Σαν να πας από το δημοτικό στο Πανεπιστήμιο. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται φαρισαϊστικές μαριονέτες στην αρένα των δαιμόνων αγκαλιά με τη δεξιά πλάνη.
Πως θα σταθώ ενώπιον της εικόνας του Κυρίου ή της Θεοτόκου στους Χαιρετισμούς όταν δεν μπορώ να ακούσω για λίγο το παιδί μου ή να σταθώ παλεύοντας για τα λάθη μου στη σχέση μου με τον άνθρωπο μου.
Μην προσπαθούμε να φορέσουμε την Αγιότητα στο φαίνεσθαι αλλά να την κατακτήσουμε με πόνο, αγώνα και άσκηση ώστε να φυτρώσει μέσα στο «είναι». Τότε θα μιλάμε για πραγματική μεταμόρφωση.
πηγή: fb π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr