Τελέστηκε στη Σμύρνη η κατά παλαιά παράδοση πανήγυρις της Αγίας Φωτεινής, την πέμπτη από του Αγίου Πάσχα Κυριακή, κατά την οποία αναγιγνώσκεται η περικοπή από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον του διαλόγου του Κυρίου μας μετά της Σαμαρείτιδος γυναικός παρά το φρέαρ του Ιακώβ. Το εσπέρας του Σαββάτου τελέστηκε ο Μέγας Εσπερινός της εορτής μετ’ αρτοκλασίας, τη δε Κυριακή, ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος κ. Βαρθολομαίος αναφερόμενος στον διάλογο αυτό είπε μεταξύ άλλων: «Ένας διάλογος χαρακτηριστικός δια το περιεχόμενόν του και αντισυμβατικός δια τα κοινωνικά ήθη και τα θρησκευτικά έθιμα και δεδομένα της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Αντισυμβατικός, καθώς πρόκειται περί ενός διαλόγου μεταξύ ενός ανδρὸς και μιας γυναικός, τους οποίους εχώριζον μεγάλαι διαφοραί περί την θρησκείαν […] Με την στάσιν Του αυτήν ο Κύριός μας μάς δίδει το στίγμα της ζωής μας ως χριστιανών και καθορίζει τον χαρακτήρα της Εκκλησίας. Στίγμα και χαρακτήρα που στοχεύουν εις την σωτηρίαν του κόσμου, εις την εκκλησιοποίησιν του κόσμου, εις την ιεροποίησιν του κόσμου. […]
Το στίγμα αυτό και τον χαρακτήρα τούτον περιγράφει γλαφυρώς ο Απόστολος Παύλος εις την πρώτην προς Τιμόθεον επιστολήν του: «παρακαλώ ουν ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων […] τούτο γαρ καλόν και αποδεκτὸν ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός ᾿Ιησούς» (πρβλ. ο.π. 2,1-4). Η Κυριακή αύτη στάσις καθορίζει, λοιπόν, τον χαρακτήρα της Εκκλησίας μας: αποστολικόν, ιεραποστολικόν, ήτοι χαρακτήρα διαλόγου προς πάντα άνθρωπον, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, γένους, θρησκευτικής προελεύσεως∙ προς πάντα άνθρωπον θέλοντα σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν∙ αλλὰ και χαρακτήρα προφητικόν: ασκήσεως ελέγχου και κριτικής, όπως έπραξεν ο Κύριός μας, μετά πραΰτητος και διακρίσεως, αναφερόμενος εις την προσωπικήν ζωήν της Σαμαρείτιδος: «πέντε άνδρας έσχες και νυν ον έχεις, ουκ έστι σου ανήρ» (Ιωάν. 4,17-19)».
Η φετινή πανήγυρις ελαμπρύνθη ιδιαιτέρως δια της τελέσεως της εις διάκονον χειροτονίας του κ. Δημητρίου (Özkan) Kalkan, εγγάμου, μηχανικού, εντοπίου, που μέλλει να διακονήσει στην Ορθόδοξο Κοινότητα Σμύρνης, καρπού του κατηχητικού και ποιμαντικού έργου της Κοινότητος. Απευθυνόμενος σε αυτόν, είπε μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος κ. Βαρθολομαίος:
«Το εμπειρικὸν τούτο βίωμα (δηλ. Το αποστολικόν) ζει και γινώσκει η Σμύρνη απὸ της πρώτης στιγμής της διαδόσεως του Ευαγγελίου εις αυτὴν […] Το έζησε και το ζει καθώς αι θύραι των Ναών αυτής ήσαν και είναι πάντοτε ανοικταὶ δι’ όσους επιθυμούν να εισέλθουν, αναζητούντες τον ευαγγελικὸν σπόρον[…] Την ανοικτὴν ταύτην θύραν της Εκκλησίας έκρουσες και συ ευλαβέστατε Υποδιάκονε Δημήτριε, τέκνον εν Κυρίω αγαπητόν, οδηγούμενος εις την θύραν της Εκκλησίας υπό της ευλαβούς μητρός σου Ίνας.
Η ευλαβής μήτηρ σου Ίνα, την οποίαν αι ανεξιχνίαστοι βουλαί του Θεού ωδήγησαν εκ της μακρινής βορεινής χώρας της Ορθοδόξου Ουκρανίας, της γης των Αγίων Βασιλέων Όλγας και Βλαδιμήρου, εις την Αποστολικὴν και Αποκαλυπτικὴν αυτήν γην της Ιωνίας, σε έλαβε απὸ την χείρα και σε ωδήγησεν εις αυτόν τον Ναὸν της Αγίας Φωτεινής δια να λάβῃς το Άγιον Βάπτισμα, αφού εκείνη ως χριστιανή μήτηρ είχε προηγουμένως εμφυτεύσει και καλλιεργήσει εις την καρδίαν σου την εις Χριστόν Πίστιν. Και όταν επέστη ο κατάλληλος καιρός σε παρέδωκεν εις ημάς. Από πρώτης στιγμής επέδειξες ιδιαίτερον ζήλον. Η ψυχή σου, καλλιεργημένη, ταχέως ανέπτυξε τον σπόρον του Ευαγγελίου, ζώσα εντός της Εκκλησίας. […]
Εζήτησες να καταστής Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού. Απὸ της πρώτης μάλιστα στιγμής τηης ελεύσεώς σου πλησίον μου. Δοκιμασθείς ολίγον, δια του φλογερού σου ζήλου, του αγώνος σου και της υπακοής σου επλήρωσες χρόνους μακρούς. Αρεστή γάρ Κυρίω η ψυχή σου. Και τώρα ίστασαι ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου έτοιμος να εισέλθῃς εις τα Άγια των Αγίων και να διακονήσης τα Μυστήρια του Θεού. Μένε σταθερός εις όσα εδιδάχθης και διδάσκεσαι. Τήρει την ψυχήν και το σώμα σου καθαρά και άσπιλα και ανεπίληπτα, μακράν πάσης αμαρτίας και ακαθαρσίας, ώστε διακονών τα Μυστήρια του Θεού να αγιάζεσαι και ουχί –φευ- η διακονία σου να γίνεται εις κρίμα ή εις κατάκριμά σου».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου κ. Βαρθολομαίου:
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ἔθος παλαιὸν τῆς τοπικῆς τῶν Σμυρναίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας θέλει οἱ πιστοὶ τῆς Ἀποκαλυπτικῆς ταύτης Μητροπόλεως νὰ τιμοῦν τὴν Ἰσαπόστολον Ἁγίαν Φωτεινήν, τὴν Σαμαρείτιδα, ὡς συμπροστάτιδα καὶ συμπολιοῦχον των, ὁμοῦ μετὰ τῶν δύο πρώτων, κατὰ τὴν παράδοσιν, Ἐπισκόπων της, τῶν Ἁγίων Βουκόλου καὶ Πολυκάρπου.
Νὰ τιμοῦν αὐτὴν τόσον κατὰ τὴν ἐπέτειον τῆς ἐτησίας μνήμης της, τὸν Φεβρουάριον, ὅσον καὶ κατὰ τὴν πέμπτην Κυριακὴν τοῦ Πεντηκοσταρίου, ὑπὸ τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀναγινώσκεται εἰς τὰς Ἐκκλησίας μας ἡ πολὺ γνωστὴ περικοπὴ τοῦ διαλόγου τῆς Σαμαρείτιδος γυναικὸς μὲ τὸν Κύριόν μας, παρὰ τὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ἕνας διάλογος ποὺ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα ἡ Σαμαρεῖτις νὰ ἔλθῃ εἰς ἑαυτήν, νὰ μετανοήσῃ, νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γίνῃ ἰσαπόστολος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου. Ἕνας διάλογος χαρακτηριστικὸς διὰ τὸ περιεχόμενόν του καὶ ἀντισυμβατικὸς διὰ τὰ κοινωνικὰ ἤθη καὶ τὰ θρησκευτικὰ ἔθιμα καὶ δεδομένα τῆς Ἰουδαϊκῆς κοινωνίας. Ἀντισυμβατικός, καθὼς πρόκειται περὶ ἑνὸς διαλόγου μεταξὺ ἑνὸς ἀνδρὸς καὶ μιᾶς γυναικός, τοὺς ὁποίους ἐχώριζον μεγάλαι διαφοραὶ περὶ τὴν θρησκείαν: ὁ Κύριος ἐκ πατριᾶς Ἰούδα, λατρευούσης τὸν Θεὸν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος, ἡ γυνὴ ἐκ Σαμαρειτῶν, λατρευόντων τὸν Θεὸν εἰς τὸ ὅρος Γαριζίν. Μέγα δὲ μῖσος ἐχώριζε τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῶν Σαμαρειτῶν, διότι οἱ πρῶτοι ἐπίστευον ὅτι οἱ δεύτεροι ἠλλοίωσαν τὰ ἔθιμα καὶ τὰς πατρῴας παραδόσεις, εἰσήγαγον ξένας συνηθείας, ἀλλοφύλων, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἀνέγερσιν ἄλλου τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος διὰ τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἐχαρακτήρισαν ἱεροσυλίαν. Διὸ καὶ ἀπηγόρευον τὴν συναναστροφὴν μετ’ αὐτῶν. Ἐν ᾗ μάλιστα περιπτώσει συνανεστρέφετο κάποιος Ἰουδαῖος Σαμαρεῖτιν, τότε θὰ ἔπρεπε ἐν συνεχείᾳ νὰ καθαρθῇ καὶ νὰ ἐξαγνισθῇ διὰ νηστειῶν καὶ προσευχῶν.
Ὁ Κύριός μας, ὅμως, ἠγνόησε ὅλας αὐτὰς τὰς ἀπαγορεύσεις καὶ συνανεστράφη, διελέχθη μὲ τὴν Σαμαρείτιδα γυναῖκα, παραβλέψας καὶ τὴν κοινωνικὴν προκατάληψιν περὶ δημοσίᾳ συναναστροφῆς ἀνδρὸς μετὰ γυναικός, καὶ μάλιστα γυναικὸς ἐκλύτου περὶ τὰ ἤθη. Μὲ τὴν στάσιν Του αὐτὴν ὁ Κύριός μας μᾶς δίδει τὸ στίγμα τῆς ζωῆς μας ὡς χριστιανῶν καὶ καθορίζει τὸν χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας. Στίγμα καὶ χαρακτῆρα ποὺ στοχεύουν εἰς τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου, εἰς τὴν ἐκκλησιοποίησιν τοῦ κόσμου, εἰς τὴν ἱεροποίησιν τοῦ κόσμου. Καὶ διὰ νὰ ἐπιτευχθῇ ὁ στόχος αὐτὸς καλούμεθα ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι, νὰ ἁγιάσωμεν τὸν Θεὸν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, νὰ «εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ δώσωμεν λόγον παντὶ τῷ αἰτοῦντι περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος, τοὐτέστι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου Θεοῦ, συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, γινώσκοντες ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι» (πρβλ. Α΄ Πετρ. Κεφ. 3,15-18).
Τὸ στίγμα αὐτὸ καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦτον περιγράφει γλαφυρῶς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὴν πρώτην πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν του: «παρακαλῶ οὖν ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων […]τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀποδεκτὸν ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς ᾿Ιησοῦς» (πρβλ. ὅ.π. 2,1-4).
Ἡ Κυριακὴ αὕτη στάσις καθορίζει, λοιπόν, τὸν χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας μας: ἀποστολικόν, ἱεραποστολικόν, ἤτοι χαρακτῆρα διαλόγου πρὸς πάντα ἄνθρωπον, ἀνεξαρτήτως φύλου, φυλῆς, γένους, θρησκευτικῆς προελεύσεως∙ πρὸς πάντα ἄνθρωπον θέλοντα σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν∙ ἀλλὰ καὶ χαρακτῆρα προφητικόν: ἀσκήσεως ἐλέγχου καὶ κριτικῆς, ὅπως ἔπραξεν ὁ Κύριός μας, μετὰ πραΰτητος καὶ διακρίσεως, ἀναφερόμενος εἰς τὴν προσωπικὴν ζωὴν τῆς Σαμαρείτιδος: «πέντε ἄνδρας ἔσχες καὶ νῦν ὅν ἔχεις, οὐκ ἔστι σου ἀνήρ» (Ἰωάν. 4,17-19).
Ἀπόρροια τοῦ χαρακτῆρος αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀνάδειξις ἀποστόλων καὶ ἰσαποστόλων, ὡς ἡ Ἁγία Φωτεινή, διδασκάλων ἔργῳ τε καὶ λόγῳ, κατὰ τὸ «ὁ ποιήσας καὶ διδάξας, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (πρβλ. Ματθ. 5,19), κηρύκων, εὐαγγελιστῶν, μαρτύρων, ὁμολογητῶν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειωμένου. Κληρονομία καὶ κληροδοσία ὡς ἐκ τοῦ χαρακτῆρος αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας μάρτυρες τῆς πίστεως, αἵματος καὶ συνειδήσεως, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί.
Τὸ ἐμπειρικὸν τοῦτο βίωμα ζεῖ καὶ γινώσκει ἡ Σμύρνη ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου εἰς αὐτὴν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ καὶ Πρωτοκορυφαίου Παύλου καὶ τῆς ἱδρύσεως ἐνταῦθα Ἐκκλησίας. Τὸ ἔζησε καὶ τὸ ζεῖ καθὼς αἱ θῦραι τῶν Ναῶν αὐτῆς ἦσαν καὶ εἶναι πάντοτε ἀνοικταὶ δι’ ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ εἰσέλθουν, ἀναζητοῦντες τὸν εὐαγγελικὸν σπόρον, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξέλθουν, ἐὰν ἡ καρδία των δὲν εἶναι εὔφορος, ἀλλὰ σκληρὰ ὡς ἡ πεπατημένη ὁδός, ἢ πετρώδης, ὁπότε μένουν μόνον εἰς τὸν ἐνθουσιασμὸν τῆς πρώτης στιγμῆς ἢ ὀλιγοψυχοῦν κατὰ τὴν πρώτην δυσκολίαν ἢ συμπνίγονται ἐκ τῶν ἀκανθῶν τῶν μεριμνῶν τοῦ βίου καὶ τοῦ πειρασμοῦ (πρβλ. Λουκ. 8,11-15).
Ἀλλὰ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ χρέους μὴ κινοῦντες, φυλάσσομεν πνευματικὰς φυλακὰς ἐνταῦθα, εὐχόμενοι καὶ προσευχόμενοι ὑπὲρ πάσης ψυχῆς θλιβομένης καὶ ἐλέους ἐπιδεομένης, δοξολογοῦντες τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ διὰ τὰς εὐεργεσίας Του ἀλλὰ καί, κυρίως, τοὺς παραχωρουμένους πειρασμοὺς πρὸς νουθεσίαν καὶ παίδευσίν μας.
Τὴν ἀνοικτὴν ταύτην θύραν τῆς Ἐκκλησίας ἔκρουσες καὶ σὺ εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Δημήτριε, τέκνον ἐν Κυρίῳ ἀγαπητόν, ὁδηγούμενος εἰς τὴν θύραν τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τῆς εὐλαβοῦς μητρός σου Ἴνας. Ἡ εὐλαβὴς μήτηρ σου Ἴνα, τὴν ὁποίαν αἱ ἀνεξιχνίαστοι βουλαὶ τοῦ Θεοῦ ὡδήγησαν ἐκ τῆς μακρυνῆς βορεινῆς χώρας τῆς Ὀρθοδόξου Οὐκρανίας, τῆς γῆς τῶν Ἁγίων Βασιλέων Ὄλγας καὶ Βλαδιμήρου, εἰς τὴν Ἀποστολικὴν καὶ Ἀποκαλυπτικὴν αὐτὴν γῆν τῆς Ἰωνίας, σὲ ἔλαβε ἀπὸ τὴν χεῖρα καὶ σὲ ὡδήγησεν εἰς αὐτὸν τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς διὰ νὰ λάβῃς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, ἀφοῦ ἐκείνη ὡς χριστιανὴ μήτηρ εἶχε προηγουμένως ἐμφυτεύσει καὶ καλλιεργήσει εἰς τὴν καρδίαν σου τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν.
Καὶ ὅταν ἐπέστη ὁ κατάλληλος καιρὸς σὲ παρέδωκεν εἰς ἡμᾶς. Ἀπὸ πρώτης στιγμῆς ἐπέδειξες ἰδιαίτερον ζῆλον. Ἡ ψυχή σου, καλλιεργημένη, ταχέως ἀνέπτυξε τὸν σπόρον τοῦ Εὐαγγελίου, ζῶσα ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνυμφεύθης προσφάτως τὴν εὐλαβῆ Ξένιαν, ἐκ τῆς πλησιοχώρου Μαγνησίας, πατρίδος τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους. Ἐζήτησες νὰ καταστῇς Διάκονος τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τῆς πρώτης μάλιστα στιγμῆς τῆς ἐλεύσεώς σου πλησίον μου. Δοκιμασθεὶς ὀλίγον, διὰ τοῦ φλογεροῦ σου ζήλου, τοῦ ἀγῶνος σου καὶ τῆς ὑπακοῆς σου ἐπλήρωσες χρόνους μακρούς. Ἀρεστή γάρ Κυρίῳ ἡ ψυχή σου. Καὶ τώρα ἵστασαι ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου ἕτοιμος νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων καὶ νὰ διακονήσῃς τὰ Μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Μένε σταθερὸς εἰς ὅσα ἐδιδάχθης καὶ διδάσκεσαι. Τήρει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα σου καθαρὰ καὶ ἄσπιλα καὶ ἀνεπίληπτα, μακρὰν πάσης ἁμαρτίας καὶ ἀκαθαρσίας, ὥστε διακονῶν τὰ Μυστήρια τοῦ Θεοῦ νὰ ἁγιάζεσαι καὶ οὐχί –φεῡ- ἡ διακονία σου νὰ γίνεται εἰς κρίμα ἢ εἰς κατάκριμά σου.
Προσεύχου εἰς τὸν Θεόν, νῆφε, σιώπα ἐν Θεῷ. Ζῆσε τὴν εὐλογημένην συζυγίαν σου μετὰ τῆς εὐλαβοῦς Ξένιας. Μετάτρεψε τὴν οἰκίαν σου εἰς κατ’ οἶκον Ἐκκλησίαν, ἀναδύνουσαν εὐωδίαν πνευματικήν. Γίνου τύπος καὶ ὑπογραμμὸς εἰς τὰ μέλη τῆς Κοινότητος ταύτης, τὰ ὁποῖα βλέπουν εἰς τὸ πρόσωπόν σου ἕνα νέον ποὺ ἔχει ὅλα τὰ προβλεπόμενα ἐκ τοῦ συγχρόνου κόσμου διὰ νὰ ζήσῃ μίαν ζωὴν «σύγχρονον», δηλαδὴ ἐφάμαρτον, φιλήδονον καὶ φίλαυτον, νὰ ἀφιερώνῃ τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν Θεόν. Μελέτα καὶ ἐφάρμοζε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ζωήν σου. Ἔστω τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον προσκεφάλαιόν σου. Αἱ πράξεις σου νὰ ἀποτελοῦν φῶς καὶ παράδειγμα διὰ τὰ μέλη τῆς Κοινότητός μας. Ἀπὸ σένα ἀναμένουν νὰ ἴδουν ἄνθρωπον φοβούμενον καὶ εὐλαβούμενον τὰ Θεῖα. Αὐτὸ ἀναπαύει καὶ προσελκύει τοὺς ἀνθρώπους. Ὁδήγει τὰ βήματά σου εἰς τὸ ἀγαθόν. Ἔστω αἱ ὁδοί σου, ὁδοὶ Κυρίου, μεταξὺ οἴκου καὶ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου. Μακρὰν ἀπὸ σοῦ πᾶσα πολυπραγμωσύνη, ἀργολογία, κατάκρισις καὶ κρίσις. Ἡ ἐπιδειχθεῖσα ὑποδειγματική σου ὑπακοὴ εἰς τὸν Ἐπίσκοπον καὶ πνευματικόν σου πατέρα ἀποτελοῦν ἐν προκειμένῳ ἀσφαλιστικὴν δικλεῖδα διὰ τὴν περαιτέρω πορείαν σου. Πείθου τοῖς ἡγουμένοις σου καὶ ὑπεῖκε αὐτοῖς. Οὕτω ποίει καὶ ζήσει.
Καὶ νῦν εἴσελθε νὰ λάβῃς τὸν πρῶτον βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης!
Περισσότερες φωτογραφίες:
