– Γέροντα, όταν το παιδί φύγει από το σπίτι, τί πρέπει να κάνουν οι γονείς;
– Να προσπαθήσουν να διατηρήσουν μια επαφή μαζί του, ώστε, όταν συνέλθη, να μπορέση να επιστρέψη στο σπίτι. Να του μιλήσουν με το καλό, να το προβληματίσουν, για να το βοηθήσουν.
Αν λ.χ. το παιδί ξενυχτάη, να του πη η μητέρα: « Έλα εδώ, παιδάκι μου. Αν ήσουν εσύ στην θέση μου και αργούσαν τα παιδιά σου να γυρίσουν το βράδυ στο σπίτι, θα μπορούσες να μην ανησυχής; ».
Και η πιο σοβαρή πτώση των παιδιών δεν πρέπει να φέρνη σε απόγνωση τους γονείς, γιατί στην εποχή μας η αμαρτία έγινε μόδα. Να έχουν δε πάντοτε υπόψιν τους και το εξής: Τα παιδιά της εποχής μας θα έχουν και ελαφρυντικά για τις αταξίες που κάνουν.
Το επτά – βαθμός διαγωγής της σημερινής εποχής- έχει την αξία του δέκα, του άριστα ,της δικής μας εποχής. Φυσικά οι γονείς θα προσπαθήσουν να βοηθούν τα παιδιά τους, αλλά να μην ανησυχούν υπερβολικά.
Τα παιδιά θα βάλουν μυαλό αργότερα. Τώρα μπορεί να μην καταλαβαίνουν το καλό, γιατί το μυαλό τους δεν ωρίμασε. Είναι θολό και δεν έχουν την διαύγεια να διακρίνουν τον κίνδυνο που διατρέχουν και την ανεπανόρθωτη ζημιά που μπορούν να πάθουν.
Καλό είναι οι γονείς να δείχνουν στο παιδί ότι στενοχωριούνται για τις αταξίες που κάνει , αλλά να μην το πιέζουν και να προσεύχωνται. Η προσευχή που γίνεται με πόνο, φέρνει θετικά αποτελέσματα .
Αν πάλι το παιδί κάνη κάποιο σφάλμα πολύ σοβαρό, τότε οι γονείς να επέμβουν με τρόπο. Αν δεν είναι σοβαρό, ας το παραβλέψουν λίγο, για να μην ερεθίσουν το παιδί και χειροτερέψουν την κατάστασή του, με αποτέλεσμα να απομακρυνθή από κοντά τους . Μόνο να προσεύχωνται στον Χριστό και την Παναγία να το προστατεύη.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή», Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου