Πρώτη Μαρτίου σήμερα και ως γνωστόν ο Μικρός Αγιασμός τελείται την πρώτη ημέρα κάθε μήνα και έχει δική του Ακολουθία.
Τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρούν ότι ο αγιασμός είναι προστατευτικός και για το λόγο αυτό πίνουν αγιασμό και στη συνέχεια φυλάσσουν μπουκαλάκια με αυτόν, είτε αυτό τον Θεοφανείων, είτε από το μηνιαίο (μικρό) αγιασμό.
Αγιασμός λέγεται η ωραία εκείνη ακολουθία κατά την οποία με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος κατά την διάρκεια της αναγνώσεως της σχετικής ευχής αγιάζεται το νερό. Με το αγιασμένο αυτό νερό παρέχονται ποικίλες ευλογίες σ’ όσους με πίστη το πίνουν, ραντίζουν ή ραντίζονται.
Ο μικρός Αγιασμός προέκυψε κατ’ απομίμηση του μεγάλου Αγιασμού, ο οποίος μαζί με την ακολουθία της Παρακλήσεως τον επηρέασαν μορφολογικά. Αυτό μαρτυρείται από τις Αποστολικές Διαταγές καί τελείται όχι μόνο στίς πρωτομηνίες, αλλά καί σε κάθε ασθένεια ή ανάγκη (Πηδάλιον, σελ.278)…
Τέλεση – περιεχόμενο Αγιασμού
Τελείται συνήθως κάθε μήνα στους Ιερούς Ναούς (τις πρωτομηνίες, πλην Ιανουαρίου) καί στα σπίτια, όσων το επιθυμούν, για προσέλκυση θείων ευλογιών. Σέ ποικίλες άλλες περιπτώσεις, όπως ευλόγηση γραφείων, καταστημάτων, οχημάτων, έναρξη μαθημάτων ή εργασιών, θεμελιώσεις, εγκαίνια, κ.λ.π. τελούνται οι λεγόμενες περιστατικές ακολουθίες
Αγιασμού. Στίς ακολουθίες αυτές μετά τα Ειρηνικά πρέπει να προστίθεται καί η αγιαστική ευχή του ύδατος πού απουσιάζει από τα Ευχολόγια, γιατί η ευχή «Κλίνον, Κύριε το ους σου…» δεν είναι αγιαστική ευχή.
Στούς Ι. Ναούς ο μικρός Αγιασμός τελείται κανονικά μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Μετά το πέρας του Αγιασμού, πρώτα τρώμε το Αντίδωρο καί μετά πίνουμε το μικρό Αγιασμό. Η ακολουθία του έχει θεομητορικό χαρακτήρα, πού της δίνει τη μορφή παρακλήσεως στη Θεοτόκο.
Στά Ειρηνικά, πού εκφωνούνται από τον Ιερέα, ζητείται να αγιαστεί το ύδωρ με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος καί να αποκτήσει δύναμη καθαρτική, ιαματική, αποτρεπτική των επιβουλών των εναντίων δυνάμεων καί φωτιστική. Με τις καθαγιαστικές ευχές της ακολουθίας αυτής η Χάρη του Θεού με τη μετάληψη καί το ραντισμό του καθαγιασμένου ύδατος απομακρύνει τους «ρύπους των παθών» καί θεραπεύει τις ασθένειες, «τάς νόσους ψυχών τε καί σωμάτων».
Πώς τον χρησιμοποιούμε
Μετά την ακολουθία όσος Αγιασμός περισσεύσει έχουμε τη δυνατότητα να τον κρατήσουμε ή να τον ρίξουμε στις γλάστρες ή σε τόπο πού δεν πατιέται, ποτέ όμως στο νεροχύτη ή στην αποχέτευση. Αυτόν πού κρατάμε μπορούμε να τον πίνουμε λίγο-λίγο κάθε πρωί μετά το Αντίδωρο (εάν έχουμε). «Πίνετε Αγιασμό, όσο πιο συχνά, τόσο πιο καλά, Είναι το καλύτερο καί αποτελεσματικότερο φάρμακο. Αυτό δεν το λέω σαν παπάς, το λέω σα γιατρός.
Από την ιατρική μου πείρα» (Αρχιεπίσκοπος Άγιος Λουκάς καί γιατρός χειρουργός). Να ρίχνουμε λίγο στα φαγητά μας, στα ζωντανά μας, στα λαχανικά του κήπου μας ή στα οπωροφόρα δέντρα μας, κ.λπ. Όταν ένας βοσκός στην Εύβοια διαπίστωσε την προσβολή του ποιμνίου του από κάποια ασθένεια, έστειλε το γιο του επειγόντως όχι στον Κτηνίατρο, αλλά στον Ιερέα τους να του ζητήσει Αγιασμό, με τον οποίο ράντισε τα πρόβατά του καί έλυσε το πρόβλημά του.
Σέ κάποια χωριά της Κύπρου την παραμονή των Φώτων καί σ’ άλλα την 1η Σεπτεμβρίου οι γεωργοί μεταφέρουν στους Ί. Ναούς όλους τους σπόρους. τους οποίους πρόκειται να χρησιμοποιήσουν στη σπορά, για να ευλογηθούν με τον Αγιασμό αυτό.
Όσοι αντιδρούν καί δε θέλουν να πιουν Αγιασμό, διότι υποφέρουν από κάποια αιτία (οι ψυχοπαθείς συνήθως δεν αντιδρούν), τους ρίχνουμε λίγο Αγιασμό στο φαγητό ή στο ποτήρι τους. Ο Γέροντας π. Παΐσιος σ’ ένα παιδί πού το πείραζε ο δαίμονας, ξέροντας ότι δε θα πιει τον Αγιασμό, του έδωσε να φάει γλυκά για να διψάσει καί μετά του έδωσε νερό να πιει, στο όποιο έριξε καί Αγιασμό. Μόλις τον ήπιε άρχισε να φωνάζει: «Αυτό το νερό με καίει! Τί έχει μέσα;».
Με αυτό τον τρόπο βοηθάμε τους ανθρώπους μας κάνοντας με πίστη σωστή χρήση του Αγιασμού, με τον οποίο τους αγιάζουμε καί αγιαζόμαστε. Ιδίως όταν συνηθίσουμε κάθε ημέρα μαζί με την πρωινή μας προσευχή (η Προοιμιακή διαρκεί μόνο 2′) να πίνουμε καί λίγο Αγιασμό (πρίν από τον . . . καφέ μας!)
Επειδή το καθαρό νερό μόνο δέχεται τη Χάρη καί γίνεται Αγιασμός, ας προσέξουμε την καθαρότητα της ζωής μας, για να έχουμε τη δυνατότητα καί του δικού μας αγιασμού.
Πηγή:Βιβλίο «Ιεροπραξίες της Εκκλησίας μας», πρεσβυτέρου Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου