Γερόντισσα Σωφρονία: Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι τα λόγια Του Θεού
Οι νικητές του διαγωνισμού για τα βιβλία της Γερόντισσας Σωφρονίας ΕΔΩ
Εὐαγγέλιον 17ης Φεβρουαρίου (Κατά Μάρκον, Κεφάλαιον ΙΓ’, 31-37 )
Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται.
Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ, οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ.
Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν.
ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημος, ἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, καὶ δοὺς τοῖς δούλοις αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν, καὶ ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ τῷ θυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ.
γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται, ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ·
μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας.
ἃ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε.
Γερόντισσα Σωφρονία: Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι τα λόγια Του Θεού
Τά πάντα ἔρχονται καί παρέρχονται, ἄνθρωποι, πολιτεῖες, καταστάσεις, “αἰώνιες φιλίες καί ὑποσχέσεις” , πλοῦτος καί δόξα. Τό μόνο ὅμως πού δέν παρέρχεται, δέν φεύγει, δέν παλιώνει, δέν ἀλλοιώνεται στό πέρασμα τῶν αἰώνων εἶναι τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Ποτέ δέν θά μᾶς ξεγελάσει. Δέν θά μᾶς ἀδικήσει. Δέν θά ποῦμε κρίμα πού ἐφαρμόσαμε αὐτό τό λόγο Του, γιατί μᾶς βγῆκε σέ κακό καί ζημιωθήκαμε. Αἰώνιες ὑποσχέσεις, ΟΜΩΣ ἀληθινές!
Ὅμως τά μάτια τῆς ψυχῆς μας εἶναι τόσο τυφλωμένα ἀπό τό “φαίνεσθαι”, ἀπό τό λαμπερό σήμερα πού δέν βλέπουμε καθόλου στό ΑΥΡΙΟ στό αἰώνιο αὔριο καί στή μόνιμη παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Θά ἦταν παράδεισος ἡ ζωή μας, ἄν ὁ καθένας μας ζοῦσε σύμφωνα μέ τα λόγια τοῦ Κυρίου μας. Δέν θά ὑπῆρχαν διαφορές, δέν θά ὑπῆρχε τόσο σκοτάδι καί μίσος πού ἐπικρατεῖ σήμερα. Δέν ξέρουμε καθόλου πιά θά εἶναι ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μας.
Τά πάντα νομίζουμε πώς ξέρουμε, τά κατέχουμε, γεμίζουμε ἀπό τό ΕΓΩ τό ὑπέρ-ΕΓΩ τῶν γνώσεων καί τῶν δυνάμεών μας, ἀλλά μπροστά σέ μιά ἀρρώστια εἴμαστε σάν τά ἀδύναμα φυλλαράκια, πόσο μᾶλλον στόν ἐρχομό τοῦ θανάτου! Ἐκεῖ στή συνάντηση αὐτή θά φανεῖ τό μέγεθος τῆς πίστεώς μας, τοῦ ἀφήματος αὐτοῦ στήν πρόνοια τοῦ Πατέρα.
Ὅλοι μας ἔχουμε στό νοῦ τήν εἰκόνα τοῦ πατέρα πού πετάει στόν ἀέρα τό μικρό παιδί του κι ἐκεῖνο ξεκαρδίζεται στά γέλια. Γιατί;;
Γιατί δέν φοβᾶται. Ξέρει ὅτι κάτω τό περιμένουν τά χέρια τοῦ πατέρα νά τό κλείσουν στήν ἀγκαλιά του.
Αὐτή θά ἔπρεπε νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στό Θεό μας γιά νά μποροῦμε νά λέμε μέ παρρησία τήν πιό ἁπλή ἀλλά καί καίρια προσευχή τό “Πάτερ ἡμῶν…”.
Νά τό λέμε καί νά τό νιώθουμε!
Νά εἶναι ἀληθινός Πατέρας γιά μᾶς ὁ Θεός!
Νά νιώθουμε ἀσφάλεια κοντά Του!
Νά νιώθουμε ἀγάπη κοντά Του!
Νά εἶναι τά πάντα γιά μᾶς καί νά βρίσκουμε τόν ἑαυτό μας στά λόγια Του.
Έμεῖς ὅμως κάνουμε πολλά λάθη.
Περνᾶμε “τήν πνευματική ἐφηβεία” καί ἀπομακρυνόμαστε ἀπό το Θεό καί τή Γραφή ψάχνοντας τήν “Άλήθεια” μακριά Του θεοποιώντας καταστάσεις, πρόσωπα, ὁμάδες, κόμματα, τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό ἄλλοτε! Φτιάχνουμε συλλόγους “ἀθέων” τί ὀξύμωρες δημιουργίες! Τόσο μᾶς ἐνοχλεῖ λοιπόν κάτι πού “δέν ὑπάρχει” (ὁ Θεός) καί θέλουμε μέ συλλόγους νά ἀποδείξουμε μέ τρανταχτά ἐπιχειρήματα τήν ἀνυπαρξία Του;; Μά κάτι πού δέν ὑπάρχει φοβᾶσαι ταλαίπωρε ἄνθρωπε;;
Μήπως ὅμως φοβᾶσαι τόν ἑαυτό σου;;
Τή συνείδησή σου;; Μήπως φοβᾶσαι τήν καρδιά σου;;
Φοβᾶσαι τίς σιωπηλές φωνές της πού σέ κρατοῦν σέ ἀγωνία;;
Λάθος μας πού ἀρνούμαστε τό Χριστό καί τά λόγια Του καί ταυτίζουμε τή μορφή Του μέ τούς ἐκπροσώπους Του. Βρίσκει ἔτσι εὐκαιρία ὁ μισόκαλος νά εἰσχωρει στήν ψυχή μας μέ ὕπουλο ἔνδυμα, αὐτό τῆς πνευματικότητος τῆς ἐκ δεξιῶν: Ἔσφαλε ὁ ἱερέας;; Ἄρα μακριά ἀπό τίς ἐκκλησίες! Μά, ἀδελφέ μου, χοἵκό καί ἀδύναμο πλάσμα, ἔστω ἁμαρτωλό ὁ ἱερέας.
-Μά τί νά κάνω;; Πῶς νά τό ἀνεχθῶ καί νά μή σκανδαλισθῶ;;
Ἄν εἴχαμε ἔστω καί την παραμικρή αἴσθηση τοῦ πόσο βρώμικη εἶναι ἡ δική μας ψυχή καί πόσο μακριά βρίσκεται ἀπό τό Χριστό, τότε δέν θά εἴχαμε τήν καρδιά καί τή δύναμη νά σκεφτοῦμε κἄν ἁμαρτίες ἄλλων. Θά σκύβαμε μέ πόνο στή δική μας ἁμαρτωλή καρδιά καί θά ζητούσαμε τήν κάθαρση ἀπο τό Χριστό μας!
Πόσο πονάει ἡ ἀλήθειά μας μπροστά στό Χριστό!
Δέν Τόν ἀκολουθοῦμε γιατί εἶναι σκληρός καί δύσκολος ὁ Λόγος Του, ὅταν δέν ὑπάρχει ἀγάπη!
Ἀγρυπνᾶ καί προσεύχεται ὅποιος ΑΓΑΠΑ.
Καί γιά νά ἀγαπήσω πρέπει νά γνωρίσω!
Νά γνωρίσω τί εἶναι ὁ Χριστός!
Τί εἶναι ἡ προσευχή!
Πόσο γλυκύς καί ὡραῖος εἶναι ὁ Ἰησοῦς καί καμία σχέση δέν ἔχει μέ αὐτά πού ἐμεῖς νομίζουμε ἤ μᾶς παρουσιάζουν!
Μυστικά καί σταδιακά θά ἀλλάξουμε.
Μέσα ἀπό τίς διόλου τυχαῖες ἐμπειρίες τῆς ζωῆς μας! Ὅλα ἔχουν τό στόχο τους, τή σημασία τους, τόν προορισμό τους!
Μιά ἀπέραντη ἀγκαλιά ἀγάπης εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Χριστοῦ μας!
Ἕνα μοναδικό φῶς πού ὅταν σέ φωτίσει, θά σέ ἀλλάξει ριζικά καί δέν θά μπορεῖς πιά νά κοιτᾶς τά ψεύτικα, μικρά καί βλαβερά φωτάκια πού σέ κατακλύζουν!
Ἀγρυπνεῖτε!
ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!
Προσεύχεσθε!
μοναχή Σωφρονία
Γερόντισσα ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΤΡΙΑΔΟΣ ΑΚΡΑΤΑΣ
Φεβρουάριος 16η