Οι οικουμενιστές ιερωμένοι διαστρεβλώνοντας οικτρά την πραγματικότητα και την Πίστη συναγωνίζονται, ποιος θα αποκτήσει την εύνοια του γκουρού του Οικουμενισμού Πατριάρχη Βαρθολομαίου!
«Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι». Από τον σημερινό Απόστολο, (προς Τιμόθεον Β΄, γ΄10-15)
Διαβάζοντας τα διάφορα κείμενα των οικουμενιστών λυκοποιμένων ρασοφόρων, κυρίως αρχιμανδριτών άνευ μάνδρας με προοπτική επισκοπικής καριέρας,διακρίνουμε, ότι τα κείμενά τους αυτά έχουν, ως επί το πλείστον, ως σκοπό την εύνοια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Τα κείμενα αυτά χαρακτηρίζονται απότήν έλλειψη αγιοπατερικών χωρίων, από την έλλειψη της διαχρονικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, από την έλλειψη ορθοδόξου μαρτυρίαςαλλά και από τήνπληθώρα αιρετικών απόψεων, βλασφήμων σκέψεων και από την αναφορά λόγων του Πατριάρχη και των οικουμενιστών αρωγών του σε ένα ανίερο αγώναδρόμου, ποιος θα φανεί ο πιο αιρετικός. Σε αυτά τα κείμενα ο γκουρού του Οικουμενισμού, αρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαίος εμφανίζεται απροκάλυπτα ως«προφήτης», «πατέρας», και«διδάσκαλος» της Εκκλησίας.Ένα τέτοιο κατάπτυστο κείμενο, απομίμηση της ρητορικής των ρητόρων που ζούσαν στην αυλή τούαυτοκράτορα με μόνη τους ασχολία τον εγκωμιασμό του, είναι το πρόσφατο κείμενο του γνωστού ανά την Ελλάδα για την ποιότητα του λόγου τουαρχιμανδρίτη Γ. Φραγκουλάκη με τίτλο «Διαθρησκειακός και Οικουμενικός Διάλογος» (http://fanarion.blogspot.de/2017/02/blog-post_2.html).
Στο κείμενο αυτό προσπαθεί ο εν λόγω Αρχιμανδρίτης απεγνωσμένα και αθεολόγητα να αποδείξει, ότι οι οικουμενιστικές πρακτικές των λυκοποιμένων τήςΠαναίρεσης του Οικουμενισμού είναι θεάρεστες και ανάλογες με την φύση και την διδασκαλίατής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο κείμενο αυτό γίνεται φανερό ότι:
α) Δεν αναφέρεται κανένας Άγιος, κανένας Πατέρας της Εκκλησίας. Αντιθέτως παρατηρείται προσπάθεια υποβάθμισης των Αγίων, τρανταχτή απόδειξη βλασφημίας. Γράφει ο κ. Φραγκουλάκης «Σε ότι αφορά στην οικουμενική κίνηση, στον περιβόητο “οικουμενισμό”,που με τόσο πάθος ασχολούνται κάποιοι, έχουν προσδώσει ερμηνείες και έννοιες που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα». Αυτοί οι «κάποιοι» κατά τον «μέγα θεολόγο» κ. Φραγκουλάκη είναι μεγάλοι γέροντες όπως ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο π. Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, καθώς και αναγνωρισμένοι Άγιοι της Εκκλησίας μας όπως ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Άγιος Νικόλαος Βελομίροβιτς, ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, για να αναφέρουμε μόνο τους μη Έλληνες Αγίους, οι οποίοι κατά τον κ. Φραγκουλάκη, δεν κατάλαβαν το πνεύμα του Οικουμενισμού και η ανακήρυξή του ως εωσφορική Παναίρεση εκ μέρους τους «δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα». Οι μόνες αναφορές που γίνονται στο κείμενο είναι ρήσεις του Πατριάρχη, ρήσεις οικουμενιστών ταγών, όπως ο μητροπολίτης Σηλυβρίας Αιμιλιανός, ρήσεις δυτικών νεοθεολόγων όπως ο KonradRaiserκαι ρήσεις μεταπατερικών θεολόγων όπως ο κ. Νικόλαος Ματσούκας. Εννοείται ότι για τον κ. Φραγκουλάκη ο γκουρού του Οικουμενισμού Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ είναι ανώτεροι των Αγίων.
β) Χρησιμοποιείται το γνωστό οικουμενιστικό λεξιλόγιο στο οποίο δεν υπάρχει η λέξη αίρεση και κακοδοξία,ενώ παράλληλα εμφανίζονται συνειδητές γενικολογίες και ασάφειες με σκοπό την χειραγώγηση του ποιμνίου, το οποίο οι οικουμενιστές αφήνουν εδώ και δεκαετίες σκοπίμως ακατήχητο, και απίστευτες βλασφημείεςόπως «Η οικουμενική κίνηση ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν κάποιοι Χριστιανοί οραματίστηκαν ένα νέο μέλλον της Εκκλησίας και της Κοινωνίας. Στο ξεκίνημά του ο οραματισμός αυτός στηριζόταν στην πεποίθηση, ότι ο Χριστιανικός πολιτισμός και οι Χριστιανικές αξίες θα μπορούσαν να επεκταθούν σε όλο τον κόσμο». Ο κ. Φραγκουλάκης υποστηρίζει εδώ απροκάλυπτα ένα «νέο μέλλον» της «νέας εκκλησίας» του Βαρθολομαίου και των αυλικών του. Ο Χριστός και η Μία Εκκλησία Του δεν υπάρχουν πιά για τους οικουμενιστές.
γ) Υπάρχει καταφανής διαστέβλωση της Αγίας Γραφής και των Πατέρων, συνήθης πρακτική των απανταχού αιρέσεων. Γράφει ο κ. Φραγκουλάκης αναφέροντας τον λόγο του Κυρίου προς τον Αβραάμ να αφήσει την γη του και να πορευθεί στην γη της επαγγελίας (Γεν. 12, 1-3).«Και μόνο τούτος ο Λόγος θα μπορούσε να αποτελέσει το θεμέλιο των Διαθρησκειακών Διαλόγων από πλευράς Ορθοδοξίας. Φαίνεται ξεκάθαρα ο Θεός να παροτρύνει την έξοδο από τα όρια και την συνάντηση με το συνάνθρωπο, κάτι το οποίο κάνει καιο ίδιος ο Χριστός αργότερα όταν συναντιέται με τη Σαμαρείτιδα. Η συνάντηση μάλιστα αυτή αποτελεί ουσιαστικά τον πρώτο Διαθρησκειακό διάλογο.Όμως έχουμε και άλλες περιπτώσεις που ο Χριστός, μέσα από την διδασκαλία του αναδεικνύει την αναγκαιότητα της επικοινωνίας με τους υπολοίπους ανθρώπους και ιδιαιτέρως με τους αλλόθρησκους και τους αλλοεθνείς.Τρανό παράδειγμα αποτελεί η διήγηση, από τον ίδιο το Χριστό, τηςπαραβολής του καλού Σαμαρείτη (Λουκ. 10, 25-37). Εδώ δεν έχουμε απλά ένα διάλογο μεταξύ αλλοθρήσκων και αλλοεθνών όπως στην περίπτωση της Σαμαρείτιδος, αλλά την σωτηρία της ίδιας της ζωής. Όποιος πραγματικά θέλει να συναντήσει τον συνάνθρωπό του δεν πρέπει να προβάλλει αξιώσεις. Θα τον πλησιάσει στην όποια καλή η κακή πνευματική κατάσταση που εκείνος βρίσκεται. Ο Χριστός όταν μιλούσε ήξερε τα ψυχικά κενά των συνομιλητών του. Όμως δεν έδειχνε απέχθεια, ούτε περιφρονούσε».
Τα παραδείγματα που αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο είναι συνειδητές διαστρεβλώσεις του λόγου του Κυρίου και φανερώνουν ένα απύθμενο βάθος πανουργίας. Τα παραδείγματα αυτά είναι παραδείγματα ευαγγελισμού της Μίας Αλήθειας και της μοναδικότητας της Εκκλησίας και όχι διαλόγου οικουμενιστικού χαρακτήρα, το δε παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη δεν είναι καν διάλογος.
Ο Χριστός δεν μίλησε με την Σαμαρείτιδα για να κάνει ατέρμονο διάλογο, για να δεί, τι τους ενώνει και όχι τι τους χωρίζει. Μίλησε μαζί της για να την σώσει από την αμαρτία και δεν δίστασε να της αναφέρει και τον αμαρτωλό βίο της.
Αν ο Χριστός, κ. Φραγκουλάκη, δεν προέβαλε αξιώσεις, τότε γιατί είπε στην Σαμαρείτιδα «Έρχεται ώρα, και ήδη ήρθε, που οι αληθινοί προσκυνητές θα λατρεύσουν τον Πατέρα «εν Πνεύματι και Αληθεία. Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν Πνεύματι και Αληθεία δεί προσκυνείν», μιλώντας για αληθινούς προσκυνητές και αναφέροντας δύο φορές την αξίωση της Αληθείας, γιατί μίλησε για μικρό ποίμνιο, γιατί αναρωτήθηκε, αν θα βρεί πίστη, όταν θα ξαναέρθει στην γη, γιατί τον σταύρωσαν;
Αν οι Απόστολοι, κ. Φραγκουλάκη, δεν προέβαλαν αξιώσεις τότε γιατίφυλακίσθηκαν, βασανίσθηκαν και διώχθηκαν; Γιατί είπε ο Απ. Παύλος «Ω ανόητοι Γαλάται, τις υμάς εβάσκανε τη αληθεία μη πείθεσθαι»; Τα λόγια του Αποστόλου δεν σας ελέγχουν; Δεν αξιώνουν από εσάς την Αλήθεια και όχι την κολακεία του Πατριάρχη;
Αν οι Άγιοι, κ. Φραγκουλάκη, δεν προέβαλαν αξιώσεις, τότε γιατί ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είπε «ο Μωάμεθ δε κυρίευσε τον κόσμο με την δύναμη του, αλλά με την δύναμη του διαβόλου»; Γιατί ο Άγιος Αθανάσιος χαρακτήρισε τα λόγια των Αρειανών «ιόν όφεων»; Γιατί τόσοι Άγιοι χαρακτήρισαν βαρύτατα τους αιρετικούς, συμβουλεύοντάς μας ακόμη και «χαίρειν αυτοίς μη λέγετε»;·Γιατί ονομάζει η υμνολογία της Εκκλησίας μας –μάλλονάγνωστη για σας–τους Ιουδαίους «δυσσεβείς, θεοκτόνους, κατάκριτο συναγωγή»;Γιατί ο Χριστός τους χαρακτήρισε «γενεά άπιστο και διεστραμμένη»; Γιατί ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν ήθελε τους λατινόφρονες ούτε στην κηδεία του; Γιατί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός συμβούλευσε το ποίμνιο«τον Πάπα να καταράστε»;
Ο κ. Φραγκουλάκης μιλάει στο κείμενό του για την ανάγκη «ειλικρίνειας, βαθιάς μαχητικής πίστης, ταπείνωσης». Δυστυχώς εννοεί τους άλλους και όχι τον εαυτό του και φυσικά τον Πατριάρχη. Αυτό και όλα τα παραπάνω είναι κοινά στα οικουμενιστικά κείμενα. Πλήρης διαστρέβλωση και αναφορά κατά το δοκούν του ευαγγελικού λόγου, προσπάθεια χειραφέτησης των από τους ποιμένες τους εγκαταλελειμένων και προδομένων ψυχών και διάδοση της αιρέσεως. Για αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει δυστυχώς ελπίδα μετανοίας των οικουμενιστών. Προσβλέπουν το «νέο μέλλον της νέας εκκλησίας τους» και το μόνο που θέλουν είναι να υμνούν συναγωνιζόμενοι τον Πατριάρχη, να δείξουν την αυλικότητά τους και την υποταγή τους, μήπως και γίνουν αρχιμανδρίτες, οφφικιάλιοι, Πρωτοπρεσβύτεροι, Επίσκοποι και ίσως κάποτε χαλίφης στην θέση του χαλίφη.
Αδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικός Φιλόλογος, Ιστορικός
Πηγή: aktines.blogspot.gr