Κατάθεσις της Τιμίας Εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου – Εορτάζει στις 2 Ιουλίου
Η ιστορική κατάθεση της Τιμίας Εσθήτας στον Ναό των Βλαχερνών
Η εορτή της Καταθέσεως της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου αναφέρεται στη μεταφορά και τοποθέτηση της ιερής ενδυμασίας της Παναγίας στον περίφημο Ναό των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη.
Κατά την παράδοση, κατά τα έτη 473–474 μ.Χ., οι πατρίκιοι Γάλβιος και Κάνδιδος, με ευλογία του αυτοκράτορα Λέοντα Α΄ του Θράκα, μετέφεραν την Τίμια Εσθήτα της Θεοτόκου από τα Ιεροσόλυμα στην Πόλη. Η εσθήτα τοποθετήθηκε σε χρυσή λάρνακα, αποδίδοντας υψηλή τιμή στο σεπτό ιερό κειμήλιο της Παναγίας.
Η σχέση της Εσθήτας με τη θαυματουργική προστασία της Κωνσταντινούπολης
Η Εσθήτα της Θεοτόκου θεωρήθηκε προστατευτικό θείο όπλο για την Πόλη. Όταν αργότερα ο ναός των Βλαχερνών κάηκε (το 1070 μ.Χ. και ξανά το 1434 μ.Χ.), η Εσθήτα πιθανότατα μεταφέρθηκε σε ασφαλές μέρος ή χάθηκε. Παρά ταύτα, η μνήμη της καταθέσεώς της παραμένει ζωντανή στους πιστούς.
Πνευματικό νόημα της εορτής
Η Θεοτόκος φυλάττει τους πιστούς με τις ιερές Τιμές και Ενδύματά της, που προσφέρονται όχι ως φετίχ, αλλά ως σημεία χάριτος και αφύπνισης. Το ιερό ένδυμα της Παναγίας μας καλεί να μιμηθούμε την καθαρότητα, την ταπείνωση και την υπακοή της, κρατώντας στην καρδιά μας τα λόγια του Κυρίου όπως εκείνη:
«Ἡ δε Μαρία διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκ. β΄ 19)
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα, ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος, διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεῖον ἔνδυμα, τῶν οίκτιρμῶν σου, καὶ ἱμάτιον ἀθανασίας, τὴν ἁγίαν σου Ἐσθῆτα καὶ ἄφθαρτον, τῇ κληρουχίᾳ σου Κόρη δεδώρησαι, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ σύναψιν. Ὅθεν Ἄχραντε, τὴν θείαν αὐτῆς κατάθεσιν, τιμῶντες εὐσεβῶς σὲ μεγαλύνομεν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.
Περιβολὴν πᾶσι πιστοῖς ἀφθαρσίας, θεοχαρίτωτε Ἁγνὴ ἐδωρήσω, τὴν Ἱερὰν Ἐσθῆτά σου, μεθ᾽ ἧς τὸ ἱερόν, σῶμά σου ἐσκέπασας, σκέπη πάντων ἀνθρώπων, ἧς περ τὴν κατάθεσιν, ἑορτάζομεν πόθῳ, καὶ ἐκβοῶμεν φόβῳ σοι σεμνή· Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.
Μεγαλυνάριον
Τῆς ἀθανασίας τὸν χορηγόν, τέξασα Παρθένε, ἠθανάτισας τὸν Ἀδάμ· τοῦτο γοῦν δηλοῦσα, ἡ ἄφθαρτος Ἐσθής σου, φθορᾶς παθῶν λυτροῦται, τοὺς προσπελάζοντας.
Ὁ Οἶκος
Τὴν καθαρὰν καὶ ἀληθῆ σκηνὴν τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὴν ἔμψυχον νεφέλην, καὶ στάμνον τὴν τοῦ Μάννα, τὴν Θεοτόκον Μαριάμ, πάντες οἱ σωθέντες διὰ τοῦ τόκου αὐτῆς ἐν πίστει μακαρίσωμεν, καὶ τὴν σεπτήν, Ἐσθῆτα προσπτυξώμεθα, ᾗπερ τὸν Δεσπότην περισχοῦσα, ὡς βρέφος ἐβάστασε φορέσαντα σάρκα, δι’ ἧσπερ τῶν βροτῶν ἡ φύσις ἐπήρθη πρὸς μετάρσιον ζωὴν καὶ βασιλείαν· ὅθεν γεγηθότες, κραυγάζομεν μεγαλοφώνως· Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Οἱ τῶν θαυμάτων ποταμοὶ Θεοτόκε, ἐκ τῆς πανσέπτου σου σοροῦ προερχόμενοι, ὡς ἐξ Ἐδὲμ ποτίζουσι τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, χάριτας προχέοντες, τοῖς πιστῶς σε τιμῶσιν· ὅθεν ἀνυμνοῦμέν σε, καὶ σεπτῶς εὐφημοῦμεν, καὶ εὐχαρίστως κράζομεν ἀεί· Χαῖρε ἡ μόνη, ἐλπὶς τῶν ὑμνούντων σε.
©orthodoxia.online