Όποιος θυμάται κάθε βράδυ και μελετά τον θάνατο, επειδή βλέπει πιο καθαρά από οποιονδήποτε άλλον τις επιθέσεις των δαιμόνων, μπορεί να τους κυνηγήσει και να τους χτυπήσει.
Αυτός που χρησιμοποιεί σωστά τη ζωή του και ασχολείται εξολοκλήρου με το νόημα και τη μνήμη του θανάτου και αποσπά έτσι με έξυπνο τρόπο τον νου του από τα πάθη μ’ αυτή του την απασχόληση, αυτός και τις συνεχείς και ορατές επιθέσεις των δαιμόνων, λόγω αυτής της ιδιότητας του τις διακρίνει πιο εύκολα από κείνον, που έχει αποφασίσει να ζει χωρίς τη μνήμη του θανάτου.
Όποιος μόνο χάριν γνώσεως καθαρίζει την καρδιά του και δεν τη διατηρεί καθαρή με πένθιμες σκέψεις και καμιά φορά νομίζει πως όλα τα ολέθρια πάθη με ευχέρεια τα εξουσιάζει, από ένα υποδουλώνεται χωρίς να το καταλάβει, που είναι το χειρότερο απ’ όλα, και πέφτει καμιά φορά χωρίς να τον βοηθά ο Θεός στην υπεροψία. Αυτός πρέπει να έχει πάρα πολύ μεγάλη νήψη, για να μη χάσει το μυαλό του από ξιπασιά.
Γιατί είναι φυσικό, όπως λέει ο Παύλος, οι ψυχές που μαζεύουν γνώση από δω κι από κει, να κορδώνονται σε βάρος όσων θεωρούν κατώτερους (βλ. Α΄ Κορ. 4, 6, 18-19). Σ’ αυτές όμως τις ψυχές, όπως νομίζω, δεν υπάρχει ούτε σπίθα αγάπης που οικοδομεί (Α΄ Κορ. 8, 1).
Όποιος θυμάται κάθε βράδυ και μελετά τον θάνατο, επειδή βλέπει πιο καθαρά από οποιονδήποτε άλλον τις επιθέσεις των δαιμόνων, μπορεί να τους κυνηγήσει και να τους χτυπήσει.
Το Γεροντικόν του Σινά. (Δημητρίου Γ. Τσάμη).
Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», έκδοση 3η, επαυξημένη, Θεσσαλονίκη 2000.