Ορθοδοξία

Ο Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα για τις μετάνοιες

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Οι με­τά­νοιες εί­ναι η τε­λειό­τε­ρη άσκη­ση που εφευ­ρέ­θη­κε ποτέ, διό­τι γυ­μνά­ζει ψυχή και σώμα. Δεν νο­εί­ται να βρι­σκό­μα­στε εν με­τα­νοία και να μην κά­νου­με με­τά­νοιες, εκτός και αν έχου­με πρό­βλη­μα υγεί­ας.

Αλλά και οι με­τά­νοιες χω­ρίς με­τά­νοια, εί­ναι άκυ­ρες. Οι εδα­φιαί­ες με­τά­νοιες, συμ­βάλ­λουν στον αγια­σμό του σώ­μα­τος και στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση των σω­μα­τι­κών πα­θών και εί­ναι υπο­χρε­ω­τι­κές, ως έκ­φρα­σης αγά­πης προς τον Κύ­ριο. Θέ­λει όμως διά­κρι­ση για το πό­σες με­τά­νοιες θα κά­νου­με, σε συ­νεν­νόη­ση φυ­σι­κά με τον πνευ­μα­τι­κό μας.

Κατά την Ιερά πα­ρά­δο­ση, ο Αδάμ δι­δά­χτη­κε μετά την πτώ­ση του, από τον Αρ­χάγ­γε­λο Μι­χα­ήλ, να προ­σκυ­νά­ει το Θεό πρη­νη­δόν, κά­νον­τας με­τά­νοιες.

Την Κυ­ρια­κή στη Θεία Λει­τουρ­γία δεν γο­να­τί­ζου­με, διό­τι η Κυ­ρια­κή εί­ναι Ανα­στά­σι­μη ημέ­ρα και αυτό εί­ναι δια­τα­γή των Απο­στό­λων, που πή­ραν στην Απο­στο­λι­κή σύ­νο­δο το 50 μ.Χ. στα Ιε­ρο­σό­λυ­μα. Η μο­να­δι­κή πε­ρί­πτω­ση που γο­να­τί­ζου­με εί­ναι όταν έχου­με χει­ρο­το­νία κλη­ρι­κού, διό­τι τότε στα­μα­τά­με για λίγο τη Θεία Λει­τουρ­γία και δια­βά­ζου­με την Ακο­λου­θία της χει­ρο­το­νί­ας. Επί­σης δεν γο­να­τί­ζου­με όλες τις μέ­ρες από το Πά­σχα και για 40 μέ­ρες.

Ήταν κά­ποιος, που άρ­χι­σε να κά­νει 3.000 με­τά­νοιες κάθε μέρα! Κά­ποιος φί­λος του είπε: Μην κά­νεις τό­σες πολ­λές με­τά­νοιες, θα πά­θεις πρό­βλη­μα! Οι άλ­λοι κά­νουν 150 με­τά­νοιες, εσύ για­τί κά­νεις τό­σες πολ­λές; Εκεί­νος όμως επέ­με­νε: Όχι δεν θα πάθω τί­πο­τα! Εξάλ­λου θέλω να φτά­σω σε με­γά­λα πνευ­μα­τι­κά μέ­τρα! Και το απο­τέ­λε­σμα ήταν, μέσα σε 3 μή­νες να πά­θει με­τά­θε­ση σπον­δύ­λου. Έπα­θε τρο­με­ρή ζη­μιά, με απο­τέ­λε­σμα να μην μπο­ρεί, να ξα­να­κά­νει με­τά­νοιες στη ζωή του! Και του εμ­φα­νί­ζε­ται μια μέρα ο διά­βο­λος στον ύπνο και του λέει: Βλέ­πεις τα καλά παι­διά πως παίρ­νουν πρό­ω­ρα σύν­τα­ξη! Κα­τα­λά­βα­τε; Τον δού­λευε κιό­λας ο διά­βο­λος, διό­τι δεν μπο­ρού­σε να κά­νει άλλο με­τά­νοιες. Τέ­τοια εί­δους άσκη­ση θέ­λει να κά­νου­με ο διά­βο­λος. Να κά­νου­με υπερ­βο­λι­κά και πα­λα­βά πράγ­μα­τα, ώστε να πά­θου­με τέ­τοια ζη­μιά, που να μην μπο­ρού­με να κά­νου­με τί­πο­τα σε όλη την υπό­λοι­πη ζωή μας. Κα­λύ­τε­ρα λοι­πόν να κά­νου­με λί­γες και κα­λές με­τά­νοιες, παρά πολ­λές προ­κα­λών­τας βλά­βη στην υγεία μας.

ΠΗΓΗ