Του Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμων
«Και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου ποιων πολίτην με».
Με συνοχή καρδίας αλλά και με την κατά Θεόν ελπίδα προπέμπουμε σήμερα από τον περικαλλή ναό του πολιούχου μας, οσίου Αντωνίου του νέου, τον αδελφό μας Παύλο, έναν από τους παλαιότερους και πολυτιμότερους συνεργάτες της Ιεράς μας Μητροπόλεως.
Θεολόγος με ζωντανό ενδιαφέρον για τη Θεολογική επιστήμη και την ιστορία της Βεροίας, άνθρωπος πιστός και αφοσιωμένος στην Εκκλησία, άνθρωπος της δράσεως, της μελέτης, της συγγραφής και της προσφοράς, καθηγητής και διευθυντής σε πολλά γυμνάσια και λύκεια της Βεροίας, ενεργός πολίτης και ζωντανό μέλος της τοπικής Εκκλησίας, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες προσωπικότητες της πόλεώς μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του από όπου και αν πέρασε ήταν ο μακαριστός αδελφος μας: από την εκπαίδευση, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, όπου για χρόνια υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Βεροίας, από τον ναό του αγίου Αντωνίου, στον οποίο διακόνησε ως μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και συνέβαλε σημαντικά στην ολοκλήρωση του αγιογραφικού προγράμματος του ναού, από τα «Παύλεια», στα οποία επί πολλά χρόνια υπήρξε μέλος της Οργανωτικής Επιτροπης και εισηγητής, από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, από τους Προσκοπους … Πάντοτε και παντού διακρινόταν για τη διάθεσή του να προσφέρει με όποιον τρόπο μπορούσε, αλλά και για την αγάπη του προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Αγαπητός σε όλους, δραστήριος και φιλόπονος συγγραφέας και συγχρόνως επιδραστικός άνθρωπος μέχρι τέλους.
Η Ιερά μας Μητρόπολη τιμώντας την πολύπλευρη προσφορά του στην πόλη της Βεροίας και στην Αποστολική Εκκλησία της, του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο και τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου και το έτος 2022 το Χρυσό Μετάλλιο των Παυλείων. Επιπλέον με πρότασή μου ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος του απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Ευαγγελίου, ενώ η χειροθεσία πραγματοποιήθηκε στη Βεροια.
Έζησε μία πολύχρονη και πολύκαρπη ζωή μαζί με την προσφιλή οικογένειά του, ως πιστό μέλος της Εκκλησίας μας, και γι᾽ αυτό σήμερα τον προπέμπουμε με πολλή αγάπη προς «την ποθεινή πατρίδα», όπως θα επιθυμούσε και ο ίδιος, και ευχόμεθα μαζί με τον ιερό υμνογράφο να τον καταστήσει ο Θεός, τον οποίο αγάπησε και διακόνησε ως καθηγητής Θεολόγος, «παραδείσου πολίτην», αναπαύοντας την ψυχή του μετά των εκλεκτών δούλων του, «ένθα απέδρα λύπη, οδύνη και στεναγμός». Και ευχόμεθα ο Θεός να χαρίσει τη δική του θεία παρηγορία στους προσφιλείς οικείους του, τη σύζυγο, τα παιδιά και τα έκγονά του, στα οποία η απουσία του θα είναι ασφαλώς αισθητή, η μνήμη του όμως και τα έργα του θα είναι, ευχόμεθα, αιώνια και θα μας συνοδεύουν και θα τον συνοδεύουν