Το εσπέρας της Δ’ Κυριακής των Νηστειών, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλαμαριάς, τελέστηκε ο Ε’, κατά σειρά, Κατανυκτικός Εσπερινός.
Στην Ακολουθία χοροστάτησε, εκ του παραθρονίου, ο οικείος Ποιμενάρχης κ. Ιουστίνος, με την παρουσία του Ιερού Κλήρου και του πιστού λαού.
Τη διακονία του θείου λόγου ανέλαβε, ο προσκληθείς, Γέροντας Χρυσόστομος, εκ του Ιερού Κελλίου Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους, το δε θέμα του ήταν: «Η θεολογία του ανθρώπινου σώματος».
Ο Γέροντας Χρυσοστόμος, με αφορμή την περίοδο της Τεσσαρακοστής, αναφέρθηκε, αρχικά, στα πνευματικά όπλα των πιστών, στη νηστεία και την προσευχή, εμπλουτίζοντας τον λόγο του με παραδείγματα από την αγιορείτικη ζωή και εμπειρία.
Εισερχόμενος στον κορμό του θέματος που διαπραγματεύτηκε, έκανε εκτενή αναφορά στην αθανασία της ψυχής και επεσήμανε ότι η Εκκκλησία δεν μεριμνά μόνο για την ψυχή αλλά και για το σώμα.
Επικεντρώνοντας τον λόγο του στην μέριμνα του σώματος από την Εκκλησία, επεσήμανε τα κάτωθι:
•Το σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Διά των μυστηρίων της Εκκλησίας και κυρίως διά του Αγίου Βαπτίσματος και του Χρίσματος, ο άνθρωπος δέχεται εντός του σώματος του, ως δωρεά, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
•Το σώμα δεν είναι δεσμωτήριο της ψυχής, όπως ισχυρίζονται οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αλλά είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και έχει προορισμό να συμβασιλεύσει και να συνθεωθεί κατά χάρη με την ψυχή.
Σ’ αυτήν την διαδικασία, το σώμα συμμετέχει ισάξια με την ψυχή, απόδειξη δε αυτής της αλήθειας είναι τα λείψανα των Αγίων.
•Το σώμα δεν οδεύει στην ανυπαρξία, αλλά προορίζεται μαζί με την ψυχή να ζήσει αιώνια. Έχει μεν αρχή, κατά την σύλληψη, δεν έχει όμως τέλος. Έχει τέλος προσωρινό με τον βιολογικό θάνατο, ως προσωρινό χωρισμό της ψυχής από το σώμα.
•Δύο ανθρώπινα σώματα γεύονται ήδη τη γλυκύτητα της αιωνιότητος και την αθανασίας, το σώμα του Χριστού και της Παναγίας. Το ανθρώπινο σώμα, δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου, έγινε συγκάθεδρο με την Αγία Τριάδα, η δε Παναγία, ως κατά θέληση αναμάρτητος, μετέστη στους Ουρανούς και δεν προσδοκά την τελική κρίση, γιατί δεν έχει για τίποτα να κριθεί.
Στο τέλος της, κατά κοινή ομολογία, ωφέλιμης ομιλίας οι πιστοί έλαβαν την ευλογία και την συγχώρεση από τον Γέροντα Χρυσόστομο, ως πνευματική ενίσχυση στην ολοκλήρωση του αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
