Να μην φοβάσαι άνθρωπο, που προσπαθεί να σε τρομοκρατήσει. Να μην φοβάσαι άνθρωπο που δε σου φέρεται καλά. Να μην φοβάσαι άνθρωπο που φωνάζει και απειλεί και αποτολμά ακόμα και να σου σηκώσει χέρι.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πρώτα από όλα, ο ίδιος φοβισμένος…
Είναι σαν ένα μικρό παιδί που ποτέ δεν πήρε αγάπη στη ζωή. Και τώρα προσπαθεί να καλύψει αυτή την ανασφάλεια και να νιώσει έστω και ελάχιστα σημαντικός, προκαλώντας πόνο στους γύρω του ανθρώπους.
Είναι μια κραυγή, ο άνθρωπος αυτός. Μια κραυγή που λέει ‘’προσέξτε με. Δώστε μου λίγη σημασία. Να νιώσω πως κάτι είμαι και εγώ. Να νιώσω πως μπορώ να αγαπηθώ έστω και λίγο από κάποιον’’.
Άνθρωπος που σου φέρεται άσχημα δεν είναι για να τον φοβηθείς. Όχι. Είναι για να τον λυπάσαι.
Είναι για να τον λυπάσαι γιατί υποφέρει και ο ίδιος του. Και επειδή ζει μία κόλαση, προσπαθεί να τραβήξει μαζί του και άλλους, μπας και μετριάσει το μαρτύριο. Προσπαθεί να τραβήξει και άλλους, μπας και νιώσει μέσα στη κόλασή του αυτή, λίγο λιγότερο μoνάχος…
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος