Το βράδυ της Παρασκευής 6 προς ξημέρωμα του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αγρυπνία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά στη Βέροια με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Γερασίμου του Μικραγιαννανίτου του Υμνογράφου.
Στην αγρυπνία μετείχαν αντιπροσωπίες από τις Ιερές Μονές της Μητροπόλεως καθώς και πλήθος πιστών.
Κατά τη διάρκεια της αγρυπνἰας τέθηκαν σε προσκύνηση αποτμήματα των ιερών λειψάνων του Οσίου Γερασίμου.
Το ιερό αναλόγιο διακόνησαν οι ιεροψάλτες κ. Θεμιστοκλής Στεργίου, κ. Δημήτριος Χειλάς και κ. Θωμάς Μούτσιος.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Γεράσιμε σοφέ … κατάπεμψον την χάριν σου τοις υμνούσι σε σήμερον και παράστηθι ημίν θερμός αντιλήπτωρ».
Την ιερή αλυσίδα των προφητών, των αγίων ιεραρχών, μαρτύρων και οσίων, των οποίων τις μνήμες επιτελεί η αγία μας Εκκλησία αυτές τις ημέρες, συνεχίζει ο νέος μας όσιος, ο όσιος Γεράσιμος ο Υμνογράφος, ο Μικραγιαννανίτης.
Και δεν είναι ο όσιος Γεράσιμος, προς τιμήν του οποίου αγρυπνήσαμε απόψε στο Καθολικό της Ιεράς μας Μονής, εφάμιλλος μόνον των ομωνύμων του οσίων, του οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτου και του οσίου Γερασίμου του νέου, του εν Κεφαλληνία. Είναι εφάμιλλος και ισοστάσιος και των προφητών, των ιεραρχών, των μαρτύρων και των οσίων, οι οποίοι αγιάζουν με τις μνήμες τους την προεισόδιο νηστεία των Χριστουγέννων και προετοιμάζουν τις ψυχές μας για τη μεγάλη Δεσποτική εορτή.
Είναι εφάμιλλος και ισοστάσιος των προφητών, γιατί προφητικό είναι το χάρισμα του υμνογράφου, το οποίο τόσο πλούσιο έλαβε από τον Θεό ο όσιος Γεράσιμος. Είναι προφητικό, γιατί ο υμνογράφος αναγγέλει, όπως και ο προφήτης, τα μεγαλεία του Θεού και καλεί τους ανθρώπους να ακολουθήσουν εν μετανοία την οδό του Κυρίου.
Είναι εφάμιλλος των προφητών, γιατί οι χιλιάδες ύμνοι τους οποίους συνέθεσε ο όσιος Γεράσιμος δεν ήταν έργο καλάμου ανθρωπίνου και γνώσεων κοσμικών, αλλά καρπός του αγίου Πνεύματος.
Ήταν θεοκίνητος ο κάλαμός του, πνευματέμφορη η καρδία του, σκήνωμα του Τριαδικού Θεού η ψυχή του, δοχείον καθαρόν της θείας Χάριτος και το ασκητικό σώμα του, που ανερχόταν μαζί με την ψυχή του στο νοητό Θαβώρ, στο ταπεινό γραφείο της Καλύβης του, όπου συνέθετε τους ύμνους του και από όπου, όταν κατερχόταν, αντανακλούσε στο πρόσωπό του το φως της θείας Χάριτος, κάνοντας αισθητή και στους αδαείς ακόμη και αρχαρίους στην πνευματική ζωή την καλήν αλλοίωση του οσίου.
Είναι όμως ο όσιος Γεράσιμος ο Υμνογράφος εφάμιλλος και ισοστάσιος και των αγίων ιεραρχών, του αγίου Νικολάου επισκόπου Μύρων και του αγίου Αμβροσίου επισκόπου Μεδιολάνων, με τον οποίο συνεορτάζει, όχι μόνον διότι διδάσκει με τους ύμνους του και τη ζωή του ο,τι εκείνοι εδίδαξαν με τους λόγους τους, αλλά και διότι και εκείνος υπερεμάχησε της ορθοδόξου πίστεως, όπως και οι μεγάλοι αυτοί ιεράρχες, όταν με την απόφασή του να μην ακολουθήσει τον Γέροντά του στον κόσμο, αλλά να παραμείνει αμετακίνητος στα όρια που έθετε η Εκκλησία και να μην παρασυρθεί από την πλάνη και τις έριδες που κάποιοι δημιούργησαν, αλλά και όταν αργότερα έμεινε εδραίος και αφοσιωμένος στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, έδωσε γνήσιο παράδειγμα υπακοής στην Εκκλησία και ορθοδόξου πίστεως και πράξεως.
Μάρτυς όχι μόνο της συνειδήσεως, όπως είναι κάθε μοναχός, αλλά και μάρτυς κατά κυριολεξία είναι ο όσιος Γεράσιμος, καθώς από τα πρώτα χρόνια της ασκητικής του ζωής βίωσε το μαρτύριο της μονώσεως και τη δοκιμασία της ανθρωπίνης εγκαταλείψεως στην έρημο της Μικράς Αγίας Άννης και βρέθηκε να παλεύει με σθένος ακόμη και σωματικά κατά των δαιμόνων, προκειμένου να μην αρνηθεί την αγάπη στον Χριστό και στην Παναγία Μητέρα του που οδήγησαν τα βήματά του στο Περιβόλι της.
Και εν τέλει αξιώθηκε να δεί, όπως εκείνοι, τον Χριστό να τον ενισχύει και να τον παρηγορεί στον αγώνα του, ως εφάμιλλος και ισοστάσιός τους.
Αλλά και ποιος μπορεί να μην θεωρήσει τον όσιο Γεράσιμο τον Υμνογράφο ισοστάσιο και εφάμιλλο των οσίων και θεοφόρων πατέρων, των οποίων τον ζήλο εζήλωσε και τον βίο μιμήθηκε, «το κατ᾽ εικόνα τηρήσας αλώβητον» με την υπακοή, την εγκράτεια, τη νηστεία, την ταπείνωση, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος, και με την αδιάλειπτη προσευχή, ώστε να καταστεί μέτοχος ουρανίων δωρεών και χαρίτων και να έχει παρρησία στον θρόνο του Θεού, όπου συνευφραίνεται, «καθαρώς εποπτεύων την Αγίαν Τριάδα» μετά πάντων των αγίων, των οποίων υπήρξε συνόμιλος από αυτή τη ζωή, από αυτή τη γη.
Αυτού του μεγάλου Οσίου της Εκκλησίας μας και μεγάλου Υμνογράφου της τιμήσαμε τη μνήμη με την αποψινή Αγρυπνία. Όχι γιατί ο όσιος Γεράσιμος έχει ανάγκη την τιμή, αλλά γιατί εμείς που αγωνιζόμαστε στον στίβο της εν Χριστώ ζωής και βαδίζουμε τον ανάντη δρόμο της μοναχικής πολιτείας αλλά και της κοσμικής, έχουμε ανάγκη από οδηγούς, έχουμε ανάγκη από ίχνη αγίων, τα οποία θα ακολουθήσουμε για να προσεγγίσουμε το εφετόν, το οποίο επέτυχαν και εκείνοι, επέτυχε και ο όσιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης.
Και απόψε πιστεύω ότι ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Γεράσιμος ο Υμνογράφος άκουσε την ικεσία μας, άκουσε την παράκλησή μας και ήταν παρών ανάμεσά μας, εδώ στο Καθολικό της Ιεράς μας Μονής, ανάμεσα στους μοναχούς και τις μοναχές της Ιεράς μας Μητροπόλεως, ανάμεσα στους αδελφούς μας που αγρύπνησαν μαζί μας απόψε για να τιμήσουν τη μνήμη του, και επαναλαμβάνει και σε μας ο Όσιος μυστικά, αυτό που επαναλάμβανε πάντοτε στους πατέρες της Συνοδείας μας και για το οποίο διαβεβαίωνε και τις μοναχές της Μονής της Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας, λέγοντας: «ναί, αδελφοί μου, ναί, αδελφές μου, η Παναγία, οι άγιοι είναι παρόντες, όταν εμείς αγρυπνούμε προσευχόμενοι προς τιμήν τους, όπως αγρυπνούσαν και οι ίδιοι στη ζωή τους».
Ναί, αδελφοί μου, ήταν και ο όσιος Γεράσιμος παρών και χαίρων ανάμεσά μας απόψε, χαίρων όχι γιατί τον τιμήσαμε, αλλά γιατί αγρυπνήσαμε προσευχόμενοι και δοξάζοντας τον Θεό, «τον ενδοξαζόμενον εν τοις αγίοις αυτού». Γιατί η δική μας αγρυπνία και προσευχή μας έφερε πιο κοντά στον Θεό, αλλά και έφερε τη χάρη του στην ψυχή μας.
Ήταν εδώ ο όσιος Γεράσιμος καταπέμποντας τη χάρη του, όπως του ζητήσαμε, για να μας ενισχύσει στον πνευματικό μας αγώνα προς την εν Χριστώ ζωή, ώστε να πορευόμεθα προς τον σκοπό της ζωής μας με τον δικό του ζήλο, με τη δική του αγάπη και αφοσίωση προς τον Θεό.
Ήταν δίπλα μας και θα μένει δίπλα μας «ως θερμός αντιλήπτωρ», όπως τον παρακαλέσαμε, για να μας στηρίζει και να μας κατευθύνει, ώστε να αποφεύγουμε τις παγίδες του πονηρού, αρκεί και εμείς να αγωνιζόμεθα με ταπείνωση, με καθαρότητα και με υπακοή να μιμούμεθα τη αγία βιοτή του, να επικαλούμεθα τις πρεσβείες του και να επακολουθούμε τοις ίχνεσι αυτού.
