Το βράδυ της Κυριακής προς Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ναούσης επί τη εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης και του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, παρεκκλἠσιο των οποίων υπάρχει εντός του Ιερού Ναού.
Κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας τέθηκαν σε προσκύνηση αποτμήματα ιερών Λειψάνων της Αγίας Άννης και του Οσίου Γερασίμου, ενώ στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης ευλόγησε το κόλλυβο των Αγίων.
Παρατίθεται η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
Πριν από δύο ημέρες εορτάσαμε τη μνήμη του νέου οσίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, του Μικραγιαννανίτη, στον οποίο έχετε αφιερώσει ένα κοινό παρεκκλήσιο στον ναό σας μαζί με την αγία Θεοπρομήτορα Άννα, που τιμούμε απόψε.
Η κοινή αφιέρωση δεν είναι τυχαία, καθώς ο όσιος Γεράσιμος ασκήτευσε επί 70 χρόνια στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στην έρημο του Αγίου Όρους, και την ευλαβείτο και την τιμούσε ιδιαίτερα ως μητέρα της μητέρας όλων των χριστιανών και ιδιαίτερα των Αγιορειτών, οι οποίοι ζουν στον κήπο της Παναγίας και την αποκαλούν μάλιστα γιαγιά τους.
Έτσι, με τη σημερινή αγρυπνία τιμήσαμε μαζί με την αγία Θεοπρομήτορα Άννα και τον όσιο Γεράσιμο. Και τους τιμήσαμε προσευχόμενοι, όπως αρμόζει στους αγίους μας και μάλιστα στους δύο αυτούς αγίους, οι οποίοι, θα μπορούσε να πει κανείς, έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την προσευχή, γιατί ήταν και οι δύο κατ’ εξοχήν άνθρωποι της προσευχής.
Άνθρωπος της προσευχής ήταν η αγία Άννα, της καρδιακής και αδιάλειπτης προσευχής προς τον Θεό. Ζητούσε ένα θαύμα, να λύσει ο Θεός τα δεσμά της ατεκνίας της και να την αξιώσει να αποκτήσει ένα παιδί. Και ο Θεός όχι μόνο άκουσε την προσευχή της και της χάρισε, παρά την προχωρημένη ηλικία της, ένα παιδί, μια θυγατέρα, αλλά κάτι ακόμη μεγαλύτερο και υψηλότερο: την αξίωσε να γίνει μητέρα της Μητέρας του Κυρίου μας, του Σωτήρος και Λυτρωτού του κόσμου.
Δεν έχει σημασία πόσα γνωρίζουμε για τη ζωή της αγίας Άννας· σημασία έχει ότι γνωρίζουμε το θαύμα που έζησε και τον τρόπο με τον οποίο το διαχειρίστηκε.
Ο Θεός άκουσε την προσευχή της, έστω και αν, για τους λόγους που Εκείνος μόνο γνωρίζει, την άφησε να περιμένει και να επιμένει στην προσευχή. Όταν όμως έλαβε αυτό το οποίο τόσο επίμονα επιζητούσε, η αγία Άννα δεν ξέχασε τον Δωρεοδότη Θεό. Δεν παρασύρθηκε από τη χαρά που της έδωσε η γέννηση της θυγατέρας της. Και όχι μόνο δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Θεό που ανταποκρίθηκε στις προσευχές της, αλλά τον ευχαρίστησε με έναν τρόπο μοναδικό και αξιοθαύμαστο: τον ευχαρίστησε προσφέροντάς του αυτό για το οποίο τον παρακαλούσε σε όλη της τη ζωή· τον ευχαρίστησε αφιερώνοντας σε Εκείνον το παιδί για το οποίο τόσο πολύ τον είχε παρακαλέσει.
Ανάλογη ήταν και η στάση του οσίου Γερασίμου. Νέος μοναχός έμεινε μόνος στην καλύβη του Τιμίου Προδρόμου, γιατί δεν θέλησε να επιστρέψει στον κόσμο ακολουθώντας τον Γέροντά του. Και αφοσιώθηκε στην προσευχή, στην αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή, μέχρι που αξιώθηκε, τρία χρόνια αργότερα, να δει, ενώ προσευχόταν στον μικρό ναό της καλύβης του, τον Χριστό ενώπιόν του, μέσα σε ένα εκθαμβωτικό φως, και τον άκουσε να τον διαβεβαιώνει ότι οι προσευχές του εισακούσθηκαν και οι δυσκολίες και οι πειρασμοί πέρασαν πλέον.
Την ίδια εκείνη εποχή έλαβε όμως ο όσιος Γεράσιμος και το μέγα χάρισμα του Υμνογράφου, το οποίο ήταν επίσης καρπός της προσευχής του. Και όπως η αγία Θεοπρομήτωρ Άννα δεν επαναπαύθηκε στο γεγονός ότι εισακούσθηκε η προσευχή της, έτσι και ο όσιος Γεράσιμος διήλθε όλη τη ζωή του προσευχόμενος και αξιοποιώντας το χάρισμα του Υμνογράφου που έλαβε από τον Θεό, συγγράφοντας χιλιάδες ύμνους προς τιμήν της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων και δοξάζοντας δι’ αυτών τον Θεό.
Τα δύο αυτά στοιχεία της ζωής της αγίας Θεοπρομήτορος Άννας αλλά και του οσίου Γερασίμου, η προσευχή και η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, το θαύμα και η ανταπόδοση, έχουν να διδάξουν πολλά και σε μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ζητούμε από τον Θεό ένα θαύμα, μια θεραπεία ή τη λύση σε κάποιο πρόβλημα που μας απασχολεί. Πολύ συχνά όμως, μετά από δύο ή τρεις ημέρες, μετά από δύο ή τρεις εβδομάδες που παρακαλούμε τον Θεό αλλά δεν λαμβάνουμε καμιά απάντηση και δεν βλέπουμε κανένα σημάδι ανταπόκρισης του Θεού στο αίτημά μας, απογοητευόμαστε, παύουμε να προσευχόμαστε, αντιδρούμε και δυσανασχετούμε· ίσως μερικές φορές φθάνουμε και στα όρια της αμφισβήτησης και της απιστίας. Ξεχνούμε όμως πως αν ο Θεός επενέβαινε στη ζωή μας όποτε εμείς του το ζητούσαμε, τότε αυτό δεν θα ήταν θαύμα, γιατί θαύμα είναι ό,τι ξεπερνά τη δική μας πρόβλεψη και τη δική μας δύναμη. Δεν θα ήταν θαύμα και δεν θα είχε ίσως και τις ευεργετικές συνέπειες που θα θέλαμε.
Ο Θεός επεμβαίνει θαυματουργικά στη ζωή μας, όταν Εκείνος νομίζει ότι είναι ωφέλιμο για μας, όταν είναι βέβαιος ότι η πίστη μας είναι τόσο σταθερή, ώστε μπορεί να αντέξει το βάρος και το μέγεθος ενός θαύματος. Ο Θεός επεμβαίνει θαυματουργικά στη ζωή μας, όταν έχει δοκιμάσει την υπομονή και την επιμονή μας, γιατί μόνο όταν ξέρουμε να υπομένουμε και να επιμένουμε στην προσευχή, τότε μπορούμε να δεχθούμε το θαύμα ως δωρεά του Θεού και να του αποδώσουμε την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη που του ανήκει, όπως έκανε η αγία Άννα και ο όσιος Γεράσιμος. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία προς τον Θεό είναι, άλλωστε, κάτι που δεν θα πρέπει να παραλείπουμε ποτέ, διότι όλα όσα έχουμε στη ζωή μας και η ζωή μας η ίδια είναι δώρα του Θεού.
Έτσι, λοιπόν, ας διδαχθούμε και εμείς από το παράδειγμα της αγίας Άννας και του οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου και ας μάθουμε να προσευχόμαστε και να παρακαλούμε τον Θεό. Ας μάθουμε όμως και να τον ευχαριστούμε για ό,τι μας προσφέρει, αξιοποιώντας τη δωρεά του για τη δόξα του.
Και τότε ο Θεός θα χαρίζει και σε μας «υπερεκπερισσού ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν», αλλά και τη σωτηρία μας διά πρεσβειών της αγίας Άννας και του οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου που τιμήσαμε απόψε.
