«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ιεροκήρυκα μια μέρα, λέγοντάς του:
—Μας μιλάτε κάθε τόσο για φορτίο αμαρτιών και τα παρόμοια.
Πιστέψτε με, όμως, ότι προσωπικά δεν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος.
Αλήθεια, πόσο ζυγίζει η αμαρτία;
Ο άνθρωπος του Θεού πολύ ψύχραιμα, απάντησε τότε:
—Δεν μου λέτε, αν βάλετε πάνω σ’ ένα νεκρό μια πέτρα εκατό κιλών, θα τη νοιώσει;
—Όχι, απάντησε απορημένος ο άθεος, γιατί είναι νεκρός.
—Το ίδιο συμβαίνει και με σας, κατέληξε ο ιεροκήρυκας.
Έξω από τη Χάρι του Θεού ο άνθρωπος είναι “νεκρός στις παραβάσεις και τα παραπτώματα” (Εφ 2, 1).
Γι’ αυτό δεν νοιώθετε το βάρος της αμαρτίας».