Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, γεννημένος στον Προκόρ Μοσνίν, είναι ένας από τους πιο γνωστούς Ρώσους αγίους και τιμάται στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Γενικά θεωρείται ο σπουδαιότερος του 18ου αιώνα.

*Υπάρχει μία μαρτυρία ότι κάποτε προσευχόμενος ο όσιος Σεραφείμ υψώθηκε στον αέρα. Όπως διηγήθηκε η πριγκίπισσα Ε.Σ., συνέβησαν τα εξής:

Ήλθε σ’ αυτήν από την Πετρούπολη ο άρρωστος ανεψιός της. Εκείνη τον πήγε στο Σαρώφ, στον όσιο Σεραφείμ. Ο νεαρός ήταν τόσο άρρωστος και αδύναμος που τον έφεραν στην αυλή της μονής επάνω στο κρεβάτι του. Την στιγμή εκείνη ο όσιος Σεραφείμ ήταν στην πόρτα του κελιού του σαν να περίμενε να προϋπαντήσει τον εξαντλημένο επισκέπτη.

Αμέσως διέταξε να τον φέρουν στο κελί του. Και αφού στράφηκε προς τον ασθενή, του λέει: «Συ, χαρά μου, προσεύχου· και εγώ θα προσεύχομαι για σένα· μόνο πρόσεχε· μένε όπως είσαι ξαπλωμένος και μη γυρίσεις στο άλλο σου πλευρό».

Υπακούοντας ο ασθενής έμεινε ξαπλωμένος έτσι επί πολύ. Αλλ’ η υπομονή του εξαντλήθηκε και η περιέργεια τον παρακίνησε να δει τι κάνει ο όσιος. Όταν γύρισε προς τα πίσω, τον είδε να προσεύχεται χωρίς να ακουμπά στη γη· από το απροσδόκητο και ασυνήθιστο αυτό θέαμα φώναξε πολύ δυνατά.

Αφού τελείωσε την προσευχή ο όσιος Σεραφείμ, τον πλησίασε και του είπε: «Σίγουρα τώρα εσύ θα λες σε όλους ότι ο Σεραφείμ είναι άγιος και προσεύχεται στον αέρα… Ο Κύριος θα σε ελεήσει… Πρόσεχε όμως. Περίφραξε τον εαυτό σου με σιωπή και μη πεις τίποτε σε κανένα μέχρι την ημέρα της εκδημίας μου· διαφορετικά η ασθένειά σου θα επιστρέψει πάλι σε σένα».

Ο ασθενής σηκώθηκε από το κρεβάτι και στηριζόμενος σε άλλους βγήκε από το κελί περπατώντας.

Στον ξενώνα της μονής απ’ όλες τις πλευρές τον ενοχλούσαν έντονα με ερωτήσεις, τι έκανε και τι είπε ο π. Σεραφείμ. Εκείνος όμως προς κατάπληξη όλων δεν έβγαλε ούτε μία λέξη από το στόμα του. Έτσι, θεραπευμένος εντελώς αναχώρησε για την Πετρούπολη.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα πήγε πάλι στην θεία του, την πριγκίπισσα Ε.Σ. Εκεί έμαθε ότι ο μακάριος γέροντας Σεραφείμ αναπαύθηκε από τους κόπους του. Τότε ο νεαρός διηγήθηκε για την θαυμαστή προσευχή του οσίου.

*Η Προσευχή του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

«Δέσποτα, Κύριε του ουρανού και της γης, Βασιλεύ των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί και για μένα η θύρα της μετανοίας, ώστε με πόνο καρδιάς να προσεύχομαι σε Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό, τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το φως του κόσμου. Δέξου, πολυεύσπλαχνε, την δέησή μου. Μην την απορρίψεις. Συγχώρησε κάθε κακό που έκανα νικημένος από την προαίρεσή μου. Ζητώ ανάπαυση και δεν τη βρίσκω, γιατί η συνείδησις με ελέγχει. Προσδοκώ ειρήνη, αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου. Άκουσε, Κύριε, μια καρδιά που σε επικαλείται.

Μην βλέπεις τα κακά μου έργα. Επίβλεψε στην ασθένεια της ψυχής μου και σπεύσε να με θεραπεύσεις από τα βαριά μου τραύματα. Δώσε μου καιρό μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου. Ελευθέρωσέ με από τα πάθη. Μην με κρίνεις σύμφωνα με την δικαιοσύνη Σου. Μην μου ανταποδώσεις κατά τα έργα μου, για να μη χαθώ εντελώς. Εισάκουσέ με Κύριε, γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση. Αφού έχασα κάθε ελπίδα και σκέψη για την διόρθωσή μου, προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου. Ελέησέ με τον ξεπεσμένο και κατάκριτο για τις αμαρτίες μου. Λυπήσου με,  Δέσποτα, γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών και μοιάζω αλυσοδεμένος με αυτές. Εσύ μόνον γνωρίζεις να ελευθερώνεις και να θεραπεύεις.

Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνον Εσένα, τον ιατρό των ασθενούντων, τον οδηγό των πλανωμένων, το φως των εσκοτισμένων, τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων. Επικαλούμαι Εσένα, που πάντοτε μακροθυμείς και συγκρατείς την οργή Σου και δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό μετανοίας. Καταύγασε, Δέσποτα, με το φως του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό, διότι είσαι ταχύς στο να ελεείς και βραδύς στο να τιμωρείς. Εσύ ο εύσπλαχνος άπλωσε το χέρι Σου και ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου. Εσύ δεν ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σε Εσένα με δάκρυα. Άκουσε, Κύριε, την φωνή του δούλου Σου που Σε επικαλείται και φανέρωσε το φως Σου σε εμένα τον στερημένο το φως. Δώρισέ μου την χάρη Σου, γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα και ελπίζω πάντοτε μόνο στην δική Σου βοήθεια και δύναμη.

«Στρέψον, Κύριε, τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διάρρηξον τον σάκκον μου και περίζωσόν με ευφροσύνην». Ευδόκησε, ώστε να καταπαύσω από τα εσπερινά μου έργα και να βρω ορθρινή ανάπαυση όπως οι εκλεκτοί Σου Κύριε, από τους οποίους «απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός». Κάνε να ανοιχθεί για μέναη η θύρα της Βασιλείας Σου, ώστε να εισέλθω και να συγκαταριθμηθώ με τους ευφραινομένους από το φως του προσώπου Σου και να κληρονομήσω την αιώνια ζωή». Αμήν.

*Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Βίος, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 76.
*ΕΚΔΟΣΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»