Άγιος Παναγιώτης ο Καισαρεύς
Ο Άγιος Παναγιώτης ο Καισαρεύς είναι ένας από τους Νεομάρτυρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη στον Χριστό κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Εορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου.
Η μαρτυρική του πορεία
Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1765 μ.Χ., σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες. Κάποιες πηγές αναφέρουν και το 1767 ως πιθανή χρονολογία του μαρτυρίου του, ενώ λέγεται ότι ήταν περίπου 20 ετών.
Ο νεαρός Παναγιώτης συνελήφθη και βασανίστηκε από τις Οθωμανικές αρχές επειδή αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη του στον Χριστό και να αλλαξοπιστήσει. Παρέμεινε σταθερός στην ομολογία του και υπέστη σκληρό μαρτύριο.
Η ταφή του και η τιμή των πιστών
Το τίμιο λείψανό του ενταφιάστηκε με τιμές από τους χριστιανούς στον ιστορικό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη. Έκτοτε, η μνήμη του τιμάται με ευλάβεια από τους πιστούς, ως παράδειγμα θάρρους, πίστης και ακλόνητης αγάπης προς τον Χριστό.
Τι μας διδάσκει ο βίος του Αγίου Παναγιώτη
Ο Άγιος Παναγιώτης ο Καισαρεύς αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα ομολογίας και αυταπάρνησης. Θυσίασε τη νεότητά του υπέρ του Χριστού, επιλέγοντας να διατηρήσει καθαρή την πίστη του μέχρι τέλους. Οι Νεομάρτυρες όπως αυτός μάς θυμίζουν τη σπουδαιότητα της ελευθερίας της πίστης και της πνευματικής αξιοπρέπειας.
Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος της Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Θεῖον βλάστημα τῆς Καισαρείας, καὶ ὁμότροπος τῶν ἀθλοφόρων ἀνεδείχθης, Παναγιώτη μακάριε· τοῦ γὰρ Σωτῆρος κηρύξας τὸ ὄνομα ,ὑπὲρ αὔτοῦ τὸ σὸν αἷμα ἐξέχεας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν το μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῶν Μαρτύρων σύναθλος τῇ σῇ ἀθλήσει ἀνεδείχθης, ἔνδοξε ὑπὲρ Χριστοῦ σφαγιασθείς· διὸ στεφάνῳ τῆς δόξης σε ὦ Παναγιώτη, Χριστὸς ἐστεφάνωσε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν μαρτύρων ὁ μιμητής, καὶ τῶν Καισαρέων ἐγκαλλώπισμα ἱερὸν, χαίροις Παναγιώτη, Χριστοῦ νέε ὀπλίτα, τῆς εὐσεβείας ἄνθος, τὸ εὐωδέστατον.
Ὁ Οἶκος
Τῆς εὐσεβείας τῷ φωτὶ τὸν νοῦν διηυγασμένος τοῦ μαρτυρίου· τὴν ὁδὸν διήνυσας προθύμως καὶ πρὸς ἀθάνατον ζωὴν ὑπὲρ Χριστοῦ θανατωθεῖς ἐσκήνωσας ἐνδόξως· οὗ γὰρ ἔπτηξας τυραννικὸν θυμὸν, οὐδὲ ἐπαγγελιῶν ἐπτόησαι, δωρεαῖς ἀλλ᾿ ἐρηρεισμένος τῇ πέτρᾳ τῆς πίστεως, καὶ πρὸς τὰ μέλλοντα ἀγαθὰ ἀποσκοπῶν νεότητος παρ’ εἶδες ἀκμὴν καὶ πᾶσαν τὴν ἐν κόσμῳ τιμὴν καὶ τὸν θάνατον, ὡς γλυκεῖαν ἠσπάσω ζωὴν ὡ Παναγιώτη, διὸ στεφάνῳ τῆς δόξης σε, Χριστὸς ἐστεφάνωσε.
Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀθλήσει ἐφαίδρυνας τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, προσθήκη δὲ γέγονας τοῖς ἂπ᾿ αἰῶνος καλῶς, ἀθλήσασιν ἔνδοξε· ὅθεν ζωῆς τοῦ ξύλου, σὺν αὐτοῖς ἀπολαύων, πρέσβευε, Παναγιώτη, ἐκτενῶς δυσωποῦμεν, ῥυσθῆναι πάσης ἀνάγκης, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.