Ας μιλήσουμε λοιπόν με συντομία και για την θεραπεία του σώματος. Ύστερα από λίγες ημέρες καθώς κοιμόταν βλέπει πάλι τους μάρτυρες να στέκονται μπροστά του και να τον προστάζουν να τους ακολουθήσει. Αυτός με πολύ προθυμία τους ακολούθησε˙ γιατί ήξερε πως δεν είναι ανώφελο ν’ ακολουθεί τους αγίους.
Αφού φθάσαμε λοιπόν σ’ ένα ναό τέλειο, φοβερό και υπέρλαμπρο στην εμφάνιση και στο ύψος, σαν να ακουμπούσε στους ουρανούς, μπαίνοντας μέσα είδαμε μια μεγάλη και θαυμάσια εικόνα που είχε στη μέση ζωγραφισμένο με χρώματα τον Δεσπότη Χριστό, αριστερά την Δέσποινα Θεοτόκο, και δεξιά τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος τον είχε προμηνύσει από την κοιλιά της μητέρας του με σκιρτήματα, επειδή και να μιλούσε, αφού ήταν μέσα, δεν θα ακουόταν, και μερικούς από την ένδοξη χορεία των αποστόλων και προφητών και από την ομήγυρη των μαρτύρων˙ μαζί μ’ αυτούς ήταν και οι μάρτυρες Κύρος και Ιωάννης, οι οποίοι στέκονταν μπροστά στην εικόνα και έπεφταν στο Δεσπότη λυγίζοντας τα γόνατα και, ακουμπώντας τα κεφάλια τους στο έδαφος, παρακαλούσαν για την θεραπεία του νέου. Τα λόγια της παρακλήσεως ήταν τα εξής˙
Φιλάνθρωπε Δέσποτα, προστάζεις να δώσουμε και σ’ αυτόν την θεραπεία;
Αφού αυτοί προσκύνησαν πολλές φορές σκύβοντας στη γη και απηύθηναν τα λόγια της ικεσίας, επειδή ο Δεσπότης Χριστός δεν συγκατένευσε, έπαψαν να παρακαλούν και έρχονται, λέει, λυπημένοι και κατηφείς σε μένα, που δε στεκόμουνα πολύ μακριά από την εικόνα. Και όταν ήρθαν κοντά μου μού λένε˙
Βλέπεις ότι ο Δεσπότης δε θέλει να σου δώσει τη θεραπεία; Αλλά μη στεναχωριέσαι˙ οπωσδήποτε και για σένα, όπως και για όλους, θα φανεί αγαθός.
Και αφού περίμεναν μισή ώρα περίπου, και πάλι πήγαν και παρακαλούσαν. Και πάλι, λέει, επιστρέφουν άπρακτοι, λυπημένοι και κατηφείς, όπως και πριν, επειδή ο Δεσπότης Χριστός δεν έδωσε εντολή. Και αυτά ήρθαν πάλι και μου τα είπαν.
Πηγαίνοντας όμως για τρίτη φορά μου λένε˙
Έχε θάρρος, γιατί τώρα θα πάρουμε εξάπαντος τη χάρη˙ αλλά και συ έλα μαζί μας και ικέτευε το Δεσπότη, έτσι όπως βλέπεις να τον παρακαλούμε κι εμείς.
Και αφού ήρθαν για τρίτη φορά στην εικόνα, χρησιμοποίησαν τον ίδιο τρόπο, όπως και πριν, και τα ίδια λόγια. Και αφού παρακάλεσαν για πολλή ώρα, και πεσμένοι κάτω έκραζαν μόνο το Προστάζεις Δέσποτα, τότε ο Χριστός μας σπλαχνίσθηκε ως φιλάνθρωπος και συγκατάνευσε και είπε προς την εικόνα˙ Δώστε του. Και αφού σηκωθήκαν από κάτω οι μάρτυρες ευχαριστούσαν το Χριστό το Θεό μας, επειδή άκουσε τη δέησή τους».
μετ. Παν. Παπαευαγγέλου, ΕΠΕ, Ιωάννη Δαμασκηνού, Έργα, τ.3 σελ. 347-351