Η γιαγιά με εδίδαξε με την ζωή της και τον λόγο της το πατρώον σέβας. Η νηστεία είναι, παιδί μου, η βάσις κάθε σωματικής ασκήσεως.
Όλες τις Σαρακοστές άλαδο η γιαγιά και ολόκληρο το σπίτι.
Μ᾽ έμαθε ν᾽ ανάβω το καντήλι, να θυμιάζω, να ανάπτω κερί μπροστά στα εικονίσματα και να προσεύχωμαι στον όρθρο και στο δείλι.
Μου υπέδειξε τις μετάνοιες σαν προσευχή που την δέχεται ο Θεός.
Με δίδαξε ότι αν τρεις Κυριακές δεν ακούσουμε τον εξάψαλμο, σταματάμε να είμαστε χριστιανοί.
«Σήκω, παιδί μου, ο παπάς πέρασε, ανέβηκε στην Παναγία· μη ξεχνάς ότι και την προηγούμενη Κυριακή τον χάσαμε τον εξάψαλμο.»
Μ᾽ έμαθε να τον ακούω όρθιος και σεβίζων, υποκλινόμενος.
Την ώρα που διαβαζότανε το Ευαγγέλιο έβαζε κερί στο μανάλι, γιατί πίστευε ότι το Ευαγγέλιο είναι η διαθήκη που άφησε ο Χριστός στον κόσμο, και στην σύνταξη και ανάγνωση των διαθηκών, που γινότανε πάντοτε το εσπέρας, όλοι βαστούσαν κερί, για να βλέπη ο συντάκτης. Εκκληστεία κλοπυ παστε
Μ᾽ έμαθε πως το «Δόξα Πατρί» είναι η μεγαλύτερη δοξολογία και ιστάμενος όρθιος να σταυροσημειούμαι.
Μ᾽ έμαθε την Μεγάλη Σαρακοστή, εισερχόμενος στον ναό, να κάνω τρεις μετάνοιες, για τον προηγιασμένο Άρτο που βρίσκεται στην αγία Τράπεζα.
Μακαριστός Καθηγούμενος της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους Γέροντας Γρηγόριος