ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μιλήτου κ. Ἀποστόλου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίας Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας Ἐκ προσώπου τῆς Α.Θ. Παναγιότητος Εἰς ἐκδήλωσιν τῆς Ἑνώσεως Ὁμογενῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως Τῇ 13ῃ Μαρτίου 2019.
Μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση καί χαρά παρίσταμαι σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, ὡς ἐκ προσώπου τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί τῆς Μητρός, Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, προκειμένου νά τιμήσουμε ἀφ᾽ ἑνός μέν, τούς Ὁμογενείς ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ, τόν ὑψηλό καί διακεκριμένο ὁμιλητή τῆς ἀποψινῆς πνευματικῆς ἑσπερίδος, Σεβασμιώτατο ἀδελφό Μητροπολίτη Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρο, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης καί Πανεπιστημιακό Καθηγητή. Ἀσφαλῶς, τιμή ἀποδίδεται ἀπό τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη όχι μόνο στήν Ἕνωση Ὁμογενῶν Κωνσταντινουπόλεως ἐδῶ στή Βόρεια Ελλάδα ἤ ἀκόμηκαί στό ἐκλεκτό πρόσωπο τοῦ ἀποψινοῦ ὁμιλητοῦ, ἀλλά καί στό ἐπιλεχθέν θέμα τῆς ἐκδηλώσεως, πού εἶναι «Τό μέλλον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης».
Πιστεύουμε ὅτι γιά τήν ἀνάπτυξη τοῦ συγκεκριμένου θέματος δέν ὑπάρχει καταλληλότερο πρόσωπο ἀπό αὐτό τοῦ ἁγίου Προύσης,πρᾶγμα πού θά διαπιστώσουμε σέ λίγο, ὅταν θά τόν ἀκούσουμε καί θά γίνουμε κοινωνοί τῶν γνώσεών του, τῆς λιπαρᾶς θεολογικῆς του παιδείας, τῆς ἐκκλησιαστικῆς του εὐθυκρισίας, τῆς μεθοδικότητος τῶν ἐπιχειρημάτων του καί τῆς εὐχέρειας καί τοῦ λυρισμοῦ τοῦ λόγου του.
Πραγματικά, ἀναμένουμε ἀσμένως νά σᾶς ἀκούσουμε, ἅγιε Ἀδελφέ, εἴμαστε δέ βέβαιοι ὅτι θά μᾶς γεμίσετε μέ ἐλπιδοφόρα μηνύματα γιά τό μέλλον τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς.
Προσωπικῶς, ἐπειδή ἔζησα τίς ἀποφράδες ἐκεῖνες ἡμέρες τοῦ 1971, ἔχω ἀκόμη αὐτόν τόν παραπικρασμό τοῦ ἄδικου κλεισίματος τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς καί ἐνθυμοῦμαι ἔντονα καί ζωηρά τή θλίψη τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί τῶν τότε Ἀρχιερέων τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Θρόνου, καθώς ἐπισκεπτόμουν τόν διαμένοντα τότε στή Θεολογική Σχολή Μητροπολίτη Σάρδεων Μάξιμο, ὁ ὁποῖος συνέγραφε ἐκεῖνο τόν καιρό τό περίφημο καί διαχρονικό του ἔργο ὑπό τόν τίτλο:«Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ».Παραπικρασμό καί μεγάλη θλίψη ἐνθυμοῦμαι καί στόν μετέπειτα ἀοίδιμο Πατριάρχη Δημήτριο, ὁ ὁποῖος, κατά τά χρόνια τῆς σεμνῆς Πατριαρχίας του, ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε γιά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς. Παράλληλα, δέν μπορῶ νά λησμονήσω καί τόν μακαριστόΓέροντά μου, τόν ἀπό Ἡλιουπόλεως καί Θείρων Μητροπολίτη Ρόδου Ἀπόστολο, ὁ ὁποῖος, μετά τό ἄδικο κλείσιμο τῆς Σχολῆς, συνεχῶς ἀναλογιζόταντίς στιγμές πού ἔζησε ἐκεῖ ὡς μαθητής καί μᾶς καθιστοῦσε κοινωνούς τῶν ἐμπειριῶν του κατά τά χρόνια ἐκεῖνα.
Γιά τό Μοναστήρι, βεβαίως, τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας, τό κλείσιμο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ταυτίζεται μέ τό κλείσιμο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς πού συντηροῦσε στά παρακείμενα κτήρια, μιά σχολή Μέσης Ἐκπαιδεύσεως,ἡ ὁποία ὅμως ἀποτελοῦσε δεξαμενή ὑποψηφίων φοιτητῶν γιά τή Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης. Καί τά δύο αὐτά εὐαγῆ ἱδρύματα τῆς Ἐκκλησίας μας ἔκλεισαν τό 1971 καί ἀπό τότε αἰσθανόμαστε ὅλοι μας τόν πόνο τῆς σιωπῆς τους καί τήν πικρία τῆς ἀδικίας.
Πιστεύουμε ὅτι οἱ προσευχές καί οἱ πρεσβεῖες τῶν παλαιοτέρων ἀποφοίτων, πού σήμερα ἀναπαύονται μετά τῶν δικαίων, θά εἰσακουστοῦν καί θά καρποφορήσουν γιά ἕνα λαμπρό καί ἐλπιδοφόρο μέλλον. Ὁ ἰδρυτής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, καθώς καί τόσοι ἄλλοι ἀξιόλογοι ἀπόφοιτοι: Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Προκόπιος Ἰκονίου καί ὁ Ἁγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, Ἐθνομάρτυρες, ὅπως ὁ Αἰμιλιανός Λαζαρίδης, Μητροπολίτης Γρεβενῶν, καί ἄλλοι περιφανεῖς Πατριάρχες, Ἱεράρχες, κληρικοί, λαϊκοί καί μοναχοί πού ἀποφοίτησαν ἀπό τή Σχολή,πρεσβεύουν ἐκτενῶς γιά τήν ἐπαναλειτουργία της. Ἀλλά αὐτή εἶναι καί μία ἀπό τίς βασικές μέριμνες τοῦ νῦν εὐκλεῶς Πατριαρχεύοντος Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἀποφοίτου καί ἐκείνου τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς, ἐνός μεταξύ τῶν ὁλίγων πιά ἐν ζωῇ ἐκλεκτῶν Ἱεραρχῶν πού γαλουχήθηκαν στά ἕδρανά της.
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὡς γνωστόν, κατά τά τριάντα σχεδόν χρόνια τῆς Πατριαρχικῆς του πορείας κατάφερε πολλά, ἀξιόλογα καί ἀνέλπιστα. Δέν εἶναι μόνο τό ὅτι ἀξιώθηκε νά ἀνανεώσει τήν Ἱεραρχία μέ νέους ἱκανούς Ἱεράρχες, πεπαιδευμένους καί ἐπιφανεῖς, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγω καί τόν παριστάμενο ἀδελφό, λόγιο Ἱεράρχη ἅγιο Προύσης, ἀλλά κατάφερε καί θεσμικά νά διευρύνει τό σῶμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐπιτυγχάνοντας, μέ τίς συντονισμένες ἐνέργειές του, νά δοθεῖ τουρκική ὑπηκοότητα σέ ἄλλους Ἱεράρχες, ἀλλά καί πολλά ἀκόμη, τά ὁποῖα παραλείπω φειδόμενος χρόνου. Ὅλα αὐτά, ὅμως, πού δέν ἦταν εὔκολα καί δεδομένα, μᾶς δημιουργοῦν τό αἴσθημα καί τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Μεγάλος Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὅπως πέτυχε διά τῶν σοφῶν ἀποφάσεων καί ἐνεργειῶν του τόσα πράγματα, ἔτσι θά ἐπιτύχει καί τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς. Ἐξάλλου ὅλοι τό ξέρουμε ὅτι ἀπό τήν ἀρχή τῆς Πατριαρχίας του ὁραματίστηκε αὐτή τή στιγμή καί ὅλοι εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι θά ζήσουμε καί θά χαροῦμε αὐτή τήν εὐλογημένη ὥρα τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, λοιπόν, χαιρετίζω τήν ἀποψινή ἐκδήλωση, τήν ὁποία ὀργανώνει ἡ Ἕνωση Ὁμογενῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐν Βορείῳ Ἑλλάδι, ἡ ὁποία ἐντάσσεται στό πλαίσιο τοῦ Κύκλου Διαλέξεων μέ γενικότερο θέμα: «Κωνσταντινούπολη. Ἱστορία καί Πολιτισμός». Συγχαίρω, ὅλως ἰδιαιτέρως, τόν Πρόεδρο κ. Πολύβιο Στράντζαλη, τή Γενική Γραμματέα κ. Ἀθηνά Κουρμπέτη καί ὅλα τά μέλη τῆς Ἑνώσεως, μέ τά ὁποῖα διατηρῶ ἀπό ἐτῶν προσωπική φιλία καί σχέση, ἡ ὁποία βασίζεται στήν κοινή μας ἀγάπη, πού εἶναι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Σέ ὅλους προσωπικῶς καί κεχωρισμένως μεταφέρω τήν πατρική καί Πατριαρχική εὐχή καί εὐλογία.
Τέλος, συγχαίρω ἐκ μέρους τῆς Σεπτῆς Κορυφῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τόν καλό καί ἄξιο ὁμιλητή, ὁ ὁποῖος μέ τήν παρουσία του στή Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης καί τήν ἰδιότητα τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς κατάφερε πάρα πολλά πράγματα. Συνεχίζοντας τήν πορεία καί τά βήματα τῶν προκατόχων του, ἀνακαίνισε πολλά σημεῖα τῆς Σχολῆς, ἔφερε νέους πατέρες, δημιούργησε ἀδελφότητα καί μέ τίς πολλές του δραστηριότητες, τά ἐπιστημονικά συνέδρια, τίς ἡμερίδες καί τίς λοιπές ἐκδηλώσεις κατόρθωσε νά σπάσει, οὕτως εἰπεῖν, τήν πολυχρόνιο σιωπή τῆς Σχολῆς.
Ἑνώνουμε ὅλοι μας τίς ταπεινές μας προσευχές μέ αὐτές τοῦ Πατριάρχου μας καί τοῦ παρισταμένου Καθηγουμένου καί εὐχόμαστε πολύ σύντομα νά βρεθοῦμε ὅλοι μαζί στό λόφο τῆς ἐλπίδος, γιά νά ἀνανεώσουμε τή φυτώριο τοῦ μέλλοντος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος