Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας: Με συγκίνηση η αναχώρηση της αφθάρτου Χειρός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής

Την Τετάρτη 12 Ιουνίου ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την εορτή της οσιακής κοιμήσεως του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον πανηγυρίζοντα υπό κατασκευή Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Η φετινή πανήγυρη λαμπρύνθηκε ιδιαιτέρως από την έλευση της αφθάρτου Τιμίας Χειρός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του Τιμίου Ξύλου που μεταφέρθηκαν από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και παρέμειναν στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό για τέσσερις ημέρες.

Νωρίς το πρωί τελέστηκε ο Όρθρος της εορτής της Αποδόσεως του Πάσχα και Θεία Λειτουργία, στην οποία παρέστη συμπροσευχόμενος ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και κήρυξε τον θείο λόγο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Αγιασμός ενώπιον του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μαρίας.

Στις 12 το μεσημέρι εψάλη με συγκίνηση η Ιερά Παράκληση της Αγίας Μαρίας και τα Ιερά Σεβάσματα αποχώρησαν για το περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του προς τον Γέροντα Ελισσαίο και την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και προς όσους κοπίασαν για την άρτια οργάνωση της πανηγύρεως, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερου­σαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε», ψάλαμε και σήμερα πα­νη­γυρικά και θριαμβευτικά, όπως και κατά την ημέρα της λαμπρο­φόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας, κατά την εορτή του Πάσχα, την οποία αποδίδουμε εκκλησια­στικά σήμερα, καθώς την επομένη ο αναστάς Κύριός μας αναλαμβά­νεται στους ουρανούς και επιστρέ­φει στον ουράνιο Πατέρα του, έχοντας ολοκληρώσει το έργο που είχε αναλάβει.

Όμως το φως που εξέλαμψε από τον κενό τάφο του αναστάντος Χρι­στού, το φως που έλαμψε στον κόσμο με την παρουσία του στη γη και το κήρυγμά του στους ανθρώ­πους, δεν εξαφανίζεται μετά τις σα­ράντα ημέρες, κατά τις οποίες εμφανίζεται αναστημένος στις μυ­ρο­φόρες γυναίκες και στους μαθη­τές του. Δεν εξαφανίζεται, όταν ο Χριστός αναλαμβάνεται θριαμβευ­τικά στον ουρανό ενώπιον των μαθητών του, για να τους δείξει τη θεία δόξα του, «δόξα μονογενούς παρά Πατρός», όπως γράφει ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος και ευ­αγ­γελιστής, για να τους ενθαρρύνει και για να τους επιβεβαιώσει ότι όντως αυτός είναι «το φως του κόσμου», όπως ο ίδιος ο Κύριός μας είχε διακηρύξει.

Και το φως αυτό του αναστάντος Κυρίου όχι μόνο δεν εξαφανίζεται, αλλά και διαχέεται σε όλον τον κόσμο, ώστε να φωτίζει, όπως ψάλαμε, «την νέα Ιερουσαλήμ», την Εκκλησία του Χριστού, και δι’ αυτής όλους όσους θέλουν να ακού­σουν και να πιστεύσουν το κήρυγ­μα του Ευαγγελίου.

Διαχέεται σε όλο τον κόσμο με το κήρυγμα των αγίων αποστόλων που διαδίδουν το μήνυμα της Ανα­στάσεως. Διαχέεται όμως και με τα έργα και τη ζωή τους και τη ζωή όλων των αγίων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ακολούθησαν και επιβεβαίωσαν με τη ζωή τους την προτροπή του Κυρίου «ούτω λαμ­ψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέ­ρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».

Αυτό το φως μεταδίδουν και σκορ­­πίζουν και οι άγιοι μας, ο θαυματουργός άγιος Λουκάς και η μυροφόρος αγία Μαρία η Μαγδα­ληνή, της οποίας το χαριτόβρυτο και θαυματουργό ιερό λείψανο της αφθάρτου χειρός της είχαμε τη μεγά­λη ευλογία να υποδεχθούμε πριν από τρεις ημέρες στη Ιερά μας Μονή και να το προσκυνούμε και να το ασπαζόμεθα αυτές τις ημέρες της πανηγύρεως, μαζί με το σεπτό και θαυματουργό λείψανο του αγίου Λουκά, του ιατρού.

Και μεταδίδουν το φως του Χρι­στού οι άγιοί μας, γιατί η ζωή τους είναι ζωή Χριστού, είναι ζωή σύμφωνη με το θέλημά του, ζωή αφιε­ρω­μένη στην αγάπη του, ζωή καθαρή και απαστράπτουσα. Και ό,τι είναι καθαρό, ό,τι δεν έχει ρύπους και μολυσμούς αμαρτίας, αυτό αντα­νακλά το φως του Χριστού προς όλους.

Μεταδίδουν οι άγιοι το φως του Χριστού, γιατί μας μεταδίδουν τη χαρά και την ελπίδα που προσφέ­ρει ο Χριστός στον άνθρωπο και ιδιαιτέρως στον σύγχρονο άνθρω­πο, ο οποίος αν και ζει μέσα στην αφθονία του φυσικού φωτός, δοκι­μάζεται από ποικίλα σκοτάδια που τον πολιορκούν και του συσκοτίζουν και την ψυχή και τον νού και τα πάντα γύρω του, ώστε να μην γνωρίζει που βαδίζει και να ζει μέσα σε μία δυστυχία και κατάθλι­ψη.

Μεταδίδουν οι άγιοι το φως του Χριστού, γιατί μεταδίδουν την χάρη και την ευλογία του. Και όταν ο άνθρωπος έχει τη χάρη και την ευλογία του Χριστού, τότε φωτί­ζε­ται η ψυχή του, τότε δεν φοβάται τίποτε και έχει το θάρρος να αγω­νίζεται και να νικά και τους πειρα­σμούς και τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντά στη ζωή του, γιατί πιστεύει στον λόγο του Κυ­ρίου μας: «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο».

Και δεν νίκησε μόνο τον κόσμο ο Χριστό. Νίκησε και τα υποχθόνια και τα καταχθόνια σχέδια του δια­βόλου για τους ανθρώπους και συνέ­τριψε μοχλούς αιωνίους, όπως ψάλλουμε, που κρατούσαν δεσμίους τους ανθρώπους. Και με την Ανάστασή του απέδειξε αυτή τη νίκη του, που είναι και δική μας νίκη, γιατί με τη δύναμη της Ανα­στάσεώς του θα μπορέσουμε και εμείς να νικήσουμε και να συντρί­ψουμε τον πονηρό.

Αυτή τη νίκη επέτυχε και η αγία Μαρία η Μαγδαληνή, η οποία, νικώ­ντας τον φόβο και τους ενδοι­α­σμούς της λογικής, πήγε στον τάφο του Κυρίου μας και αξιώθηκε πρώτη εκείνη να τον δει νικητή και θριαμβευτή του θανάτου και του διαβόλου και να μεταφέρει το χαρ­μόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως σε όλο τον κόσμο, να μεταφέρει το φως της Αναστάσεώς του και σε εμάς αυτές τις ημέρες που μας επι­σκέφθηκε, χάρη στην πολλή αγάπη του Καθηγουμένου της Ιεράς Μο­νής Σίμωνος Πέτρας Γέροντος Ελι­σαίου, με την άδεια και την ευ­λογία του οποίου οι πατέρες μετέ­φεραν το ιερό της λείψανο.

Εκφράζουμε τις ολοκάρδιες ευχα­ριστίες και την ευγνωμοσύνη μας τόσο προς τον Άγιο Καθηγού­μενο όσο και προς τους πατέρες για τον κόπο και την αγάπη τους, αλλά και για τη μεγάλη χαρά και ευλο­γία την οποία μας χάρισαν αυτές τις ημέρες.

Σήμερα όμως, εορτή της αποδό­σεως του Πάσχα και παραμονή της Αναλήψεως, αποχαιρετούμε την αγία μυροφόρο μαθήτρια του Κυ­ρίου μας, όπως αποχαιρέτισαν οι μαθητές τον Χριστό κατά την Ανά­ληψή του, εκφράζοντας και προς την αγία μυροφόρο Μαρία τη Μαγ­δαληνή την άπειρη ευγνωμοσύνη για την ευλογία που μας έφερε αλλά και για το αναστάσιμο φως, το φως του Χριστού, που μετέδωσε στις ψυχές μας.

Ας φροντίσουμε τώρα και εμείς και ας αγωνισθούμε όχι μόνο να το διατηρήσουμε στις ψυχές μας αλλά και να το μεταδώσουμε σε όσο πε­ρισσότερους ανθρώπους μπορού­με, ώστε να έχουμε και εμείς περισσότερη χάρη και ευλογία από τον αναστάντα και εν δόξη αναλη­φθέντα Κύριό μας.