Μέ λαμπρότητα καί κατάνυξη ἡ Ἀποστολική πόλις καί Μητρόπολις τῶν Πατρῶν ἑόρτασε τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στόν μεγαλοπρεπῆ Ναό τοῦ Πολιούχου τῶν Πατρῶν ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου προέστη τῆς τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως καί ἐτέλεσε τήν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀπό τά πρόπυλα τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀπευθυνόμενος πρός τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, μίλησε γιά τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, τήν ὁποία πρώτη ἐγεύθη ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀφοῦ πρώτη Ἐκείνη, κατά τούς ἁγίους Πατέρας, εἶδε τόν Ἀναστάντα Κύριο καί εὐχήθηκε ἀπό καρδίας ὁ Κύριος, διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας νά δώσῃ σέ ὃλους, αὐτήν τήν ἐμπειρία τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς, τήν ὁποία οὐδείς δύναται νά ἀφαιρέσῃ ἀπό τούς υἱούς τῆς Ἀναστάσεως, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος, ἀφοῦ ὁ Ἀναστάς Κύριος τόν κατήργησε συντρίβοντας τήν κεφαλήν τοῦ διαβόλου.
Ἀναστάσιμο ἀσπασμό καί εὐχές γιά ταχεία ἀνάρρωση, ἒστειλε ὁ Σεβασμιώτατος στούς ἀσθενεῖς τῶν Νοσοκομείων μας καί ἰδιαίτερα σέ ὃσους νοσοῦν ἀπό τήν λοιμική νόσο τοῦ κορωνοϊοῦ, ὡς καί στό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων, ἐκάλεσε δέ ὃλους σέ δέηση καί προσευχή ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς τῆς Πατρίδος μας καί ὃλου τοῦ κόσμου ἀπό τήν δοκιμασία τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ.
Ἐπίσης ἀπέστειλε ἀπό τήν πόλη τῶν Πατρῶν τίς πασχάλιες εὐχές καί στούς ἁπανταχοῦ γῆς εὑρισκομένους ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας.
Στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν προέστη τῆς Ἀκολουθίας τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τόν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως καί μετέφερε τό Ἀναστάσιμο μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Το Πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Πατρών
Παιδιά μου εὐλογημένα,
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια…».
Μέσα σέ κλῖμα οὐράνιας εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως, ἡ σύμπασα κτίσις, ἑορτάζει τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τί κι’ ἂν οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθείας πανηγύρισαν, θεωρήσαντες ὃτι πρός στιγμήν ἐνίκησαν τόν Δυνατό καί κραταιό Κύριο˙ τί κι’ ἂν τόν Tάφο μέ λίθον ἐκάλυψαν, τί καί ἂν κουστωδίαν ἐτοποθέτησαν γιά τήν φύλαξή Του!
Ἡ Ζωή ἐκ τοῦ Τάφου ἀνέτειλε. Ἡ ἀναστάσιμη χαρά πλημμύρισε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Τό ἀναστάσιμο καί ἀνέσπερο φῶς διέλυσε τά σκοτάδια τοῦ θανάτου. Ὁ ἅδης καταργήθηκε, οἱ νεκροί ἐλευθερώθηκαν, ἡ κτίσις ὃλη φωτίστηκε καί ἀνακαινίστηκε. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὃτι Χριστός ἀνέστη καί ἅδης ἐσκυλεύθη».
Τό ἀναστάσιμο πανηγύρι ἂρχισε καί συνεχίζεται λαμπρό, διαλύοντας τήν ἀπιστία καί διαψεύδοντας τούς υἱούς τῆς ἀπωλείας, οἱ ὁποῖοι ἠθέλησαν καί θέλουν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀλήθεια, ὃτι «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου καί ἐπλήρωσε τά σύμπαντα εὐωδίας». Αὐτό τό πανηγύρι τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, θά κρατήσῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος καί εἰς αἰῶνας αἰώνων.
Τόν ἀναστάσιμον Ὓμνο σαλπίζει ὁ οὐράνιος Ἀρχιστράτηγος, ὁ Μέγας Γαβριήλ, πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τίς Μυροφόρες , τόν ψάλλουν οἱ ἃγιοι Ἀπόστολοι καί τόν παραλαμβάνουν οἱ Πατέρες, οἱ Ὃσιοι, οἱ Μάρτυρες καί Νεομάρτυρες, ἃπαντες οἱ τῆς Ἀναστάσεως υἱοί, οἱ θεούμενοι.
Μέσα σ’ αὐτό τό κλῖμα τῆς Ἀναστάσιμης χαρᾶς ζοῦμε ὃλοι μας σήμερα, ἀλλά καί πάντοτε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, περί τῆς ἀξίας καί τοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου· περί τῆς αἰωνίου ζωῆς καί Βασιλείας· περί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἂνθρωπο καί τῆς διαρκῶς προσφερομένης ἀναιμάκτου θυσίας Του, ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Ἂς πανηγυρίσωμε ὃσοι σηκώσαμε καί σηκώνομε στόν ὧμο τόν σταυρό τῆς μοναξιᾶς, τοῦ πόνου, τῆς ἀσθένειας, τῆς ὃποιας ἂλλης δοκιμασίας. Ὃσοι ἐβιώσαμε καί βιώνομε τούς πικρούς καρπούς τῆς ἁμαρτίας καί γεύση τοῦ θανάτου ἐλάβαμε, ἓνεκα τῆς ὀλιγοπιστίας μας ἢ τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Θεό.
Τά παλαιά πέρασαν, «ἰδού γέγονε τά πάντα καινά», καινούργια δηλαδή.
Ὃλοι οἱ τῆς Ἀναστάσεως πανηγυρισταί τήν οὐράνιον μέθην, μετά πάντων τῶν Ἁγίων, πάσχοντες, προσκαλοῦμε πάντας πρός εὐφροσύνην, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ὃλους τούς ἀδελφούς ἐν Κυρίῳ καί πάντα ἄνθρωπον στά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς, ἀφοῦ κατά τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολον Παῦλον, «Αὐτοῦ, τοῦ Κυρίου δηλαδή, οἱ πάντες, γένος ἐσμέν». Τούς ἐναγκαλιζόμεθα καί τούς κατασπαζόμεθα ἀναστάσιμα, ζώντας τήν κοινωνία τῆς ἀγάπης, πού μᾶς χάρισε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Ἀναστάσιμον χαιρετισμόν καί ἀσπασμόν ἀποστέλλομεν πρός τούς ἀδελφούς μας πού ἀσθενοῦν καί νοσηλεύονται στά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα τῆς πόλεως μας καί τῆς πατρίδος μας, εὐχόμενοι ταχείαν τήν ἀνάρρωσιν καί τήν ἐπιστροφήν, ἐν ὑγιείᾳ, στά σπίτια τους καί στούς οἰκείους τους.
Ἐπίσης, ἐν εὐχαριστίαις, ἀναστασίμως ἀσπαζόμεθα τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων, πού ἐπί ἕνα ἔτος καί πλέον βαστάζουν τόν σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς ὑπέρ τῶν ἀσθενούντων ἀδελφῶν μας, εὐχόμενοι πρός αὐτούς πᾶσαν εὐλογίαν παρά τοῦ ἐκ Τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν.
Αὐτό τό Πάσχα, ἀδελφοί μου, συμπληρώνονται 200 χρόνια, ἀπό τότε πού οἱ ἥρωες καί μάρτυρες πατέρες μας, Κληρικοί καί Λαϊκοί, κρατώντας τόν πυρσό μέ τό ἅγιο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἀγωνίστηκαν καί θυσιάστηκαν, προκειμένου νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό καί νά ἀναστήσουν τήν Πατρίδα μας, χαρίζοντας σέ μᾶς τήν ἐλευθερία καί τῆς Ὀρθοδοξίας τό ἀνέσπερο καί ἄκτιστο Φῶς.
Τούς μακαρίζομε, τούς εὐγνωμονοῦμε, ἄνθη ἀπό τήν ποτισμένη μέ τό αἶμα τους Ἑλληνική γῆ τούς προσφέρομε καί τό καντήλι στούς τάφους καί στά μνήματά τους ἀνάβομε, μέ τό φῶς τῆς ἀναστάσιμης λαμπάδας πού ἐκεῖνοι μᾶς παρέδωσαν, ὑποσχόμενοι, ὅτι δέν θά ἀφήσωμε αὐτή τήν λαμπάδα ποτέ νά σβήσῃ.
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Τούτη τήν ὣρα τῆς χαρᾶς, πού ἀφήνει πίσω της νικημένο καί καταργημένο τόν θάνατο, τό σκιάχτρο αὐτό τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, ἒχοντες τήν βεβαιότητα ὃτι εἲμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο, μέ τούς Ἁγίους μας καί μέ τούς δικούς μας ἀνθρώπους πού πέρασαν ἀπό τοῦτο τόν κόσμο στήν αἰωνιότητα, μέ πλημμυρισμένες τίς καρδιές μας ἀπό τήν ἀναστάσιμη χαρά, ὃσοι πιστοί, τά τῆς Ἀναστάσεως ἀναγεννημένα τέκνα, ἂς ἐπαναλάβομε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές.
Αὓτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα,
ἡ μία τῶν Σαββάτων ἡ βασιλίς
καί κυρία. Ἑορτῶν ἑορτή
καί πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων,
ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι καί εὔχομαι τά ἔτη σας νά εἶναι εὐλογημένα, ἀναστάσιμα καί πολλά.
Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ