
Ενώ, λοιπόν, προσευχόταν, τον πήρε ο ύπνος και τότε είδε τον μάρτυρα που του είπε: «Δεν θα γνωρίσεις αυτόν τον ναό μου μόνο ψηλαφώντας τον με τα χέρια σου, αλλά θα τον δεις και με τα μάτια σου».
Αμέσως, άνοιξε ο τυφλός τα βλέφαρά του και θαύμασε το μεγαλείο του ναού, δοξάζοντας τον Θεό και τον μάρτυρά του Δημήτριο.
Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά θαύματα του αγίου Δημητρίου, και για το μύρο, το οποίο μέχρι σήμερα πλημμυρίζει τον ναό του, αλλά και για τις πολλές επεμβάσεις και θεραπείες που επιτελεί.
Ας επικαλούμεθα τη βοήθειά του και ας έχουμε τη χάρη και των δύο αγίων και του αγίου Δημητρίου και του αγίου Λουκά, του ιατρού και θαυματουργού.
