Το εσπέρας της Τρίτης, 10ης Δεκεμβρίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον κατάμεστο Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στην Ιερά Ακολουθία μαζί με το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού, το οποίο τίθεται σε προσκύνηση κάθε Τρίτη στην καθιερωμένη Ιερά Παράκληση, τέθηκε σε προσκύνηση η δεξιά χείρα του Αγίου Γερασίμου του Υμνογράφου με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Στην προς Ρωμαίους επιστολή του, γράφει ο άγιος Λουκάς, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στα πνευματικά χαρίσματα. «Έχοντες δε χαρίσματα κατα την χάριν την δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά την αναλογίαν της πίστεως, είτε διακονίαν, εν τη διακονία, είτε ο διδάσκων εν τη διδασκαλία, είτε ο παρακαλών, εν παρακλήσει».
Όλοι, δηλαδή, έχουμε κάποια χαρίσματα, ανάλογα με τη χάρη που μας δόθηκε. Άλλοι έχουν το χάρισμα της προφητείας, άλλοι της διδασκαλίας, άλλοι της διακονίας. Και είναι πολύ σημαντικό για τον καθένα μας να καταλάβει, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, ποιο ακριβώς χάρισμα έλαβε από τον Θεό και για ποιο έργο τον προόρισε.
Συχνά συμβαίνει η αυθαίρετη συμπεριφορά μας να μας οδηγεί στο να επιδιώκουμε να ζούμε κατά τρόπο που δεν μας ταιριάζει και δεν είναι ευάρεστος στον Θεό ή να κάνουμε κάποιο έργο ανάρμοστο για μας. Επιδιώκουμε ίσως τις υψηλές και τιμητικές θέσεις, περιφρονώντας τις κατώτερες, οι οποίες όμως ενδεχομένως μας δίνονται από τον Θεό, επειδή Εκείνος μας προορίζει για κάποιο συγκεκριμένο έργο σύμφωνα με τις δυνάμεις μας, το οποίο και ταιριάζει στις συνθήκες της ζωής μας.
Θα πρέπει, λοιπόν, να εξετάζουμε τον εαυτό μας και να βρίσκουμε ποιο χάρισμα μας έδωσε ο Θεός, ώστε να το αξιοποιούμε προς όφελος των συνανθρώπων μας αλλά και της σωτηρίας μας. Διότι, όπως μας διδάσκει και ο απόστολος Παύλος, ο Θεός δίδει τα χαρίσματα «κατά την αναλογίαν της πίστεως», και αυτό από την άπειρη ευσπλαγχνία του. Αν μας έδινε χαρίσματα μεγαλύτερα από τις δυνατότητές μας, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούσαμε να τα αξιοποιήσουμε κατάλληλα, και έτσι ούτε στους αδελφούς μας θα ήταν ωφέλιμα ούτε σε εμάς.
Υπάρχουν βεβαίως άγιοι, οι οποίοι αξιώθηκαν πολλών χαρισμάτων, γιατί ο Θεός διέβλεπε ότι είχαν τη δύναμη και τη θέληση να τα αξιοποιήσουν κατάλληλα. Και ένας από αυτούς ήταν και ένας σύγχρονος άγιος, ο όσιος Γεράσιμος ο Υμνογράφος, ο Μικραγιαννανίτης, του οποίου τη μνήμη εορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες, στις 7 Δεκεμβρίου. Και απόψε έχουμε την ευλογία, εκτός από την ιερή του εικόνα, η οποία ευρίσκεται πάντοτε εδώ στον ναό του αγίου Λουκά, να προσκυνούμε μαζί με το χαριτόβρυτo λείψανo του αγίου Λουκά και την αγιασμένη και πνευματοκίνητη δεξιά χείρα του οσίου Γερασίμου, το χέρι δηλαδή εκείνο με το οποίο συνέγραφε τους θαυμάσιους ύμνους εμπνεόμενος και ενισχυόμενος ο Όσιος από το Άγιο Πνεύμα.
Το χάρισμα του υμνογράφου, το οποίο έλαβε από τον Θεό, και μάλιστα ενώ ήταν ακόμη νέος και στην ηλικία και στη μοναχική ζωή, είναι απόδειξη της μεγάλης χάριτος του Θεού, για την καθαρότητα της ζωής του, για την πίστη και την υπομονή του να ζει μόνος στην απαράκλητη έρημο του Αγίου Όρους, στη Μικρά Αγία Άννα, αντιμέτωπος με τους πειρασμούς και με τον δαίμονα πολλές φορές, έχοντας όπλο του μοναδικό αλλά και ισχυρό την προσευχή και τη χάρη του Θεού που τον σκέπαζε.
Ένα πρωινό, ενώ προσευχόταν ο Όσιος στο παρεκκλήσι του, βλέπει από το παράθυρο έναν πελώριο σκύλο, ασυνήθιστο για την περιοχή, γιατί δεν υπήρχαν σκυλιά. Σκέφθηκε ότι θα ήταν κάποιου κυνηγού που βρέθηκε εκεί και χάθηκε. Βγήκε, λοιπόν, να του δώσει ένα κομμάτι ψωμί. Και ενώ εκείνος βγήκε με διάθεση καλή και όσο το φώναζε, εκείνο έφευγε. Και για μια στιγμή κάνει το σταυρό του και λέγει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …». Και αυτό έσκασε. Ήταν ο διάβολος, ο οποίος πήγε να τον σταματήσει από την προσευχή του. Έσκασε και έγινε χιλιάδες κομμάτια που έβγαζαν σπίθες.
Χαρακτηριστικό είναι όμως ακόμη και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που διηγείτο ένας απλούς και ταπεινός μοναχός, ο Γερο-Εφραίμ ο ταλαίπωρος, όπως ήταν το προσωνύμιό του λόγω της ταπεινώσεώς του, και συνέβη το διάστημα που ο όσιος Γεράσιμος ασκήτευε μόνος του στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου.
Μία ημέρα περνούσε, όπως έλεγε, έξω από την Καλύβη και είδε τον Τίμιο Πρόδρομο. Απλούς καθώς ήταν ο Γερο-Εφραίμ τον ρώτησε: «τι κάνεις εδώ, Τίμιε Πρόδρομε». Και τότε άκουσε εκείνον να του απαντά: «φυλάγω το καλογέρι», δηλαδή τον πατέρα τότε Γεράσιμο, «που μου ανάβει το κανδήλι».
Γι’ αυτόν τον αγώνα και την υπομονή του να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε κατά την ημέρα της μοναχικής του κουράς και να παραμείνει διά βίου στο Άγιο Όρος, αξιώθηκε να δει τον Χριστό, ενώ προσευχόταν, «λάμποντα υπέρ χιλίους ηλίους», όπως έγραψε ο όσιος Γεράσιμος σε ένα σημείωμα στο οποίο περιέγραφε αυτή την ουράνια εμπειρία και το οποίο βρήκαν οι πατέρες μετά την κοίμησή του, αλλά και να λάβει το μέγα χάρισμα του υμνογράφου και να αναδειχθεί ο σπουδαιότερος και πολυγραφότερος μεταβυζαντινός υμνογράφος.
Και παρότι είχε το μεγάλο αυτό χάρισμα, για το οποίο είχε τιμηθεί από την Εκκλησία και είχε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών και από πολλούς άλλους σημαντικούς φορείς, αλλά και είχε δεχθεί πρόσκληση να διδάξει Υμνογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο όσιος Γεράσιμος προτίμησε να παραμείνει ένας απλός μοναχός μέσα σε ένα ταπεινό κελί και να έχει ως έργο του την προσευχή. Είχε μάλιστα τόση θέρμη και τόση δύναμη η προσευχή του, ώστε ένα βράδυ, όταν ασκήτευε ακόμη στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου, ένας άλλος μοναχός, ο Γέρων Αβιμέλεχ, που ασκήτευε σε μία άλλη καλύβη εκεί κοντά, είδε μέσα στο σκοτάδι την καλύβη του οσίου Γερασίμου να φλέγεται και είπε στον υποτακτικό του, τον π. Διονύσιο, «η καλύβη του π. Γερασίμου έπιασε φωτιά, πάμε να δούμε τι γίνεται, πάμε να τον βοηθήσουμε». Όταν έφθασαν όμως και οι δύο τρέχοντας στο κελί του Οσίου και κοίταξαν από το παράθυρο, από όπου έβλεπαν τις φλόγες να βγαίνουν, για να δουν τι συμβαίνει, είδαν τον όσιο Γεράσιμο πεσμένο στο δάπεδο του μικρού ναού να προσεύχεται. Και τότε κατάλαβαν ότι αυτό που είδαν ήταν αυτό που ζούσε και έβλεπε ο όσιος Γεράσιμος, και απομακρύνθηκαν για να μην τον αποσπάσουν από αυτή τη θεία εμπειρία.
Αυτού του μεγάλου οσίου της Εκκλησίας μας έχουμε την ευλογία να προσκυνήσουμε το τίμιο και χαριτόβρυτο λείψανο, για να αντλήσουμε χάρη από τη χάρη του, διότι, όπως λέγουν οι πατέρες, και μόνο η επαφή με τα ιερά λείψανα των αγίων μας αγιάζει και μας μεταδίδει τη χάρη, την οποία τόσο πλούσια διέθεταν εκείνοι στη ζωή τους.
Ας την λάβουμε και εμείς απόψε για να μας στηρίζει και να μας ενισχύει στον αγώνα μας και στη ζωή μας.
