Γερόντισσα Σωφρονία: Ημερολόγιο καταστρώματος σε καράβι που ονομάζεται Ζωή.
Ὑπάρχουν μέρες πού νιώθεις κάπως παράξενα.
Σάν νά στέκεσαι μπροστά σέ μιά τρύπα καί βυθίζεσαι στόν Ἅδη.
Σάν νά μήν ὑπάρχουν παράθυρα τριγύρω
κι ὅλα κι ὅλοι μοιάζουν ἀδιάφοροι, ξένοι, ἐχθροί.
Ἕνας φόβος σκοτεινός μαυρίζει τήν ψυχή.
Φαίνεται νά εἶναι ἀλήθεια αὐτό,
κι ὅμως δέν εἶναι.
Δίπλα σου σίγουρα μέσα στό σκοτεινό δωμάτιο
θά ὑπάρχει κάποιο παράθυρο:
Ἕνα μεγάλο ἤ μικρό παράθυρο που θά τό ἀνοίξεις καί θά σέ ὁδηγήσει στόν ΗΛΙΟ.
Ἕνα χέρι πού θά τό κρατήσεις καί θά σέ βοηθήσει νά σηκωθεῖς.
Ἕνα χαμόγελο πού θά σέ κάνει νά ἐλπίζεις ξανά στήν ἀνθρώπινη καλοσύνη.
Μιά καλή κουβέντα πού θά σέ πείσει ὅτι ναί ὑπάρχουν ἀκόμα ἄνθρωποι.
Μιά βαθιά ἐκ καρδίας προσευχή
πού σίγουρα θά ἀνοίξει ὄχι μονο ἕνα μικρό παράθυρο,
ἀλλά τόν οὐρανό μέσα σου καί στή ζωή σου!
Ὅταν ἡ ζωή ἀνήκει στό Χριστό,
τότε ὅλα τά παράθυρα ἀκόμα καί τά κλειστά
ἀναδίδουν εὐωδία ἐλπίδος.
Ὅλα τά χαμόγελα ἀκόμα καί τῶν περαστικῶν -ἀγνώστων σέ βοηθοῦν νά προχωρήσεις στόν παράδεισο!
Μήν ἀφήνεις κανένα παράθυρο κλειστό,
κανέναν ἥλιο δίχως νά τόν κοιτάξεις,
κανένα χαμόγελο χωρίς νά τό ἀνταποδώσεις!
Ἱ.Μ. Ἁγ. Τριάδος Ἀκράτας – FB